Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Τι πρεσβεύει πια αυτή η Τουρκία, έτσι ώστε κανείς να μην τολμά να της φέρει αντίρρηση, όλοι να υποκύπτουν τελικά στις ορέξεις της και να επιτυγχάνει τους μακροχρόνιους σκοπούς της; Αιώνες τώρα η μέθοδος του «τούρκικου παζαριού» θα έπρεπε να είχε γίνει από τα βασικά μαθήματα διπλωματίας (διεκδικώ εκεί που δεν κατέχω ώστε ότι πάρω να είναι κέρδος)! Τόσο πια απαραίτητη είναι σε όλους η παρουσία ενός «νταβατζή»; Τόση ανάγκη υπάρχει για ένα «κουτσαφάκι» που να σπέρνει απειλές και να θερίζει θύελλες;
Μεγαλόστομες εξαγγελίες, λεκτικές καταδίκες, «αφορισμοί», χαλαρές προειδοποιήσεις, καθυστερήσεις διεργασιών, αναβολές συνομιλιών, συναντήσεων, αλλά μέχρι εκεί! Αξιωματούχοι έρχονται και παρέρχονται, πρόσωπα εναλλάσσονται σε θέσεις εξουσίας, χώρες αλλάζουν στρατηγικά συμμάχους, ο παρονομαστής μένει όμως ο ίδιος! Η Τουρκία η μόνιμη ευνοημένη στο τέλος!
Με βεβαρημένο, ιστορικά, ποινικό μητρώο από τακτικές και συμπεριφορές έναντι της ανθρωπότητας (γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις που έχουν διεξαχθεί ή διαπράττονται, «Αττίλες» που προέκυψαν ή προκύπτουν), λαμβάνοντας το μέρος αμφιλεγόμενων ηγετών ή κινημάτων, παραμένοντας αμέτοχη προκειμένου να δει την έκβαση ενός πολέμου ή ανήκοντας διαχρονικά στους «ηττημένους» μετά από κάποιον (βαλκανικούς, παγκόσμιους), με γνώμονα, κατά περίπτωση – αλλά πάντα, το «ίδιον» όφελος και όχι το ευρύτερης αποδοχής «γενικό καλό», η Τουρκία απολαμβάνει τις ευεργεσίες της διεθνούς κοινότητας!
Να πει κανείς ότι έχει ανεξάντλητες πλουτοπαραγωγικές πηγές; Να επενδύσει πάνω σε εξέχουσες προσωπικότητες, θεωρώντας πως επενδύει στο ιδιοφυές ανθρώπινο κεφάλαιο; Να οφείλουμε, ως ανθρώπινο γένος, έστω κάτι λόγω συνεισφοράς της φυλής στην ανθρώπινη εξέλιξη; Τίποτα! Όσο πίσω κι αν γυρίσεις στην ιστορία, όσο αισιόδοξα κι αν θες να ατενίσεις το μέλλον, ένα απόλυτο κενό! Ένα απόλυτο τίποτα! Καμία ελπίδα, κανένα όραμα!
Κι όμως, ο εκάστοτε «Σουλτάνος» αντιμετωπίζεται σαν τον «μεγιστάνα» με την υπέρτατη και ανεξάντλητη δύναμη!
Με αυτόν τον λαό ως γείτονα, καλείται η Ελλάδα να συμβιώσει διαχρονικά, από ένα σημείο και έπειτα! Να αναπτυχθεί, να εκσυγχρονισθεί, να εξελιχθεί! Με ανοχή, να διατηρήσει ισορροπίες! Με πείσμα, να αντιστέκεται εκ μέρους όλης της Ευρώπης! Ακόμα και εκ μέρους της ανθρωπότητας, λόγω αλλοπρόσαλλων «υπερατλαντικών» αποφάσεων! Να έρχεται άμεσα αντιμέτωπη με τις συνέπειες αυτών!
Θα βρεθεί κάποιος να δώσει ένα γέρο μάθημα στις αυταρχικές πολιτικές που εφαρμόζει η Τουρκία; Στο επίμονο και καταστροφικό σχέδιο αφανισμού εθνών από τον παγκόσμιο χάρτη, ανά τους αιώνες; Στην προσπάθεια επιβολής της, και των θέσεών της, στην παγκόσμια κοινότητα; Στον ετσιθελικό αυτοπροσδιορισμό, «παγκόσμιας υπερδύναμης»;
Μόνη, απέλπιδα, σανίδα σωτηρίας ο Θεός;
Ήμαρτον Κύριε!
