Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Ανάμεσα σε ύβρεις και κατάρες, μέρος της κατά τ’ άλλα ευγενικής κοινής γνώμης, έθεσε αντιρρήσεις για το χθεσινό μου άρθρο με το τετριμμένο επιχείρημα, γιατί αντιστοίχως δεν είπα το ίδιο και για το Μάτι. Η απάντηση είναι προφανής, αλλά θα την επαναλάβω. Το Μάτι θα μνημονεύεται για τους νεκρούς και τραυματίες συμπολίτες που εγκλωβίστηκαν εντός του τόπου κατοικίας τους. Διότι το Κράτος διοικούμενο από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μερίμνησε ώστε να προειδοποιηθούν για τον επερχόμενο κίνδυνο.
Επιπλέον, οι στερούμενες επιτελικού σχεδίου, υπηρεσίες εγκλώβισαν τα διερχόμενα από τη λεωφόρο Μαραθώνος οχήματα μέσα στους συνοικιακούς δρόμους. Θα μνημονεύεται επίσης αρνητικά η επαίσχυντη κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και για την εκ των υστέρων πολιτική διαχείριση, αλλά δεν θα καταπιαστώ τώρα με αυτό.
Για να είμαι σαφής και ενδεχομένως ενοχλητικός σε κάποιους. Τη διαφορά στις μεγάλες πυρκαγιές που ξεσπούν σε ημιαστικές περιοχές και εξαπλώνονται εντός του άστεως την κάνει το «112». Τελεία. Ήταν, υπενθυμίζω, η πρώτη παρέμβαση-συμβουλή του καθηγητή Κώστα Συνολάκη, εξειδικευμένου στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, λίγα 24ωρα μετά την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι.
Για αυτό άλλωστε έγινε πρόσωπο μισητό στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και επέτρεψε στον Πολάκη να τον στοχοποιήσει δημοσιοποιώντας τη διεύθυνση κατοικίας του καθηγητή! Τη συμβουλή του Κ. Συνολάκη υιοθέτησε αμέσως το 2019 ο Κ. Μητσοτάκης. Και σωστά εφαρμόζουν οι Αρχές, όπως εκ του αποτελέσματος προκύπτει.
Παρ’ όλα αυτά δεν αποφεύχθηκε δυστυχώς η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, όμως πρέπει να περιγραφούν οι συνθήκες:
Το «112» προειδοποίησε και παρότρυνε εγκατάλειψη. Μια γυναίκα εργαζόμενη σε επιχείρηση στο Πάτημα Χαλανδρίου δεν κατάφερε να ακολουθήσει τους συναδέλφους τους. Το ρεπορτάζ αναφέρει πως οι άλλοι πήδηξαν από μια περίφραξη. Εκείνη δεν μπόρεσε, έμεινε πίσω και κλείστηκε σ’ έναν χώρο που δεν την προστάτευσε από τις φλόγες. Είναι η μεγάλη απώλεια της καταστροφής στην Αττική! Και θέτει πια επιτακτικά όσο ποτέ το ζήτημα της προσβασιμότητας και των εξόδων ασφαλείας σε κτήρια και χώρους εργασίας και ψυχαγωγίας…
Μάλιστα, χθες, ήταν η ημέρα που «άδειασε» η χολή! Ο ελληνικός…τρόπος για να εκτονωθεί η κοινωνική πίεση και να «εκφραστεί» η κοινή γνώμη. Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προσφέρουν το πεδίο και να διευκολύνουν την εκτόξευση των ύβρεων κι ενός ευχολογίου διανθισμένου με κατάρες προς την αντίπαλη κυβέρνηση.
Έτσι ώστε να επέλθει η ησυχία και η ηρεμία μέχρι την επόμενη καταστροφή. Η κριτική συνήθως «τυφλή», βασίζεται σε φήμες, διαδόσεις, εντυπώσεις-αφηγήσεις τρίτων, χωρίς φυσικά εξακρίβωση. Κυρίως όμως η εικόνα είναι αυτή που κρύβει «δύναμη» κι επηρεάζει πρώτα απ’ όλα το θυμικό. Η εικόνα, όπως εμβριθώς και πολλαπλώς έχει αναλυθεί, παραπλανά και μπορεί να ερμηνευτεί με τον τρόπο που κάποιος επιθυμεί. Δεν στέκομαι ούτε σ’ αυτό.
Την ανατολική Αττική από Βορρά προς Νότο έπληξε μεγάλη πυρκαγιά. Επιταχύνθηκε η επέκταση της από τους πολύ δυνατούς ανέμους, των οποίων η ένταση δεν μειώθηκε ούτε τη νύχτα της Κυριακής προς τη Δευτέρα. Παρόμοιο μεγάλο γεγονός είχε καταστρέψει την ίδια περιοχή και τον Αύγουστο του 2009.
Πριν από 15 χρόνια η φωτιά είχε εκδηλωθεί στη θέση Μαύρο Βουνό στο Γραμματικό κι ενώ αρχικά δόθηκε η εντύπωση ότι ελέγχθηκε, αναζωπυρώθηκε μετά από δύο 24ωρα. Και ακολουθώντας την ίδια πορεία, όπως η πρόσφατη, κατευθύνθηκε προς Διόνυσο, «καβάλησε» την Πεντέλη και έφτασε στη νότια πλευρά στην Παλλήνη περνώντας μέσα απ’ όλους τους πληγέντες οικισμούς του διαρκώς απειλούμενου βουνού.
