Οι Πρόεδροι της Ρωσίας και των ΗΠΑ… διευθετούν τα συμφέροντά τους, με την Ευρώπη… κομπάρσο
Η ουκρανική κρίση, με την ένταση και την αντοχή της στον χρόνο, μας προσφέρει ένα απτό παράδειγμα για το πόσο… στραβό δρόμο πήρε η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.
Το συλλογικό μόρφωμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πολιτική εκδοχή και αποτύπωμά του, εξελίχτηκε σε μελαγχολικό… συμπλήρωμα των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη. Αντί να διαδραματίζει τον πλέον καθοριστικό ρόλο.
Η Ευρώπη των μεγάλων οραματιστών, έδωσε τη θέση της στην Ευρώπη των γραφειοκρατών και των χαμηλού επιπέδου πολιτικών, που κάθε άλλο παρά ως ηγέτες μπορούν να προσεγγίζονται.
Την ώρα που οι… πρόθυμοι των Βρυξελλών, με τις πρώην βαλτικές χώρες να δίνουν τον τόνο της συμπλεγματικής αντιμετώπισης της Ρωσίας, επικεντρώνονται στην επιβολή οικονομικών κυρώσεων στη Μόσχα, που πλήττουν ταυτόχρονα, αν όχι περισσότερο, τους ευρωπαϊκούς λαούς, και έτσι θεριεύουν τα αντισυστημικά ρεύματα στο σύνολο της ηπείρου μας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ… διευθετούν τα συμφέροντά τους, με όρους επιχειρηματικής συνεννόησης.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, με την Κίνα… από κοντά, διαμορφώνουν καινούριες ισορροπίες δύναμης στον πλανήτη. Η… παιδική χαρά των Βρυξελλών παρακολουθεί αμήχανη, χωρίς τη δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στις εξελίξεις. Πόσο μάλλον… επηρεασμού των εξελίξεων.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
