Του Νίκου Φυλάγγελου
Το ακραίο κατάντημα της ελληνικής δημοσιογραφίας, με την τηλεόραση να… υψώνει τη σημαία της παρακμής, στα χρόνια των Μνημονίων, έχει προκαλέσει… μόνιμη βλάβη στον χώρο των ΜΜΕ.
Δεν είναι τυχαίο ότι, στις δημοσκοπήσεις, τα ΜΜΕ βρίσκονται στον… πάτο της αξιοπιστίας ενώπιον της κοινωνίας, όπως φυσικά είναι απολύτως λογική και εξηγήσιμη η εντυπωσιακή συρρίκνωση της τηλεθέασης, και επομένως της παρέμβασης, δελτίων ειδήσεων και ενημερωτικών εκπομπών, με τους πολίτες να… κλείνουν την τηλεόραση, αντί να παρακολουθήσουν.
Παραδοσιακά, η τηλεοπτική ζώνη που δίνει τον τόνο, είναι η πρωινή. Μια προσεκτική ματιά να ρίξει κανείς, καταλήγει σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Ίδια θεματολογία, ίδιοι καλεσμένοι, ακόμη και τα ίδια… πλάνα ή “παράθυρα”. Καμία ανανέωση φρεσκάδας και διάθεσης, καμία πρόθεση να έρθουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ πιο κοντά στις πραγματικές και επείγουσες ανάγκες της σημερινής κοινωνίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μοτίβο… δικηγόροι, αστυνομικοί, ψυχολόγοι, να συζητούν για το ίδιο θέμα, με τις ίδιες απόψεις. Οι ίδιοι άνθρωποι. Κάποιοι από αυτούς με… μόνιμο στασίδι, συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας. Κούρασαν τα κανάλια. Γι’ αυτό και έχει συρρικνωθεί η απήχησή τους. Αν δεν… υποψιάζουν κιόλας, για τους λόγους εμμονής σε συγκεκριμένους καλεσμένους και την προβολή τους.
