Πολιτικά κύματα σήκωσε ο Αντώνης Σαμαράς με το άρθρο του στα “Νέα”.
Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας διαδραμάτισε τον πλέον καθοριστικό ρόλο στην εσωκομματική μάχη του 2016, ώστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επικρατήσει του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στη μάχη για την ηγεσία της “γαλάζιας” παράταξης.
Στην πορεία ωστόσο, πήρε ηχηρές αποστάσεις από τον σημερινό Πρωθυπουργό, ήρθε σε ευθεία σύγκρουση μαζί του, και του ασκεί κριτική για μια σειρά από πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο σε επίπεδο κοινωνίας όσο και στα εθνικά θέματα.
Ο Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε ένα πλήρες πολιτικό μανιφέστο. Και το μεγάλο ερώτημα είναι αν, στο μυαλό του σεργιανίζει η ιδέα μιας νέας, αυτόνομης κομματικής διαδρομής, για να εκφράσει τον χώρο που βρίσκεται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως από τη σημερινή εκδοχή της κεντροδεξιάς παράταξης.
Το άρθρο του Αντώνη Σαμαρά στην εφημερίδα “Τα Νέα”, έχει ως εξής:
Αντώνης Σαμαράς, άρθρο ΤΑ ΝΕΑ
Οι εξελίξεις στο διεθνές στερέωμα είναι ραγδαίες. Και ανησυχητικές. Το διεθνές σύστημα μεταβάλλεται, με δύο βασικά χαρακτηριστικά να το προσδιορίζουν. Πρώτον, οδηγούμαστε σε μία εάν όχι de jure τουλάχιστον σε μία de facto αλλαγή συνόρων. Δεύτερον, το αναδυόμενο διεθνές σύστημα θα είναι ένα υβρίδιο διπολισμού (ΗΠΑ-Κίνα) με χαρακτηριστικά τριπολισμού (Ρωσία). Παράλληλα, σημαντικοί περιφερειακοί και τοπικοί γεωπολιτικοί παίκτες (π.χ. Ινδία, Πακιστάν, Ινδονησία, Βραζιλία, Ιράν, Τουρκία, Ισραήλ) κινούνται με όλο και μεγαλύτερους βαθμούς “ελευθερίας” από ότι στο παρελθόν.
Τέτοιοι συνδυασμοί δημιουργούν ένα ασταθές, ακραία ανταγωνιστικό περιβάλλον με τεράστιες ευκαιρίες αλλά και μεγάλους κινδύνους. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο της ιστορίας όπου οι αναθεωρητικές δυνάμεις, μικρές και μεγάλες, βλέποντας «παράθυρα ευκαιρίας» προσπαθούν να υλοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους.
Ποια είναι η θέση της πατρίδας μας μέσα σε αυτήν την γεωπολιτική «τέλεια καταιγίδα»; Ποιο είναι το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής σήμερα; Τι ζητάει η Ελλάδα σε έναν κόσμο που αλλάζει;
Η Ελλάδα βρίσκεται στο περιθώριο. Παντελώς απούσα. Ο Ελληνισμός είναι υπό πίεση. Σε όλα τα μέτωπα. Υποχωρούμε ή λείπουμε από παντού. Σα να έχουμε εγκαταλείψει την εθνική μας εξωτερική πολιτική, τα εθνικά μας θέματα. Παρότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις συγκυρίες, δεν το κάνουμε. Αντιθέτως!
