Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα One Voice, την Κυριακή 28 Ιουλίου 2024
Οι κήποι του Προεδρικού Μεγάρου, στην πρόσφατη γιορτή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, γέμισαν από πλεονασμό… λανθασμένου φωτός. Η αναίμακτη εθνική επανεκκίνηση, την οποία εγγυήθηκε με την εμβληματική προσωπικότητά του ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τέτοια μέρα πριν από μισό αιώνα, στηρίχτηκε, υποστήριξε και ενίσχυσε τη διαλεκτική του φωτός. Τη μετάβαση από το σκοτάδι στο φως. Ένα φως ιδεών και παθιασμένης διεκδίκησης του μέλλοντος. Ένα φως ζύμωσης διαφορετικών απόψεων και δημιουργικής ενσωμάτωσης και αφομοίωσής τους στον εθνικό κορμό.
Η Ελλάδα της πρώιμης Μεταπολίτευσης μοίραζε φως. Επειδή διέθετε πλεονασμό από κομιστές του φωτός. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, και τόσοι ακόμη. Εκείνοι που άνοιξαν δρόμους και μας έδειξαν το μέλλον.
Η σημερινή Ελλάδα, της Κατερίνας Σακελλαροπούλου συνιστά μελαγχολική και μίζερη αντανάκλαση εκείνης της φωτεινής Ελλάδας. Η σημερινή και πιθανότατα απερχόμενη Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε το πρόσωπο στον καθρέφτη της παρακμής. Σπατάλησε την ιστορική ηχώ της πρώτης γυναίκας Προέδρου της Δημοκρατίας. Κα ταυτίστηκε με εικόνες, στιγμές, νοοτροπίες και επιλογής ανατροφοδοτούμενης παρακμής.
Η άρνηση να καλέσει στη γιορτή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας τη Μαρία Καρυστιανού και τους υπόλοιπους συγγενείς των αδικοχαμένων ψυχών των Τεμπών, θα μνημονεύεται από τον ιστορικό του μέλλοντος ως «απόδειξη ενοχής». Της ανεπάρκειάς της…
Μια διαδρομή γεμάτη «προσβολές» προς την κοινωνία
Πριν από τη γιορτή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η Κατερίνα Σακελλαροπούλου είχε παραχωρήσει συνέντευξη στη δημόσια τηλεόραση, επιχειρώντας να διηγηθεί η ίδια την Ιστορία της. Αναπόφευκτα με τη μονομέρεια που τη διευκόλυνε. Υποστήριξε λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι σε όλη τη διαδρομή της υπερασπίστηκε την ελληνική κοινωνία. Τα… Μνημόνια εθνικής υποτέλειας και κοινωνικής φτωχοποίησης, που η ίδια νομιμοποίησε ως επικεφαλής του Συμβουλίου της Επικρατείας, στις απαρχές της προηγούμενης δεκαετίας, πιθανότατα έχουν… σοβαρές ενστάσεις.
Όπως και η συναισθηματική αποστασιοποίηση από τις πραγματικές ανάγκες, αγωνίες και προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας, στα χρόνια που η ίδια βρέθηκε στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο γάμος ομοφυλοφίλων και τα Τέμπη
Το γεγονός ότι η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αισθάνθηκε την ανάγκη να… διευκρινίσει (περί… απολογίας, ούτε λόγος) την αιτιολογία της παρουσίας της στο πανηγυρικό «after» της ψήφισης του γάμου των ομοφυλοφίλων, με όρους.. αποστασιοποίησης από την ουσία της κριτικής που δέχτηκε, δείχνει ότι η σημερινή ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου δεν αντιλήφθηκε ποτέ τον ρόλο της ως «συνεκτικό σύμβολο» του έθνους.
Και η επιλογή της να αποκλείσει τη Μαρία Καρυστιανού και τους υπόλοιπους χαροκαμένους γονείς της τραγωδίας των Τεμπών, από τη «γιορτή» για τη Δημοκρατία, ήρθε να μαυρίσει την υστεροφημία του αποτυπώματός της στον Θεσμό.
Η Ελλάδα άξιζε περισσότερα. Η ηθική μνήμη της κοινωνίας μας, το ίδιο. Φυσικά, και η Δημοκρατία…
