Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να ξεχνάμε γρήγορα. Χρέος όμως των δημοσιογράφων και του Τύπου είναι να θυμίζουν και να εξάγουν συμπεράσματα. Μόνο έτσι μπορούν να ελέγχουν τη συνέπεια λόγων και έργων.
Αυτές τις μέρες, που εκδηλώνεται πάλι η απανθρωπιά και η αναλγησία του γερμανικού άξονα, με αφορμή την απίστευτη τραγωδία της πανδημίας του κορωνοϊού, οι χθεσινοί υμνητές του Σόιμπλε, της Μέρκελ και των Μνημονίων ανακαλύπτουν την αλήθεια που συκοφαντούσαν ως… λαϊκισμό. Οι «Γερούν γερά», σφουγγοκωλάριοι των ανθυπάτων του Δ’ Ράιχ, έρχονται αντιμέτωποι με το πρόσωπο του τέρατος που υπηρέτησαν πιστά.
Οι γνωστοί «θεσμοί», δηλαδή η τρόικα, ανακοίνωσαν στην κυβέρνηση ότι απορρίπτουν των παράταση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, παρά την κρίση λόγω του κορωνοϊού. Απάντησαν ότι οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται ως έχουν. Ο,τι μάς έλεγαν τόσα χρόνια, δηλαδή, αν και η Ελλάδα βούλιαζε και η «συνταγή» δεν απέδιδε. Αυτή τη φορά ανέλαβε να τους απαντήσει ποιος λέτε; Ο Θοδωρής Σκυλακάκης! Ναι, αυτός που διεγράφη από τη Ν.Δ. επειδή ήθελε να ψηφιστεί με δόξα και τιμή το πρώτο Μνημόνιο. Και τι άλλο είπε ο σημερινός υπουργός προς τους «θεσμούς»;
Ότι η Ελλάδα σκέφτεται να προχωρήσει σε μονομερή ενέργεια και να προστατέψει την πρώτη κατοικία. Αυτό κι αν είναι αναστάσιμο θαύμα! Είδε το φως το αληθινό, έστω και με δέκα χρόνια καθυστέρηση.
Φαντάζομαι ότι το αληθινό πρόσωπο των Γερμανών ανακαλύπτουν αυτές τις ημέρες κι άλλοι. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, για παράδειγμα, που έτρεχε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Μέρκελ για να τη στηρίξει με υποκλίσεις. Τι έχει να πει τώρα για την εγκληματική της άρνηση στο ευρωομόλογο ή για τη στάση των τροϊκανών; Μάλλον κι αυτός θα είναι υπέρ της μονομερούς ενέργειας για την πρώτη κατοικία. Στερνή του γνώση…
Όταν η Γερμανία τιμωρούσε την Ελλάδα με τον μνημονιακό παραλογισμό ,ο Άδωνις δήλωνε ότι «θα κάνουμε όσα λέει ο Σόιμπλε και άλλα τόσα». Και προχωρούσε ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι ο ίδιος θα κάνει απολύσεις γιατρών και «δεν θα του πάρει τη δόξα ο Τόμσεν». Φαντάζομαι μετάνιωσε πικρά εκείνα τα λόγια, ειδικά τώρα που αποδείχθηκε πόσο πολύτιμος είναι και ο τελευταίος γιατρός του ΕΣΥ.
Κάπως έτσι πιθανόν να νιώθει και ο γνωστός Μπαμπής Παπαδημητρίου, που φώναζε από τηλεοράσεως «βάστα, Σόιμπλε, βάστα, ΔΝΤ». Τώρα από τη θέση του κυβερνητικού βουλευτή επικρίνει (με τρόπο, βεβαίως βεβαίως) τη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αυτός αργά ξύπνησε… Παλαιότερα αποκαλούσε λαϊκιστές, επικίνδυνους ή και… ψεκασμένους όσους κατηγορούσαν τη Μέρκελ. Δεν περιμένω να τους πει συγγνώμη, τώρα που δικαιώνονται. Θα επανέλθω όμως από εκεί που ξεκίνησα: από τον όψιμα «μνημονιακά απείθαρχο» κ. Σκυλακάκη.
Ήταν το όχι και τόσο μακρινό 2010 όταν ως ευρωβουλευτής της Ν.Δ. επέκρινε τον Αντώνη Σαμαρά, υποστηρίζοντας ότι «όποιος βάζει εμπόδια στο Μνημόνιο είναι σαν να πυροβολεί τα πόδια της Ελλάδας». Το αποτέλεσμα ήταν να διαγραφεί με συνοπτικές διαδικασίες. Φυσικά, ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί τότε ότι λίγο καιρό μετά ο κ. Σαμαράς θα τον ξεπερνούσε και θα γινόταν μνημονιακότερος των μνημονιακών!
Ο κ. Σκυλακάκης στη συνέχεια ταυτίστηκε ακόμα περισσότερο με το δόγμα Σόιμπλε. Εφτασε στο σημείο να λέει το 2015 ότι για την αποτυχία των προγραμμάτων διάσωσης δεν έφταιγε ο λάθος σχεδιασμός, αλλά το… αντιμνημονιακό κίνημα, που προκαλούσε αβεβαιότητα στις αγορές! Αρα υπεύθυνοι ήταν όσοι αντιδρούσαν.
Έλεγε χαρακτηριστικά σε επιστολή του: «Το πολιτικό σύστημα με το “αντιμνημονιακό” παραμύθι προκάλεσε μια τεράστια και διαχρονική αβεβαιότητα για τη συμμετοχή ή όχι της χώρας στο ευρώ. Αβεβαιότητα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ενώ λοιπόν οι περικοπές και οι -πολύ περισσότεροι από ό,τι συγκριτικά έπρεπε- φόροι (αναγκαστικά έως έναν βαθμό και τα δύο, μια που το κράτος ζούσε με δανεικά και σταμάτησαν να το δανείζουν) αποκατέστησαν σταδιακά τη δημοσιονομική ισορροπία, η εγκληματική πολιτική αβεβαιότητα του αντιμνημονίου, με την οποία ‘‘έπαιζαν’’ κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, διέλυσε την οικονομία».
Να που τα φέρε ο καιρός να γίνει και ο ίδιος αυτό που… κορόιδευε! Ρε, πώς αλλάζουν οι καιροί. Άραγε, πώς αισθάνεται τώρα ο Αντ. Σαμαράς που βλέπει τον κ. Σκυλακάκη (τον μέγα υπονομευτή του) στα υπουργικά έδρανα και αναγκάζεται να τον… χειροκροτεί;
