Του Φρίξου Παλαιολόγου
Από τότε που, στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του καινούριου αιώνα, η Γαλλία των ιδεών απέρριψε την προοπτική ενός κοινού Ευρωπαϊκού Συντάγματος, εύκολα μπορούσε να προδικάσει κανείς ότι το μέλλον της ηπείρου μας θα είχε… γερμανική υπογραφή.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε, και η κρίση της ευρωζώνης, με την Ελλάδα στο επίκεντρο της μνημονιακής καταστροφής, ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτές τις εκτιμήσεις. Και παρά τα όσα αρνητικά μπορεί να της προσάψει κανείς, η Άνγκελα Μέρκελ έδειξε χαρακτήρα… Ευρωπαίας, ως θεσμική εγγυήτρια του ευρωπαϊκού κεκτημένου, ειδικά με την ανθρωπιστική διαχείριση του μεταναστευτικού.
Μετά, ήρθε ο… θίασος. Ο Όλαφ Σολτς, η… εντεταλμένη των αμερικανικών συμφερόντων Αναλένα Μπέρμποκ και ο νεοφιλελεύθερος Κρίστιαν Λίντνερ, συνθέτουν μια ατροφική και ανομοιογενή ηγεσία, στην ισχυρότερη χώρα της ηπείρου μας.
Οι συνέπειες αναπόφευκτες. Και οι τρεις βουτηγμένοι σε σκάνδαλα που τους κατατρέχουν από το παρελθόν, αδυνατούν να φανούν αντάξιοι της συγκυρίας. Για τη Μπέρμποκ και τον Λίντνερ ωστόσο, το περιμέναμε. Λίγοι ήταν πάντοτε.
Η μεγάλη απογοήτευση είναι ο Όλαφ Σολτς. Που αποδείχτηκε ασυγχώρητα ελάχιστος για να εγγυηθεί το απρόσκοπτο μέλλον της Ευρώπης.
