Η πατρίδα ως… αλλεργία. Όπως και η ηθική

Οι μύθοι και οι… μετενσαρκώσεις τους… Ένα έθνος σαν το δικό μας, με φυσική και αυθόρμητη έλξη προς το συναίσθημα και την υπερβολή, είναι μάλλον αναπόφευκτο να υποκύπτει με ασυνήθιστη συχνότητα στη γοητεία των μυθευμάτων. Και των παρεξηγήσεων.

Υπό τη βαριά σκιά μιας από τις τελευταίες στιγμές εθνικής περηφάνειας, την επέτειο της Επανάστασης του 1821, στον δημόσιο βίο ξεκίνησαν και πάλι οι συνήθεις πομπώδεις αναλύσεις και συζητήσεις για την έννοια της πατρίδας, και την… αλλεργία που θα έπρεπε να μας προκαλεί.

Μια δημόσια σφαίρα παραδομένη προ πολλού κατά πλειοψηφία στον συμβιβασμό και τον «εξορθολογισμό» της ηττοπάθειας, ενίοτε και της συγκεκαλυμένης υποτέλειας.

Τα τελευταία χρόνια, με επίκεντρο την… επιδοτούμενη προώθηση της woke κουλτούρας, που στόχευσε στην αποσυναρμολόγηση των κοινωνιών και τη διάρρηξη των δεσμών που λειτουργούν ως συνεκτικά ισοδύναμα για κάθε έθνος και συλλογικότητα, η έννοια της πατρίδας απέκτησε… συζητήσιμο, αν όχι… επιλήψιμο χαρακτήρα.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με την έννοια της ηθικής, ως αξιακό πυρήνα για την αρμονική συμβίωση, συγκατοίκηση και συμπόρευση ανθρώπων διαφορετικής αφετηρίας και αναζητήσεων, στο πλαίσιο μιας συλλογικής κοινωνικής οντότητας.

Η ευκολία με την οποία… υποστέλλουμε σημαίες, συνιστά ταυτοτική επιβεβαίωσης της βαθιάς, σύνθετης και πολυεπίπεδης παρακμής που έχει εγκατασταθεί στην εθνική διαδρομή, εδώ και σχεδόν δυο δεκαετίες, με αφετηρία την περίοδο της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων.

Ένας ανεξήγητος και ασυγχώρητος συμβιβασμός με τη φθορά, που δυσχεραίνει την αναγκαία «επιστροφή» της χώρας σε διαδρομές αξιοπρέπειας, αισιοδοξίας και προοπτικής.

Με ένα πολιτικό σύστημα κατώτερο των περιστάσεων, χαμηλής ποιότητας και αισθητικής, το οποίο έχει εξελιχθεί σε μεγάλο επιταχυντή της φθοράς και ανατροφοδότη της κρίσης. Και με Θεσμούς όπως τη Δικαιοσύνη, που έχουν τη διαχρονική υποχρέωση να λειτουργούν ως φύλακες της Δημοκρατίας, να έχουν απωλέσει τη σχέση εμπιστοσύνης τους με τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Του Μάνου Οικονομίδη

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 29 Μαρτίου 2025

 

Best Of

Το 65% των πολιτών δεν… πείστηκε από το “πόρισμα Καρώνη”

Μεγάλη συζήτηση έγινε το προηγούμενο διάστημα για το λεγόμενο...

Το “τείχος δυσπιστίας” της κοινωνίας για τα Τέμπη παραμένει… αδιαπέραστο

Τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Opinion Poll αναφορικά με...

Ο “κανένας” ως “καταλληλότερος πρωθυπουργός”, προδικάζει… αναστάτωση

Η δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega προσφέρει...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Η Κάμαλα Χάρις προσπαθεί ακόμη να καταλάβει… γιατί έχασε

  Αρκετούς μήνες μετά το κάζο των προεδρικών εκλογών του...

Η “μονιμότητα” στα μονοψήφια ποσοστά για Οικονόμου-Παυλόπουλο

Περί μονιμότητας και της άρσης της, η συζήτηση στον...

Το “δράμα” του Attica TV και οι νέες θέσεις… ανεργίας στα ΜΜΕ

Η φημολογία για... τέλος εκπομπής του Attica TV υπό...

Το 65% των πολιτών δεν… πείστηκε από το “πόρισμα Καρώνη”

Μεγάλη συζήτηση έγινε το προηγούμενο διάστημα για το λεγόμενο...

Το “τείχος δυσπιστίας” της κοινωνίας για τα Τέμπη παραμένει… αδιαπέραστο

Τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Opinion Poll αναφορικά με...
Μάνος Οικονομίδης
Μάνος Οικονομίδης
Ο Μάνος Οικονομίδης είναι δημοσιογράφος. Σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας

Η Κάμαλα Χάρις προσπαθεί ακόμη να καταλάβει… γιατί έχασε

  Αρκετούς μήνες μετά το κάζο των προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, η Κάμαλα Χάρις και το Δημοκρατικό Κόμμα προσπαθούν να καταλάβουν πώς έχασαν από τον...

Η “μονιμότητα” στα μονοψήφια ποσοστά για Οικονόμου-Παυλόπουλο

Περί μονιμότητας και της άρσης της, η συζήτηση στον δημόσιο βίο, αναφορικά με το εργασιακό πλαίσιο του Δημοσίου Τομέα. Μια άλλη "μονιμότητα" ωστόσο αφορά τον...

Το “δράμα” του Attica TV και οι νέες θέσεις… ανεργίας στα ΜΜΕ

Η φημολογία για... τέλος εκπομπής του Attica TV υπό τη σημερινή ιδιοκτησία των Μπάκου-Καϋμενάκη-Εξάρχου, και η επιστροφή των ηνίων στον Δήμο Ασπροπύργου, προδικάζει νέες...