Τι μαθήματα πήραμε από εκείνη την πυρκαγιά κι από άλλες που έπληξαν την πολύπαθη Πεντέλη, κατά τη δεκαετία του 1990; Δυστυχώς τίποτε. Η απάντηση είναι ισοπεδωτική αλλά απηχεί την πραγματικότητα. Οι κυβερνώντες, διαχρονικά, υπόδουλοι των «λαϊκών συμφερόντων» και του πελατειακού συστήματος δεν θέλησαν να τηρηθούν οι κανόνες κατοίκησης περιβαλλοντικά ευαίσθητων περιοχών. Η Ανατολική Αττική είναι μία από αυτές.
Το Κράτος, με τις υπηρεσίες του, παριστάνει τον ελεγκτή. Όλα προσχηματικά στην κοινωνία (μας). Το «μυστικό» που μοιραζόμαστε πολίτες και πολιτικοί. Εδώ, η κυβέρνηση προσπάθησε να ψελλίσει ότι πρέπει να ασφαλίζουν οι ιδιοκτήτες τις κατοικίες τους για να προστίθεται η κρατική αρωγή στην περίπτωση καταστροφής και προκάλεσε ενόχληση.
Ο λαϊκισμός έχει εμπεδώσει στους πολίτες την πεποίθηση ότι μόνο το κρατικό χρήμα αποζημιώνει. Και στην πρώτη επικίνδυνη κατάσταση οι πάντες φωνάζουν για βοήθεια την Πυροσβεστική σαν να είναι μια ιδιωτική εταιρεία ώστε στο τέλος να καταγγέλλουν ως είθισται τον Πρωθυπουργό. Τα τελευταία πέντε χρόνια την Ελλάδα «καίει» ο Μητσοτάκης…
Το ξαναγράφω, η αντίδραση στην πυρκαγιά της Κυριακής υπήρξε άμεση. Οι αρχικές δεκάδες ρίψεις νερού από τα εναέρια μέσα, περιγράφουν οι επιτελείς, ήταν σαν ένα ελαφρύ ράντισμα για τις τεράστιες πύρινες «γλώσσες». Ο άνεμος που λυσσομανούσε δεν άφηνε πολλά περιθώρια. Εκεί που έσβησαν, η φωτιά άναβε αμέσως στο επόμενο πεδίο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που υποχρεώνονταν να τρέχουν πίσω της μέσα σε χαράδρες και στο τραχύ ανάγλυφο όπου ξεφυτρώνουν κατοικίες χωρίς να έχει προηγηθεί χωροταξικό και γιατί όχι πολεοδομικό σχέδιο. Γιατί δεν επετράπη μια κανονική, δηλαδή με όρους δόμησης και υποχρεωτικά μέσα πρόληψης που θα προβλέπονται στην οικοδομική άδεια. Για αυτά θα μιλήσουμε στο επόμενο σχόλιο.
Για να γίνει αντιληπτή η ποιότητα της «αντιπολίτευσης» από τον Πολακικό ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να σημειωθεί ότι ο Κασσελάκης κατήγγειλε την κυβέρνηση πως απογείωσε μόνο τρία (3) αεροπλάνα. Η απάντηση του Πυροσβεστικού Σώματος ήρθε αποστομωτική:
Ανακοίνωσε ότι στις 11 Αυγούστου χρησιμοποιήθηκαν 14 αεροσκάφη και 15 ελικόπτερα, συνολικά 29 εναέρια μέσα, στις 12 Αυγούστου 17 αεροπλάνα και 19 ελικόπτερα, συνολικά 36 εναέρια μέσα και στις 13 Αυγούστου από το πρώτος φως έως τις 13:00 συνολικά 20 εναέρια μέσα, 10 αεροπλάνα και 10 ελικόπτερα, εις απάντηση προς τον Στ. Κασσελάκη που προπαγάνδιζε ότι πέταξαν μόνο τρία (3) εναέρια μέσα.
Ναι, οι απώλειες πολλών δεκαετιών στο πράσινο απόθεμα του αττικού περιβάλλοντος δεν πρόσθεσαν μέτρα πρόληψης. Κοινοβουλευτικές διακομματικές επιτροπές ασχολήθηκαν, συζήτησαν, πορίσματα εξέδωσαν αλλά το πολιτικό σύστημα δεν θέλησε, δεν τόλμησε, δεν βελτίωσε. Άφησε τα πράγματα να κυλήσουν.
Και φτάσαμε εδώ, όπου πράγματι ο Β. Κικίλιας, που πέρυσι λοιδορήθηκε ως κακή επιλογή του Μητσοτάκη προχώρησε σε διοικητική αναδιοργάνωση και αξιοποίηση των χρημάτων από το πρόγραμμα «Αιγίς» για την αγορά των πλέον σύγχρονων μέσων πρόληψης και καταστολής των πυρκαγιών.
Αρκούν μόνο αυτά; Κατηγορηματικά όχι. Όμως κάποτε, από κάπου έπρεπε να αρχίσουμε.
Αλλάζουν την κοινωνική αντίληψη; Όχι αμέσως. Θα χρειαστεί καιρός.
Αλλάζουν τις συνήθειες της κοινωνίας σε ό,τι αφορά στην πρόληψη;
Όχι. Κι εδώ θέλει τόλμη από τον Πρωθυπουργό, για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα αγγίξουν τον πυρήνα των κοινωνικών αντιλήψεων…
