Του Φρίξου Παλαιολόγου
Η αρχή έγινε με τη λαχανιασμένη αποχώρηση από το Αφγανιστάν. Το δράμα συνεχίζεται με την… απάθεια μπροστά στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δυο εικόνες που επιβεβαιώνουν ότι η μοναδική υπερδύναμη που μας χάρισε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, “ξεθωριάζει” σε επίπεδο διεθνούς αποτυπώματος και καθοριστικής παρέμβασης.
Η Αμερική του Τζο Μπάιντεν δεν έχει σχέση με την πανίσχυρη χώρα των δυο Μπους, του Κλίντον, και λιγότερο του Ομπάμα. Παίρνει τη σκυτάλη από την “προβληματική” Αμερική του Τραμπ, και υποχωρεί περαιτέρω.
Η Δύση βιώνει ένα αφόρητο κενό ηγεσίας. Η βαθιά μελαγχολία και απογοήτευση για την τραγική εικόνα της “παιδικής χαράς” των Βρυξελλών, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δίνει τη σκυτάλη στην αντίστοιχη μελαγχολική διαπίστωση για το κατάντημα των ΗΠΑ επί διακυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις.
Όπου και αν στρέψεις τη ματιά σου, η Δύση σε απογοητεύει.
