Ένα «οικοσύστημα» που συνθέτει την καθημερινότητα την οποία βιώνουν οι πολίτες, ως ατομικές οντότητες αλλά και ως συλλογικό υποκείμενο, είναι η θεμελιώδης παράμετρος που κρίνει κάθε φορά τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Ένα «οικοσύστημα» που αθροίζει επιμέρους δεδομένα και παραμέτρους, ανατροφοδοτεί συναισθήματα και ψυχολογία, παράγει διαρκώς καινούριες αφετηρίες. Είναι πολυσύνθετο, πολυπαραγοντικό και… πολύχρωμο, σεργιανίζει στην κανονική ζωή, και ασκεί αναπότρεπτη γοητεία και έλξη σε όσους δεν εκχωρούν την ταυτοτική ιδιότητα του ενεργού πολίτη, με λόγο και ρόλο για τη ζωή τους. Για το παρόν και το μέλλον τους.
Η οικονομία της καθημερινότητας αφορά την ποιότητα ζωής κάθε πολίτη χωριστά αλλά και αθροιστικά της κοινωνίας. Το πώς περνάει κάποιος. Πώς περνούσε στο παρελθόν. Πώς προσδοκά να περνά στο μέλλον. Η ποιότητα ζωής δεν έχει στατικά χαρακτηριστικά, δεν έχει ωστόσο και μονοσήμαντη ή μονοθεματική ερμηνεία. Ο καθένας εκκινεί από διαφορετική αφετηρία αναφορικά με το πώς βλέπει τη ζωή του, και η συγκεκριμένη αυτονομία συμπερασμάτων πολλαπλασιάζει ομοειδείς προσεγγίσεις στον… περιβάλλοντα χώρο.
Η κοινωνία μας είναι βαθιά συναισθηματική. Πολύ λιγότερο μετριοπαθής και εκλογικευμένη. Άγεται από την παρότρυνση της συγκυρίας. Και η συγκυρία, εδώ και σχεδόν 15 χρόνια, είναι φορτισμένη με πληθωρισμό από γκρίζες πινελιές.
Από τον πρόλογο της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, μετά τις εκλογές του «λεφτά υπάρχουν» του 2009, και την προσφυγή στον μηχανισμό «στήριξης» των Μνημονίων την άνοιξη του 2010, η κοινωνία μας βιώνει άβολες στιγμές στην καθημερινότητά της. Που με τη σειρά τους φιλοτεχνούν «άβολες αλήθειες», με πολιτικές προεκτάσεις και εκλογικές συνέπειες.
Οι επώδυνες πληγές που άνοιξαν τα εθνοκτόνα Μνημόνια στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας δεν έχουν αποκατασταθεί στον βαθμό που προσδοκούσε η πλατιά πλειοψηφία. Και με την εθνική τραγωδία των Τεμπών να ανοίγει μια ρωγμή στον χρόνο, η οποία γεμίζει… δυσαρέσκεια, απογοήτευση, ανασφάλεια, φόβο και οργή, η πρόγνωση δεν είναι ευοίωνη.
Ο καθρέφτης του εθνικού μέλλοντος θολώνει επικίνδυνα. Για μια χώρα με παγιωμένη παρακμή και παρατεταμένη φθορά.
Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 10 Μαϊου 2025
