Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Ο Έλληνας, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα, είναι εξαιρετικά υπομονετικός. Ειδικά ο Νεοέλληνας. Και παράλληλα ευκολόπιστος. Γι’ αυτό δίνει συνεχώς ευκαιρίες. Ακόμα και όταν καταλαβαίνει ότι έχει κάνει λάθος, καθυστερεί να το αποδεχτεί.
Ο Κώστας Σημίτης κατέστρεψε κόσμο και κοσμάκη με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, διαπλέχτηκε όσο κανείς άλλος, πολέμησε ακόμα και την Εκκλησία με εμπάθεια, διασπάθισε δημόσιο χρήμα, αλλά παρέμενε για χρόνια ο «καταλληλότερος». Και άργησε πολύ να πέσει, συγκριτικά με τα εγκλήματά του.
Ο Κώστας Καραμανλής κέρδισε δεύτερες εκλογές σε ιδιαίτερα δυσμενές κλίμα έπειτα από τις φονικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο. Παρά το ξέσπασμα σκανδάλων -υπαρκτών και μη- που απασχόλησαν για μήνες την κοινή γνώμη, έχασε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού όταν στήριξε δημόσια (από τη Θεσσαλονίκη) υπουργούς με αλαζονικές συμπεριφορές. Ως τότε ήταν απόλυτος κυρίαρχος.
Ο Γιώργος Παπανδρέου κατάφερε να τα κάνει θάλασσα σε ελάχιστους μήνες, να οδηγήσει τη χώρα στα βράχια, να καταστρέψει μια ολόκληρη γενιά (τουλάχιστον), κι όμως παρέμεινε πρωθυπουργός για δύο χρόνια!
Ο Αντώνης Σαμαράς υπέκυψε σε όλες τις ορέξεις των δανειστών, έστησε ανίερες συμμαχίες, προχώρησε σε δολοπλοκίες και υποτίμησε τον λαό, αλλά άντεξε πολύ περισσότερο από ό,τι θα έπρεπε.
Ο Τσίπρας υπέγραψε Μνημόνιο, προώθησε με πάθος την ατζέντα των δικαιωματιστών, πρόδωσε τη Μακεδονία και απέτυχε σε όλα τα μεγάλα θέματα, αλλά παρέμεινε στην εξουσία τεσσεράμισι χρόνια!
Η νεότερη Ιστορία του τόπου από το 2000 και μετά, και κυρίως τα χρόνια των Μνημονίων, απέδειξε ότι ο Ελληνας δίνει δεύτερες, τρίτες, τέταρτες και πολλές ακόμα ευκαιρίες στα κόμματα που εμπιστεύτηκε. Αργεί πολύ να αντιδράσει, να γίνει κοψοχέρης, όπως έλεγαν και οι παλαιότεροι, ίσως γιατί δεν θέλει να παραδεχτεί ότι πιάστηκε κορόιδο. Υπομένει, δικαιολογεί, ανέχεται, κάνει τα στραβά μάτια… Ίσως σε υπερβολικό βαθμό!
Όταν όμως φτάνει στο «αμήν», τα κάνει όλα λίμπα! Από εκείνο το σημείο και μετά δεν ακούει τίποτα. Δεν πείθεται ό,τι κι αν συμβεί. Αυτό το «αμήν» μπορεί να είναι κάτι μικρό, μια λέξη, μια ασήμαντη μεμονωμένη πράξη. ΄΄Ενα ψέμα (από τα τόσα που λένε οι πολιτικοί), μια στιγμή υποκρισίας. Μια… λεπτομέρεια, που όμως θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει.
Και κάπως έτσι αρχίζει η κατηφόρα, για να μετατραπεί σε ελεύθερη πτώση μέχρι να έρθει η σκληρή τιμωρία στην κάλπη. Έτσι ψηφίζει ο Ελληνας. Πρώτο του μέλημα είναι να δώσει ένα γερό μάθημα σε αυτούς που τον κορόιδεψαν. Δευτερεύον είναι ποιον θα επιλέξει.
Θα μου πείτε, αυτή η στάση είναι πολιτικά ανώριμη και ενδεχομένως επικίνδυνη. Συμφωνώ. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Η ψήφος των περισσοτέρων είναι πρωτίστως τιμωρητική. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε σήμερα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που κέρδισε με μεγάλη διαφορά και ουσιαστικά δεν έχει αντίπαλο, πέφτει μόνη της. Βυθίζεται στα λάθη και στην υποκρισία της.
Απόλαυσε για μήνες την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, που κάθε τόσο έψαχνε τρόπο να δικαιολογήσει κραυγαλέα (έως εγκληματικά) λάθη. Ανέχτηκε φαιδρότητες, ανίκανα πρόσωπα, προκλήσεις, ψέματα, επικοινωνιακά κόλπα. Μέχρι που ήρθε η ώρα του «αμήν». Τρεις κλομπιές ενός αστυνομικού μια μέρα μεσημέρι σε ένα πάρκο, με δικαιολογία τα μέτρα για τον κορωνοϊό, ήταν αρκετές για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τρεις κλομπιές που άλλαξαν τα πάντα. Από εκείνη την ώρα και μετά το ξύλο το τρώει η κυβέρνηση.
Ό,τι και να κάνει, όποια τρικ και αν επιστρατεύσει, όσες προβοκάτσιες και αν στήσει, δεν μπορεί να γυρίσει το κλίμα. Ακόμα και λεφτά να αρχίσει να μοιράζει με τη σέσουλα, δύσκολα θα αποτρέψει το μοιραίο. Ο κόσμος που τους στήριξε τους βαρέθηκε. Τον κούρασαν.
Δεν θέλει πια ούτε να τους ακούει. Εκνευρίζεται με κάθε τους λέξη. Εδώ φτάσαμε. Στο σημείο που βρέθηκε ο Τσίπρας μετά τις Πρέσπες ή ο Καραμανλής μετά τη συνεντευξη Τύπου στη ΔΕΘ για τον Ρουσόπουλο. Η κατηφόρα άρχισε. Και θα είναι μεγάλη. Αντίστοιχη της αλαζονείας του πρωθυπουργού και των στενών του συνεργατών, που φαίνεται ότι δεν ξέρουν πια τι να κάνουν. Αυτή τη φθορά πιθανότατα δεν θα αποκομίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τα δικά του εγκλήματα.
Ο κόσμος δεν ξέχασε τα έργα και τις ημέρες τους τόσο γρήγορα. Θα είναι όμως αρκετή για να έρθουν πολύ κοντά τα δύο μεγάλα κόμματα και να δυναμώσουν τα μικρότερα ή να εμφανιστούν νέα. Οδηγούμαστε σε ένα εντελώς καινούργιο πολιτικό σκηνικό, όπου το σημερινό καθεστώς Μητσοτάκη (που ελάχιστα θυμίζει την πραγματική Ν.Δ.) ταχέως θα συρρικνώνεται με διαρροές προς την Κεντροαριστερά, αλλά κυρίως προς τα δεξιά. Ο χρόνος άρχισε ήδη να μετράει αντίστροφα.
