Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Στην εποχή μας είναι εύκολο να πιστέψεις ότι στη χώρα κυριαρχούν οι ακραίοι, οι εμμονικοί και ενίοτε οι παλαβοί. Σίγουρα κάνουν περισσότερη φασαρία από όλους τους υπόλοιπους και ενίοτε αρπάζουν πράγματι την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το προνομιακό τους πεδίο και το μεγάλο τους όπλο. Πουλάνε πολύ πιο «σέξι» εμπόρευμα από οιονδήποτε άλλον. Η συστηματική αποδόμηση συλλήβδην των μέσων ενημέρωσης έχει παίξει τον δικό της καταστροφικό ρόλο, γιατί δεν υπάρχουν αναχώματα πληροφόρησης ή κοινής λογικής. Το «το διάβασα στο Ιντερνετ» έχει γίνει κάτι σαν το «το τσέκαρα στην εγκυκλοπαίδεια Britannica» που έλεγαν οι παλιοί.
Στην πραγματικότητα όμως οι Ελληνες μοιάζουν να σκέπτονται και να λειτουργούν λογικά. Ηταν εύκολο, για παράδειγμα, να συμπεράνει κανείς ότι οι αρνητές του εμβολίου θα ήταν μια σημαντική, ισχυρή μειοψηφία. Δεν είναι. Και αυτοί που διστάζουν ή αρνούνται να το κάνουν είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένοι από τον θόρυβο γύρω από ορισμένα εμβόλια και την ασταμάτητη όσο και επικίνδυνη φλυαρία ορισμένων τηλε-επιδημιολόγων.
Ο Ελληνας παθιάζεται, γοητεύεται από παράδοξες θεωρίες και μεγάλα λόγια, αλλά στο τέλος της ημέρας είναι πρακτικός και έχει ισχυρό ένστικτο επιβίωσης. Σε όλα τα μεγάλα θέματα θα κάνει πρώτα μια συναισθηματική ή ρηξικέλευθη τοποθέτηση, θα το χαρεί που ξέσπασε, και μετά θα σκεφθεί πιο ψυχρά και λογικά. Στο μεσοδιάστημα μπορεί να γίνει και καμιά ζημιά, αλλά επειδή αυτό συμβαίνει δεκαετίες τώρα, έχουμε δει ότι η χώρα κάπως καταφέρνει και επιβιώνει και πάει μπροστά στο τέλος. Είμαστε επιρρεπείς στο «μεθύσι», ξέρουμε όμως και τα μυστικά για να το ξεπερνάμε εύκολα.
Ενα κρίσιμο ερώτημα είναι αν υπάρχει ακόμη ο περίφημος «μεσαίος χώρος». Αν δηλαδή επιβιώνει το είδος του ψαγμένου ψηφοφόρου που δεν παθιάζεται με κόμματα, απεχθάνεται τις ιδεοληψίες και κρίνει τους πάντες με αυστηρότητα. Σίγουρα δεν ακούγεται μέσα στο χαώδες, εκρηκτικό σημερινό σκηνικό. Εχει πάντως εκπαιδευθεί στο νέο σύστημα ενημέρωσης και μαθαίνει πού μπορεί να βρει τι και να αποφύγει τις κακοτοπιές. Δίνει ιδιαίτερη σημασία σε κοινωνικά ζητήματα και διατηρεί ανοικτό μυαλό. Παίζει καθοριστικό ρόλο στον κοινωνικό του περίγυρο γιατί βρίσκεται συνήθως «μπροστά».
Στο τέλος της ημέρας, είναι ο πολύτιμος μαγνήτης που διασφαλίζει ότι τα κόμματα εξουσίας δεν θα πάνε πολύ δεξιά ή πολύ αριστερά, εκτός αν έχουν πάρει απόφαση να αυτοκτονήσουν.
