Της Κονδυλίας Ορτανσίου
Οι μέρες περνούν, το ίδιο οι εβδομάδες, πολύ περισσότερο οι μήνες. Σχεδόν ένας ολόκληρος χρόνος από τη ζωή μας έχει σπαταληθεί στη μάχη με το τέρας της πανδημίας του κορονοϊού.
Ζωές που μπήκαν σε αναστολή, ζωές που είδαν τα όνειρά τους να υποκύπτουν στην καραντίνα, ζωές που έχασαν την αυθόρμητη προσδοκία της καλύτερης μέρας. Της καλύτερης επόμενης ημέρας.
Ζωές, ωστόσο, που συνεχίζουν, την ώρα που άλλες ζωές και οι κομιστές τους χάθηκαν. Άδικα, απρόσμενα, μοναχικά.
Το βάλσαμο του πλεονεκτήματος να έχεις ακόμη ζωή μέσα σου, για να διεκδικήσεις τη βελτίωσή της.
Κάποια στιγμή. Αναζητώντας την ελπίδα, μέσα στη θύελλα της πανδημίας. Τη θύελλα μέσα μας…
