Του Νίκου Φυλάγγελου
Μια κοινοβουλευτική αντιπαράθεση Πρωθυπ0υργού και Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προσφέρεται από μόνη της για… μυθιστορηματικές αναλύσεις. Πολύ περισσότερο σε μια ακραία συγκυρία, σαν την τρέχουσα, με τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού να ρίχνουν βαριά σκιά στην ψυχολογία της κοινωνίας. Και επομένως, στη διαμόρφωση της εκλογικής συμπεριφοράς της.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας είπαν πολλά. Με πολλαπλά ακροατήρια, αναφορικά με τη στρατηγική στόχευσή τους. Δυο σημεία ξεχώρισαν. Ο Πρωθυπουργός απευθύνθηκε στους νέους. Ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης επιχείρησε να μιλήσει στη μεσαία τάξη, τους νοικοκυραίους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταλαβαίνει ότι οι νεώτερες ηλικίες “βράζουν”, λόγω της καραντίνας, του εγκλεισμού, της ανατροπής της καθημερινότητάς τους, και της αγωνίας για το μέλλον, λόγω των δραματικών εξελίξεων στην οικονομία.
Ο Αλέξης Τσίπρας καταλαβαίνει ότι, για να ξαναγίνει αξιόπιστη εναλλακτική λύση εξουσίας, θα πρέπει να τον… συγχωρέσει η μεσαία τάξη, η οποία δεινοπάθησε από τις πολιτικές Τσακαλώτου, στα χρόνια της δικής του διακυβέρνησης.
Προφανώς βρισκόμαστε στον πρόλογο. Της… προεκλογικής περιόδου.
