Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η Ημέρα της Ευρώπης. Ημέρα μνήμης και αναστοχασμού. Ημέρα… μελαγχολίας.
Η Γηραιά Ήπειρος γερνάει ταχύτατα, αδυνατώντας να βρει ένα ενδιαφέρον ελιξίριο καινούριων ιδεών.
Ουσιαστικά, έχοντας απαρνηθεί το βασικό, συγκριτικό πλεονέκτημά της. Τη σύνθεση της διαφορετικότητας των κοινωνιών που την απαρτίζουν.
Φυσικά, η σύνθεση απαιτεί ηγεσία. Και ηγεσία η σημερινή Ευρώπη δεν έχει. Γι’ αυτό και δεν είναι αυτή η Ευρώπη που θέλουμε.