Μόλις προ ημερών ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε τη Γερμανία. Τον νεοεκλεγέντα, αλλά βαθιά τραυματισμένο πολιτικά στην ίδια του την πατρίδα, καγκελάριο Μέρτς. Ο Μέρτς, παρότι η ίδια η Γερμανία έχει κατηγορήσει την Τουρκία για πλείστα όσα, εξέφρασε με «πολιτικό κυνισμό» δημοσίως τη βούλησή του για αμυντική συνεργασία ΕΕ-Τουρκίας. Στην οποία Τουρκία, η Γερμανία παρέχει, βεβαίως με το “αζημίωτο”, εξοπλισμούς. Με άλλα λόγια, η Γερμανία, ως κατεξοχήν μέλος της ΕΕ, πρεσβεύει τη συνεργασία της Ευρώπης με μια χώρα η οποία όχι μόνο είναι εκτός Ευρώπης αλλά είναι κι αντίθετη με την ευρωπαϊκή πολιτική, σε σειρά ζητημάτων ! Όπως στο Ουκρανικό…
Και πάνω απ’ όλα ζητάει συνεργασία με την Τουρκία που κατέχει παράνομα το 40% του εδάφους μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας, της Κύπρου! Και η οποία, ενάντια σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, απειλεί με πόλεμο ακόμα μια άλλη χώρα, την Ελλάδα, στην περίπτωση άσκησης του νόμιμου δικαιώματος μας, της επέκτασης δηλαδή των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ!
Αντί λοιπόν η Ελλάδα να αδράξει την ευκαιρία και να απαντήσει δημοσίως στη Γερμανία ότι αυτά αντίκεινται σε κάθε έννοια αρχών, ηθικής αλλά και πολιτικής λογικής, ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν συγκαταβατικός, ζητώντας απλώς …να τεθούν κάποιοι νέοι κανόνες!
Αλλά δεν φτάνει μόνον αυτό. Όταν ο καγκελάριος Μέρτς, και πάλι δημοσίως, ζήτησε να δεχθεί η Ελλάδα την επανεισδοχή χιλιάδων παράνομων μεταναστών από τη Γερμανία, ο πρωθυπουργός εξέφρασε την “κατανόησή του” στο γερμανικό πρόβλημα! “Ό,τι πείτε”…
Ο πρωθυπουργός μετέβη και στην Ιταλία. Η Ιταλία προ ολίγων εβδομάδων υπέγραψε κι εκείνη αμυντικές συμφωνίες με την Τουρκία. Κι αντί η Ελλάδα να εκφράσει δυναμικά τις αντιρρήσεις και τους ενδοιασμούς της, σιώπησε. Παρότι η Ιταλία ήταν σε δυσχερή θέση, μετά την εμπλοκή της ιταλικής Hellenic Train στην τραγωδία των Τεμπών. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα της συνάντησης; Νέες εμπορικές συμφωνίες για τα τραίνα, με την ίδια εταιρία, για την οποία ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε δηλώσεις του έλεγε ότι θα ερευνηθούν οι όποιες ευθύνες της …! “Ό,τι πείτε”, και στην Ιταλία…
Στη γειτονιά μας, τα ίδια και χειρότερα. Ο Σκοπιανός πρωθυπουργός δηλώνει σε όλα τα διεθνή φόρα ότι το “Μακεδονικό” δεν έχει λυθεί, κι ότι θα τεθεί εξαρχής ώστε να δικαιωθούν τα Σκόπια ιστορικά. Υπονοεί βεβαίως τη “δικαίωση” του αλυτρωτισμού των Σκοπίων. Κι εμείς τι κάνουμε; Παρακολουθούμε άλαλοι! “Ό,τι πείτε” κι εδώ…
Ο Αλβανός πρωθυπουργός Εντι Ράμα, ο οποίος φυλάκισε παρανόμως τον Μπελέρη, διώκει την ελληνική μειονότητα. Και δηλώνει τις ανιστόρητες θέσεις του για τους Τσάμηδες κάνοντας απερίσπαστος την προεκλογική του εκστρατεία στην Ελλάδα. Κι όχι μόνο δεν τον “ενόχλησε” κανείς, αλλά πρωτοστατεί κιόλας η ελληνική κυβέρνηση στην είσοδο της Αλβανίας στην ΕΕ. “Ό,τι πείτε” , και πάλι…
Η ενεργειακή συμφωνία Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ, εγκαταλείφθηκε, “προσωρινά”. Και φθάσαμε στον εξευτελισμό να υπογράφεται συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, δίχως καν λέξη για την πατρίδα μας! Εμείς είμαστε απόντες, για να μη διαταράξουμε τα «Ήρεμα Νερά» και τη “Φιλία” μας, που πρόσφατα υπογράψαμε με την Τουρκία… Το είδαμε και στην Κάσο!
