Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Η πρακτική «άλλα έχω υποσχεθεί και άλλα κάνω» είναι σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική. Αλλωστε η απόσταση ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη μερικές φορές είναι μεγάλη. Η πραγματικότητα αποδεικνύεται περισσότερο δύστροπη απ’ όσο τη φαντάζονται εκείνοι που σε συνθήκες εργαστηρίου καταστρώνουν σχέδια για να την αλλάξουν.
Σπανίως βεβαίως τα κόμματα και οι κυβερνήσεις ομολογούν τα λάθη τους. Επιχειρούν να εξωραΐσουν τις επιλογές τους ή στη χειρότερη περίπτωση, όταν αναγκάζονται να πράξουν τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτά που είχαν επαγγελθεί, κατασκευάζουν εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς στους οποίους φορτώνουν τις ευθύνες για τις παλινωδίες τους. Τα έχουμε ζήσει στην Ελλάδα πολλές φορές:
- Το ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του 1981 είχε δεσμευτεί για την έξοδο της χώρας από το ΝΑΤΟ, για την απομάκρυνση των ξένων βάσεων, για μια σχέση ειδικού τύπου με την ΕΟΚ, για την κρατικοποίηση των τραπεζών, για την προώθηση της αυτοδιαχείρισης. Μετά τη νίκη του όλα μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
- Η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή είχε κερδίσει τις εκλογές του 2004 με κεντρικό σύνθημα την επανίδρυση του κράτους και την πάταξη της διαπλοκής. Και στο ένα πεδίο και στο άλλο οι επιδόσεις της ήταν πολύ κάτω από τη βάση.
- Η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά ήταν κατά του Μνημονίου και είχε υποσχεθεί εξεταστική επιτροπή για το πρώτο πρόγραμμα «διάσωσης» της χώρας. Υπέγραψε χωρίς κανέναν ενδοιασμό Μνημόνιο και ξέχασε την εξεταστική επιτροπή.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του Iανουαρίου του 2015 έλεγε ότι θα καταργήσει τα μνημόνια με έναν νόμο και θα εφαρμόσει κατά γράμμα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Υπέγραψε κι αυτός Μνημόνιο, ενώ το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης έμεινε στα χαρτιά μέχρι το 2018, που ξεκίνησε δειλά δειλά να υλοποιεί κάποιες πλευρές του.
- Με τη σημερινή Νέα Δημοκρατία τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Εκανε κι αυτή τις θεαματικές κωλοτούμπες της -η Συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι πια προδοτική, απλώς έχει σοβαρά ελαττώματα που μπορεί να αμβλυνθούν, ενώ για το προσφυγικό δεν ευθύνεται η χαλαρή στάση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού, όπως παραδέχτηκε ο αρμόδιος υπουργός Γ. Κουμουτσάκος, είναι γεωπολιτικό ζήτημα-, αλλά αξιολογώντας ορισμένες αποφάσεις της μπαίνεις στον πειρασμό να αναρωτηθείς: είναι τελείως ερασιτέχνες ή έχουμε να κάνουμε με κυνικούς;
► Είσαι ερασιτέχνης ή κυνικός όταν διορίζεις δεξί σου χέρι τον ανιψιό σου, εσύ που κατηγορούσες τους συριζαίους για οικογενειοκρατία;
► Είσαι ερασιτέχνης ή κυνικός όταν τοποθετείς γενικό γραμματέα Τουρισμού έναν υμνητή της χούντας, ο οποίος (όλως τυχαίως!) είναι και ταμίας του Ιδρύματος Μητσοτάκη;
► Είσαι ερασιτέχνης ή κυνικός όταν δηλώνεις ότι δεν θα αλλάξεις τον νόμο για την ΕΥΠ και πριν περάσουν είκοσι μέρες τον τροποποιείς για να βολέψεις τον πανταχόθεν βαλλόμενο εκλεκτό σου;
► Είσαι ερασιτέχνης ή κυνικός όταν μάχεσαι urbi et orbi και με πάθος για την αριστεία, έχεις εγκαλέσει τους αντιπάλους σου για ροπή προς τη μετριότητα και τοποθετείς δίπλα σου άτομα χωρίς επιστημονικά προσόντα;
► Είσαι ερασιτέχνης ή κυνικός όταν προσλαμβάνεις σύμβουλο ή χρησιμοποιείς για σύμβουλο πρόσωπα που έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη;
Το πιθανότερο είναι να είσαι και τα δύο. Ερασιτέχνης γιατί, παρά τα περί του αντιθέτου διαδιδόμενα, δεν ήσουν καθόλου προετοιμασμένος να αναλάβεις τη διαχείριση της χώρας. Κυνικός γιατί πιστεύεις ότι έχεις δεμένο τον γάιδαρό σου επειδή διαθέτεις υπεροπλία στην περιοχή της ενημέρωσης και ό,τι κι αν κάνεις, δεν πρόκειται να σε ενοχλήσουν. Ο συνδυασμός πάντως (ερασιτέχνης και κυνικός) είναι εκρηκτικός.
Ανάγωγα
Μέχρι και ο πρόεδρος της Βουλής, Κωνσταντίνος Τασούλας, δυσκολεύτηκε να δικαιολογήσει την τάση της σημερινής κυβέρνησης να φέρνει σχέδια νόμου με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και να βάζει άσχετες τροπολογίες από το παράθυρο περασμένα μεσάνυχτα.
Ελπίζει, όπως είπε, ότι αυτό το καθεστώς δεν θα μακροημερεύσει και επικαλέστηκε τη δέσμευση της κυβέρνησης (στον ίδιο και όχι δημοσίως) ότι δεν θα το ξανακάνει. Αλλιώς τι; Θα της βάλει πιπέρι στη γλώσσα; Θα την ανακαλέσει στην τάξη; Η κυβέρνηση των… αρίστων θα συμμορφωθεί; Αν κρίνουμε από τα πρώτα δείγματα γραφής της, ας κρατάμε μικρό καλάθι.
