Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Εντός συνόρων, η ρητορική που αναπτύσσεται από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, σε κάνει να… λυπάσαι τον Ταγίπ Ερντογάν. Σε πόσο μεγάλη δυσκολία βρίσκεται ο άνθρωπος…
Όταν όμως στρέψεις το βλέμμα σου στα διεθνή ΜΜΕ, και παρατηρήσεις την ειδησεογραφία αλλά και την αλληλουχία των εξελίξεων, μελαγχολείς με τους… παραμορφωτές της πραγματικότητας εντός Ελλάδας.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, ηγέτης ενός έθνους με… ποινικό μητρώο, διεθνής παραβάτης και εραστής της βαρβαρότητας και της ανελευθερίας, λειτουργεί ως φίλος και σύμμαχος δυο “εχθρών”. Του Τζο Μπάιντεν και του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο ρόλος του είναι συγκεκριμένος. Ο… ενδιάμεσος. Ώστε, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ρωσία να κάνουν τη δουλειά τους, να εξυπηρετούν, να προασπίζουν και να προωθούν τα συμφέροντά τους. Σε βάρος της Ενωμένης Ευρώπης, επομένως σε βάρος και της Ελλάδας.
Η διαμεσολάβηση της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση, έχει ντροπιαστικά χαρακτηριστικά για το διεθνές δίκαιο. Και όμως, συνιστά πραγματικότητα. Άβολη πραγματικότητα.
