Oι αμυντικές δαπάνες ως ασύμμετρη απειλή για τα κοινωνικά κονδύλια
Από την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στον Εμμανουέλ Μακρόν, τον Όλαφ Σολτς και τον Κιρ Στάρμερ, παρόλο που η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι μέλος της Ενωμένης Ευρώπης, η ήπειρός μας… δοκιμάζεται από ηγεσίες που μοιάζουν αποφασισμένες να θέσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πολεμική ετοιμότητα.
Με… εχθρό τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν, και διακύβευμα την κοινή άμυνα της Ευρώπης απέναντι στην επιθετικότητα της Μόσχας, πολύ περισσότερο μετά την αλλαγή στάσης και στρατηγικής από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών του Ντόναλντ Τραμπ.
Η ευκολία με την οποία ηγέτες με συρρικνωμένη ή ανύπαρκτη πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση προφέρουν την προοπτική του πολέμου, είναι εξαιρετικά ενοχλητική. Ειδικά όταν ο πραγματικός «πόλεμος» τον οποίο θα έπρεπε να κηρύξουν είναι με αντίπαλο τον κακό εαυτό της κοινής ευρωπαϊκής πατρίδας μας. Δηλαδή… με τον εαυτό τους, από τη στιγμή που έχουν μετατραπεί οι ίδιοι σε πρόβλημα για την ευρωπαϊκή προοπτική.
Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που ανακοίνωσε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ότι θα διατεθούν για την ευρωπαϊκή άμυνα, θα προέλθουν εις βάρος των κοινοτικών κονδυλίων για τη συνοχή και την αλληλεγγύη των κοινωνιών.
Και ήδη επιδεινώνουν το κλίμα μεγάλου θυμού στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, που λειτουργεί ως ανατροφοδότης και επιταχυντής των αντισυστημικών ρευμάτων. Και της ακροδεξιάς.
Του Κυριάκου Βελισσάριου
