Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Ουδείς είναι υπεράνω κριτικής. Και οι κρίνοντες κρίνονται. Είναι υποκριτική η υπερβολική ευαισθησία ορισμένων για το ζήτημα της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης, σε βαθμό που δεν επιτρέπουν να ειπωθεί ούτε λέξη αμφισβήτησης. Η πραγματικότητα έχει αποδείξει ότι η Δικαιοσύνη έχει δώσει πολλές αφορμές για να αμφισβητηθεί η ανεξαρτησία της και να κλονιστεί η εμπιστοσύνη στο περιεχόμενο των αποφάσεών της. Εξοπλιστικά, Siemens, Μνημόνια, Novartis, αναδρομικά συνταξιούχων, υποκλοπές και μια σειρά άλλων μεγάλων υποθέσεων δημιούργησαν δικαίως αυτή την αμφιβολία.
Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα έχει διορισμένη ηγεσία από τους πολιτικούς. Κάθε δικαστής είναι συχνά έρμαιο μετακινήσεων από θέση σε θέση ή από πόλη σε πόλη. Το δικαστικό σύστημα μόνο προστατευμένο δεν είναι, ενώ και τα μέσα που παρέχονται στους λειτουργούς του είναι συχνά (σκοπίμως, κατά περίπτωση, με ευθύνη της εκάστοτε κυβέρνησης) πενιχρά. Τα ίδια ισχύουν και με τις Ανεξάρτητες Αρχές, που, όταν δεν είναι πρόθυμες, αντικαθίστανται ή συκοφαντούνται!
Αλήθεια, πιστεύει κάποιος ότι οι πολιτικοί δεν παρεμβαίνουν με τους παραπάνω, αλλά και με άλλους τρόπους στο έργο της Δικαιοσύνης; Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…
Τα Τέμπη
Στην υπόθεση των Τεμπών, η Δικαιοσύνη έχει κάνει μια σειρά από λάθη, ορισμένα εκ των οποίων είναι εξόφθαλμα και αδικαιολόγητα. Γιατί θα πρέπει να φοβούμαστε να το πούμε; Εχουν μήπως το αλάθητο οι ανακριτές και οι εισαγγελείς; Και εξηγούμαι:
1. Η Δικαιοσύνη αρχικά απέρριψε την πιθανότητα κάθε διερεύνησης για το ζήτημα του «μπαζώματος». Εθεσε στο αρχείο όλη την υπόθεση και τις μηνύσεις των συγγενών. Το ξεχάσαμε; Αν δεν υπήρχε η κινητοποίηση της Μ. Καρυστιανού, που κατάφερε να αποσπάσει τη δήλωση-ομολογία του Αγοραστού ότι ο Τριαντόπουλος διέταξε το «μπάζωμα» και ανάγκασε τον Αρειο Πάγο να παρέμβει και να ζητήσει τη συνέχιση της ανάκρισης, το θέμα σήμερα θα ήταν τελειωμένο και η ογκώδης δικογραφία που σχηματίστηκε τελικά δεν θα είχε φτάσει ποτέ στη Βουλή.
2. Η Δικαιοσύνη όρισε αρχικά ακατάλληλους πραγματογνώμονες, που κατέθεσαν άκρως αντιεπιστημονικό πόρισμα για τα αίτια της σύγκρουσης. Μάλιστα, έκανε δεκτά όσα είπαν και τα υιοθέτησε. Πάλι χάρη στην αντίδραση των γονιών, που μήνυσαν τους πραγματογνώμονες, παραγγέλθηκαν τα νέα πορίσματα (ένα εκ των οποίων είναι αυτό που ανακοινώνεται σήμερα), για να φανεί η αλήθεια και να καταπέσει το κωμικό αρχικό πόρισμα των δήθεν ειδικών.
3. Η Δικαιοσύνη ακόμα και σήμερα, δύο χρόνια μετά, δεν έχει καλέσει προς κατάθεση κρίσιμους μάρτυρες, όπως τους τραυματίες της τραγωδίας, που έζησαν τα γεγονότα και βίωσαν όχι μόνο τη σύγκρουση, αλλά και τη φωτιά που ακολούθησε. Γιατί;
4. Η Δικαιοσύνη αποδεδειγμένα «ξέχασε» να συμπεριλάβει χιλιάδες αρχεία εικόνας και ήχου στη δικογραφία από… λάθος μιας γραμματέως. Αυτό δείχνει σοβαρή και διαφανή αντιμετώπιση μιας τέτοιας υπόθεσης; Αυτά είναι λίγα, μόνο τα πιο τρανταχτά από όσα έχουν συμβεί έως τώρα.
Το πέμπτο αφορά τη Βουλή. Η εξεταστική επιτροπή αρνήθηκε τη δικαστική διερεύνηση του Κώστα Αχ. Καραμανλή και των υπόλοιπων εμπλεκομένων. Αυτοί που σήμερα μας κουνούν το δάχτυλο, λέγοντας ότι η Δικαιοσύνη αποδίδεται στα δικαστήρια και όχι στις πλατείες, αρνήθηκαν να στείλουν τον Καραμανλή στο δικαστήριο για να κριθεί εκεί και τον χειροκροτούσαν όρθιοι. Τον αθώωσαν χωρίς δίκη! Ποιος, λοιπόν, θέλει δικαιοσύνη και ποιος επιχειρεί συγκάλυψη; Ρητορικό το ερώτημα…
Πηγή: «δημοκρατία»
