Η Ελλάδα που μικραίνει διαρκώς. Η Ελλάδα που στερείται τεράστια μεγέθη, και αδυνατεί μοιρολατρικά να τα αντικαταστήσει.
Στην επέτειο της απώλειας του Οδυσσέα Ελύτη, σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου του 1996, η ιστορική μνήμη χλιμιντρίζει.
Ο ποιητής που μας εξήγησε ότι, “την άνοιξη, αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις”, ταξιδεύει στο διαρκές μέλλον τη γαλήνια που προσφέρει το αποτύπωμα του έργου του. Ένας τεράστιος Έλληνας, από εκείνους που αναγκάζουν την ανθρωπότητα να στέκεται με σεβασμό και αναγνώριση μπροστά στο έθνος μας, ακόμη και στις τρέχουσες, μίζερες και καταθληπτικές εκδοχές του.
Ο Ελύτης που μας προέτρεψε “να κάνουμε ένα άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά”. Δεν τον ακούσαμε. Δεν τον καταλάβαμε. Η φθορά μας πρόλαβε. Και παγιώθηκε ως εθνική παρακμή…
Της Κονδυλίας Ορτανσίου
