Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Σε μια κοινωνία που ο πατριώτης εξισώνεται με τον εθνικιστή και τον ρατσιστή, ο θρησκευόμενος χαρακτηρίζεται θρησκόληπτος και ο ορθολογιστής ξεπερασμένος και οπισθοδρομικός, σε μια κοινωνία που εξυμνεί τη διαστροφή, την ακολασία, την ανωμαλία, η συνεχής προβολή δήθεν προοδευτικών, «σύγχρονων και μοντέρνων» προτύπων το ανθρώπινο είδος οδηγείται στον πλήρη εξευτελισμό, τον μηδενισμό και την «πτώση», με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τον καθένα, είτε έχει ιερό και όσιο είτε όχι!
Σε μια «παγκοσμιοποιημένη» κοινωνία δεν υπάρχει χώρος για ήθη, αξίες, παραδόσεις!
Αυτά είναι, δήθεν, ξεπερασμένα. Υποκειμενικά και ανούσια, στην αντίληψη ορισμένων.
«Βαφτίζεται» το «παραφύσιν» φυσιολογικό. Το ανώμαλο ομαλό. Το αηδιαστικό, «φόβος» για το «νέο»… (Ποτέ δεν κατάλαβα τον όρο «ομοφοβικός»… Δεν προκαλείται φόβος, αηδία προκαλείται…)
Είναι, και καλά, ξεπερασμένες απόψεις που κάποτε αποτυπώθηκαν σε αναχρονιστικά βιβλία θρησκειών (γιατί η Αγία Γραφή ως ένα από αυτά θεωρείται, άσχετο αν οι αλήθειες και τα διδάγματά της είναι επίκαιρες πάντοτε, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε…) και υιοθετήθηκαν από ανθρώπους δίχως «ανοιχτό μυαλό» και «ευρεία σκέψη», «κολλημένους» και διστακτικούς σε κάθε τι καινούριο (!)
Ο Απόστολος Παύλος ήταν ένας Εβραίος, απόγονος «… μιας ασήμαντης και απολίτιστης φυλής, που ζούσε σε τσαντίρια και έβοσκε κατσίκια στην έρημο 2.000 χρόνια πριν. Μιας φυλής που η ίδια η Εκκλησία της Ελλάδος, μέσα στην απύθμενη σχιζοφρένειά της, θεωρεί σήμερα ως τον μεγαλύτερο εχθρό του έθνους…» (Όχι επειδή οι Ιουδαίοι – Ιουδαϊσμός αποκήρυξαν τον Χριστό και το κήρυγμά του. Από εμπάθεια και καλά…). «…Επειδή η Βίβλος, η μυθολογία των Εβραίων, μιας ξένης και μακρινής φυλής, απαγορεύει την ομοφυλοφιλία, πρέπει οι Έλληνες (που για πολιτικούς λόγους εκχριστιανίστηκαν με το σπαθί και τη φωτιά), 2.000 χρόνια αργότερα να συμμορφώνονται με τις επιταγές της. Εξαιτίας μιας απαγόρευσης 2.000 ετών…» (Το μαθαίνουμε κι αυτό… «Οι Έλληνες εκχριστιανίστηκαν με το σπαθί και τη φωτιά…»… Όχι ότι δέχτηκαν κάτι που τους φάνηκε αληθινό με την καρδιά και το μυαλό τους… Οι διωγμοί των Χριστιανών είναι μυθοπλασία… ΚΑΙ τότε ΚΑΙ τώρα!).
Στην Α’ προς Ρωμαίους επιστολή του Παύλου […Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες…], για κάποιους, «…δεν καταδικάζει την ομοφυλόφιλη συμπεριφορά των ειδωλολατρών…», αλλά την ειδωλολατρία (!) Δεν είναι ξεκάθαρο το μήνυμα της επιστολής. Είναι μια προσπάθεια «…των θεολόγων και παπάδων…» να ερμηνεύσουν την επιστολή του Παύλου «…ως λίβελο κατά των ομοφυλόφιλων…».
(Από τη μία δηλαδή προσπαθούν να υποτιμήσουν και να υποβαθμίσουν το πρόσωπο του απόστολου – ένας ξεπερασμένος αλλόφυλος/Εβραίος – από την άλλη επιδιώκουν να παρερμηνεύσουν το νόημα της επιστολής του…)
Διαφημιστικές καμπάνιες του «σύγχρονου» marketing μας παρακινούν μέσα από αφίσες σε δρόμους, ΜΜΜ, τηλεοπτικά σποτ, ριάλιτι και σειρές να «δούμε πίσω από τα στερεότυπα», «να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα», «να γκρεμίσουμε τις ηθικές αναστολές»… Μια αήθη προπαγάνδα που θέλει να μας κάνει να εμπεδώσουμε (εμείς και τα παιδιά μας) έναν «σύγχρονο τρόπο ζωής» που, και καλά εθελοτυφλούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχει. Λες και δεν το γνωρίζουμε… Αλλά είπαμε… να το εμπεδώσουμε… να το υιοθετήσουμε, αν γίνεται κιόλας… να το αφομοιώσουμε!
Να μην μας προκαλεί έκπληξη! Να μην αηδιάζουμε! Να μην αντιδρούμε (όχι για την ύπαρξή του, αλλά για την υπερβολική προβολή του – για μια προσπάθεια να μας το «περάσουν» ως κάτι το εντελώς φυσιολογικό και «επακόλουθο» της σύγχρονης ζωής μας… ακόμα και μέσα από την ύλη των σχολικών βιβλίων…)
Αλήθεια πώς θα ήταν ένα πλοίο χωρίς στεγανά;
Ένα αυτοκίνητο δίχως φρένα;
Μια κοινωνία χωρίς κανόνες;
Γινόμαστε όλοι μάρτυρες μιας ευαισθητοποίησης για τα δικαιώματα των ζώων (που καλώς συμβαίνει και σωστά γίνεται…), μιας υπέρμετρης όσο και υποκριτικής (ας μου επιτραπεί ο όρος) «νέας τάσης ή μόδας» να γίνουμε όλοι vegetarian ή vegan, σεβόμενοι τα ζώα, και ο σεβασμός προς το ανθρώπινο είδος (ψυχή και σώμα) έχει πάει περίπατο!
Είναι μισαλλοδοξία να υποστηρίζεις το ορθό, το φυσιολογικό, το κανονικό!
Δεν είναι μισαλλοδοξία να χαρακτηρίζεις ρατσιστή και «ομοφοβικό» αυτόν που δεν υιοθετεί το ανορθόδοξο-παράλογο, το αφύσικο, το αντικανονικό!
Σε μια τέτοια κοινωνία δεν πρέπει να αντιδράς! Πρέπει να σιωπάς!
Υ.Γ.: Έλα μου ντε που κάποιος πρέπει να πει κάτι! Αυτό το κάτι που συμμερίζεται ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι, ακόμα, της κοινωνίας, αλλά φοβάται να στιγματιστεί από τους δήθεν προοδευτικούς (σςςς, όχι ρατσιστές…).