Ο Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε την κατεχόμενη Κύπρο για να εγκαινιάσει το “προεδρικό” του ψευδοκράτους και δήλωσε ανερυθρίαστα πως η Τουρκία δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο. Κι η Ελλάδα; Η μητέρα-πατρίδα, κι εγγυήτρια δύναμη, πως απάντησε στην πρόκληση; Απλώς, δεν απάντησε! Γιατί δεν διανοούμαι ότι ένα ανυπόγραφο σχόλιο “διπλωματικών κύκλων” του ΥΠΕΞ μπορεί να θεωρείται απάντηση σοβαρής χώρας…
Απόντες από το Αιγαίο, απόντες από την Ανατολική Μεσόγειο. Ούτε καν τον χάρτη για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό -που αφορά μόνον στην Ε.Ε- δεν τολμήσαμε να καταθέσουμε πλήρη, κάτι το οποίο εκμεταλλεύεται η Άγκυρα καταλλήλως.
Απόντες όμως και από τις εξελίξεις στη Συρία, αντί να έχουμε «κατασκηνώσει» στο Ισραήλ, στην Αίγυπτο, στην Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, την Ινδία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Κι έτσι δίνουμε το περιθώριο στις ΗΠΑ να αναγνωρίζουν την Τουρκία ως μέρος της λύσεως στη Μ. Ανατολή…
Απόντες και στο Κυπριακό. Καμία πρωτοβουλία δεν υπάρχει, καμία επαναχάραξη εξωτερικής πολιτικής, τίποτε απολύτως. “Ό,τι πείτε”, παντού και με όλους…
Προφανώς αυτή δεν είναι σοβαρή εξωτερική πολιτική. Και δείχνει μια μη σοβαρή χώρα. Που κανείς δεν την παίρνει στα σοβαρά.
Φαίνεται άλλωστε.
Γιατί μεταξύ όλων των άλλων πετύχαμε και το ακατόρθωτο: να μην μιλάμε με την Ρωσία αλλά ούτε και με τη νέα διοίκηση των ΗΠΑ…!
Παρόλα αυτά εμείς δεν “ανησυχούμε”. Και δεν ασχολούμαστε. Μόνον “επικοινωνία”.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι και κανείς δεν ασχολείται μαζί μας! Δεν μας προσκαλούν ούτε καν σε συζητήσεις για θέματα που άπτονται της περιοχής και των συμφερόντων μας. Παρά το γεγονός πως η Ελλάδα είναι γεωπολιτικά μία σημαντικότατη περιοχή στο κέντρο των παγκόσμιων εξελίξεων. Η αντίφαση αυτή δεν απασχολεί κανέναν “αρμόδιο”;
Είμαστε οι “Απόντες”. Εκτός ..από τις παρουσίες στην Τουρκία της ηγεσίας του ΥΠΕΞ. Ο ένας , ο υπουργός τού “ας με πουν και μειοδότη”, όπου σταθεί υμνεί την Τουρκία και τον εξυμνούν οι Τούρκοι.! Και ο άλλος, ο νέος υφυπουργός, μιλάει σε επίσημη εκδήλωση στα …Τούρκικα!
Είναι αυτό, άραγε, το νέο δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής; “Ό,τι πείτε” και “ήρεμα νερά”;
Συγγνώμη, αλλά ποιος το καθόρισε και πότε; Ποιος αποφάσισε πως η πατρίδα μας θα ακολουθήσει μία πολιτική άκρατου κατευνασμού; Ποιος έχει δώσει την έγκρισή του για την διεθνή απουσία κι απαξίωση της χώρας μας; Η Βουλή; Ο ελληνικός λαός; Βεβαίως και όχι! Άλλα λέγαμε το 2023, προεκλογικά.
Αυτή η πολιτική δεν εκφράζει τις ιδέες και τις αγωνίες του ελληνικού λαού, συνολικά!
Και πάντως, τέτοια εντολή δεν έχει δώσει ποτέ η εκλογική βάση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση.
Αλλά θα μου πείτε, αυτή δεν είναι πια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
