Γράφει ο Αντώνης Καρακούσης
Ο Πρωθυπουργός ανέβηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη φιλοδοξώντας να εξευμενίσει τα πλήθη, να περιορίσει τη δυσαρέσκεια των πολιτών και να ανακόψει τα πολλά κύματα φθοράς που καταδιώκουν την κυβέρνησή του από τις ευρωεκλογές και εντεύθεν.
Παρέθεσε έναν ευρύ κύκλο μικρής εμβέλειας επιμέρους μέτρων και πολιτικών, απευθυνόμενος κυρίως στους ασθενέστερους των μισθωτών και των συνταξιούχων, καθώς και στους νέους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στέγασης, χωρίς ωστόσο να θίξει τον δεσμό που διατηρεί με το πλήθος των ιδιοκτητών ακινήτων, οι οποίοι έχουν ευνοηθεί από τη βραχυχρόνια μίσθωση, που αποδεδειγμένα έχει πυροδοτήσει τόσο την αύξηση των ακινήτων όσο και την εκτίναξη της αξίας τους. Αν αξιολογήσει κανείς τα 45 μέτρα που εξήγγειλε θα διαπιστώσει ότι δεν συνιστούν μεγάλη και εμπνευσμένη πολιτική, παρά μικρές απόπειρες διευθέτησης επιμέρους κρίσεων και σχέσεων με τμήματα του εκλογικού σώματος.
Κατά βάση, στο όνομα της βελτίωσης των εισοδημάτων, προσπάθησε να στηρίξει υποτυπωδώς τους μη διαθέτοντες διαπραγματευτική ισχύ. Προσέφερε χαρακτηριστικά μικρές, συμβολικές στα όρια του πληθωρισμού, αυξήσεις μεταξύ 2,2% και 2,5% στους συνταξιούχους, κάποια επιδόματα Χριστουγέννων στους χαμηλοσυνταξιούχους και μια κάπως μεγαλύτερη αύξηση στους αμειβομένους με τον κατώτατο μισθό εργαζομένους.
Και επιπλέον προέβλεψε νέα μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά μια ποσοστιαία μονάδα, από μισή μονάδα για εργοδότες και άλλη μισή για εργαζομένους. Από εκεί και πέρα υποσχέθηκε κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος των 350 ευρώ τον χρόνο και σχετική άμβλυνση των τεκμηρίων για τους ελεύθερους επαγγελματίες, το πρόγραμμα «Σπίτι 2» για τους νέους συνοδευόμενο από φορολογικά κίνητρα για το άνοιγμα των κλειστών διαμερισμάτων και απαγορεύσεις νέων βραχυχρόνιων μισθώσεων στις επίμαχες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας.
Πιεζόμενος από την ανάδειξη των προβλημάτων του Εθνικού Συστήματος Υγείας και τις πολλές αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος προέκρινε μέτρα βελτίωσης των υποδομών και ενίσχυσής τους με προσωπικό. Και μαζί για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος ανακοίνωσε αυξήσεις των επιδομάτων για παιδιά και εξίσωση των τριτέκνων με τους πολυτέκνους.
Κατά τα λοιπά, παρουσίασε το συντηρητικό σχήμα πολιτικής που θα τον συνοδεύει μέχρι το 2027, χωρίς ωστόσο την ανάδειξη ενός οραματικού σχεδίου για το μέλλον, για το διεκδικούμενο άλμα προόδου και σύγκλισης με την Ευρώπη, που ο ίδιος κατά καιρούς έχει προκρίνει. Οι μεγάλοι φόροι στη θέση τους, οι δαπάνες ελεγχόμενες και η μεσαία τάξη χωρίς μεγάλες προσδοκίες.
Κοινώς δεν ενθουσίασε τους παρευρισκομένους στο Βελλίδειο, ούτε συνεπήρε τους τηλεθεατές που είδαν την ομιλία του κ. Μητσοτάκη το Σάββατο και παρακολούθησαν τη συνέντευξή του την Κυριακή. Οπως σχολίασαν πολλοί, ήταν μια από τις λιγότερο ενδιαφέρουσες παρουσιάσεις του κ. Μητσοτάκη στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Μικρό και λειψό το καλάθι, το σχέδιο συντηρητικό και το όραμα αχνό, ανίκανο να συνεγείρει και να ενθουσιάσει τους πολίτες.
Ορισμένοι αποδίδουν την κυβερνητική καθήλωση στο έλλειμμα αντίπαλου δέους και στην εντεινόμενη πίεση που δέχεται από τα δεξιά του, η οποία θα ενταθεί μετά τις γερμανικές πρωτοβουλίες για απελάσεις και επαναπροωθήσεις μεταναστών χωρίς χαρτιά, που κατά πάσα βεβαιότητα θα φέρουν σε δύσκολη θέση τη χώρα μας.
Κοινώς, ο κ. Μητσοτάκης μένει σχεδόν ακινητοποιημένος μεταξύ σφύρας και άκμονος. Παλεύει με τη δεξιά αντιπολίτευση και αναμένει να δει τον αντίπαλο της άλλης πλευράς. Να αξιολογήσει το όποιο πρόσωπο και το όποιο σχέδιο αντιπολίτευσης ορθωθεί και να τοποθετηθεί αναλόγως. Κινδυνεύει ωστόσο να καεί στη διάρκεια της αναμονής, να απολέσει το όποιο πλεονέκτημα αναμένοντας το αντίπαλο δέος ή, χειρότερα, να γίνει κι αυτός μέρος της κρίσης των αντιπολιτευομένων…
