Του Νίκου Φυλάγγελου
Η εικόνα της… καθυστέρησης της χώρας, που για ακόμη μια φορά αποτυπώθηκε, στη σκιά όσων διαδραματίστηκαν στην κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, προδικάζει την αυταπόδεικτη αδυναμία του έθνους να προοδεύσει. Να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον, παραμερίζοντας τις δοξασίες, τους μύθους, τα απωθημένα…
Σεργιανίζοντας στα πρώτα μονοπάτια του 2023, η δημόσια συζήτηση μας γυρίζει στο μακρινό 1974, ή, ακόμη χειρότερα, στο 1963. Μια εθνική μνήμη καθηλωμένη στην αδυναμία της να αναλύσει με γενναιότητα πραγματικότητες και μεγάλες αλήθειες, και να φύγει μπροστά. Όχι… στον τοίχο.
Σοβαρά μιλάμε τώρα; Νοσταλγοί της μοναρχίας; Ας μετρηθούμε λοιπόν. Ας κάνει ο… διάδοχος Παύλος ένα βασιλικό κόμμα, να… μετρηθούμε. Η Δημοκρατία, την οποία ο θεσμός της μοναρχίας ελάχιστα σεβάστηκε σε εποχές παντοδυναμίας του, προσφέρει αυτή τη λυτρωτική επιλογή.
Θα ήταν και μια συνειδησιακή συγγνώμη, για όσα δεινά συνδέθηκαν με την ιστορική διαδρομή της μοναρχίας στην Ελλάδα.
