Κάθε… συμπαθητική ανάλυση των δεδομένων του διαρκούς δράματος της Μέσης Ανατολής, αποφεύγει να αντικρίσει και να διαχειριστεί τον “ελέφαντα στο δωμάτιο”. Την άβολη αλήθεια.
Η επιθετικότητα του Ισραήλ έχει ως θεμελιώδη εξήγηση τη στρατηγική επιλογή του Μπέντζαμιν Νετανιάχου να παρέμβει και να επηρεάσει καθοριστικά τις τριπλές κάλπες του Νοεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όχι μόνο τη μάχη ανάμεσα στην Κάμαλα Χάρις και τον Ντόναλντ Τραμπ για την Προεδρία των ΗΠΑ, αλλά και τις παράλληλες κάλπες για τα δυο Σώματα του Κογκρέσου, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Ο “Μπίμπι” δεν ξεχνάει ότι πριν από σχεδόν τέσσερα χρόνια το “ιερατείο” των Δημοκρατικών και το στενό επιτελείο του Τζο Μπάιντεν, “συνωμότησε” και πέτυχε τον παραμερισμό του από την πρωθυπουργία του Ισραήλ, παρόλο που το Λικούντ είχε κερδίσει τις εκλογές για την Κνεσέτ, με τη συγκρότηση της κυβέρνησης πολυκομματικής συνεργασίας των Λαπίντ-Μπένετ.
Διατηρώντας σε μόνιμη πολεμική έξαρση τη Μέση Ανατολή, και το μέτωπο με τη Χεζμπολάχ του Χασάν Νασράλα, ο Νετανιάχου δυσκολεύει τη στρατηγική της Κάμαλα Χάρις να κρατήσει ισορροπίες, ανάμεσα σε εκείνους που υποστηρίζουν το Ισραήλ, και στο μεγάλο τμήμα της κοινωνικής βάσης των Δημοκρατικών που το… απεχθάνονται.
Όλα γίνονται για το Οβάλ Γραφείο. Και τον επόμενο ένοικό του…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
