Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο ίδιος έχει οικοδομήσε μεθοδικά τα τελευταία χρόνια το προφίλ του “δελφίνου”.
Ναι, φυσικά και υπάρχουν και στην Εκκλησία τέτοιοι.
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος, είναι μια εξαιρετικά ισχυρή και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.
Με θυελλώδη διαδρομή.
Από το πλευρό του μακαριστού Χριστόδουλου, σε εκείνο του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, και ταυτόχρονα, ο ιεράρχης που εν πολλοίς έκρινε τη μάχη της διαδοχής το 2008, όταν άφησε σκιές, που παρασκηνιακά “χλώμιασαν” την υποψηφιότητα του Μητροπολίτη Σπάρτης Ευστάθιου.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να ανανεώνει την Ιεραρχία με τη δική του “γενιά των σαραντάρηδων”, ο Μητροπολίτης Σπάρτης ακολούθησε μια σχετική αυτόνομη διαδρομή.
Πήρε αποστάσεις από τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, και φυσικά για τη διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση.
Η αποχώρησή του από τη συνεδρίαση της Ιεραρχίας, νωρίς το πρωί, ήταν προορισμένη να στείλει το μήνυμα… για το μέλλον.
Σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο, να πάρει κεφάλι για τη διαδοχή.
Για τη συμφωνία άλλωστε, γνώριζε ότι, η… αρετή της διπλωματίας και του συμβιβασμού, ανακαλύφτηκε από την Εκκλησία, προτού αρχίσουν να την… αντιγράφουν οι υπόλοιπες εξουσίες, όπως η πολιτική.
