Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία”
Mια από τις αιτίες της παρακμής μας, σοβαρό πρόβλημα και για το μέλλον της χώρας, είναι η σύνθεση του πολιτικού προσωπικού της, κυρίως στον χώρο της λεγόμενης Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς. Εχει και η Αριστερά τα τζάκια της, όπου διάφορες πυροβολημένες και άχρηστοι δεν θα έκαναν ποτέ καριέρα, αν δεν υπήρχε ο μπαμπάς, αλλά το πρόβλημα έχει μεγαλύτερη έκταση στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ, σε όλες τις κακοποιές μεταλλάξεις του.
Πρόκειται για μια ιδιόμορφη φεουδαρχία, που υποδύεται την αστική δημοκρατία, της οποίας οι ψευτοευγενείς, δούκες, βαρόνοι, λόρδοι και τα θηλυκά αντίστοιχά τους, προωθούνται ακόπως στον επαγγελματικό και τον κομματικό στίβο σε βάρος πολύ αξιότερων, που όμως έχουν την ατυχία να γεννηθούν σε λαϊκή οικογένεια δίχως άκρες και μπάρμπα στην Κορώνη.
Η πιο πατριωτική πολιτική στο εσωτερικό της χώρας είναι η διασφάλιση της κοινωνικής κινητικότητας μέσα από την αξιοκρατία και το κοινωνικό κράτος, που αμβλύνοντας τις αντιθέσεις επιτρέπει στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών διά της δημόσιας Παιδείας να αγωνιστούν για την κορυφή. Ετσι ώστε το παιδί του τελευταίου εργάτη, αγρότη, υπαλλήλου, ακόμη και ανέργου να μπορεί να φτάσει στην επιστημονική, πνευματική, επιχειρηματική ηθική πολιτική κορυφή του Εθνους, εάν είναι ο αξιότερος και αγωνιστεί γι’ αυτό, ώστε να μας κυβερνούν τα λιοντάρια μας κι όχι τα βόδια μας, οι άριστοι κι όχι ο κατιμάς.
Αντί όμως γι’ αυτό, στην κορυφή συνωστίζονται γιοι, κόρες, τα σόγια των βαρόνων της πολιτικής.
Ακοπα, αβασάνιστα, χωρίς σταγόνα ιδρώτα, από τα κυριλέ ιδιωτικά σχολεία στα κυριλέ πανεπιστήμια του εξωτερικού και ύστερα από μια επίφαση επαγγελματικής ενασχόλησης, πάλι με ρουσφέτι στον μπαμπά από άλλα μέλη της ψευτοελίτ, εξακοντίζονται στο πολιτικό στερέωμα με πολύ χρήμα την πολιτική πελατεία και τους Γκρούεζες του μπαμπά έτοιμους. Αντί για καμιά ελιά στο χωριό, τους αφήνουν μια έδρα, π.χ., στη Β΄ Αθηνών.
Ο κομματικός όχλος, που είναι καταγεγραμμένος στη βάση δεδομένων της οικογένειας μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και χιλιάδες αιτήματα ρουσφετιών, είναι έτοιμος να σκύψει για να ανέβει ο γιος ή η κόρη στον αυχένα των υποζυγίων, που θα αγωνιστούν ώστε ο εκλεκτός ή η εκλεκτή να πάρει τη «δουλειά» του μπαμπά στη Βουλή ή στην κυβέρνηση. Και, να ξέρετε, δεν πιστεύουν απλώς πως τους ανήκει το κόμμα, δεν πιστεύουν πως τους ανήκει η πολιτική, πιστεύουν πως τους ανήκει η χώρα. Η κομματική μπασκλασαρία, κατά τον επίλεκτο όμιλο των χρυσών γόνων, ήτοι τα υπόλοιπα μικρά και μεσαία στελέχη και φυσικά ο στρατός των ταπεινών πληβείων ψηφοφόρων, είναι χρήσιμοι μόνο για να τους ψηφίζουν, να τους κάνουν κλάκα κι εν τέλει να γονατίζουν για να πατάνε στον σβέρκο τους τα κακομαθημένα καλόπαιδα για να ανέβουν στο άλογο και καβάλα πια στο αξίωμα να λεηλατήσουν τη χώρα.
Είναι μια αφύσικη κατάσταση. Η Πατρίδα στερείται τους αληθινά καλύτερους από το τιμόνι της. Τα σόγια αυτά δεν έχουν βρει συνταγματικό τρόπο επιβολής της κληρονομικής διαδοχής στη Βουλή και στα κυβερνητικά αξιώματα, αλλιώς θα την επέβαλλαν.
Κι είναι πράγματι οξύμωρο, αφού διώξαμε τον βασιλιά για να έχουμε πολλούς μικρούς «βασιλιάδες» και «βασίλισσες» της πλάκας, που βλάπτουν τη Δημοκρατία και τα εθνικά συμφέροντα, φαλκιδεύουν το αντιπροσωπευτικό σύστημα και διαιωνίζουν αυτό το σύστημα παρακμιακής πολιτικής φεουδαρχίας.
Είναι αδήριτη η ανάγκη τη χώρα να την κυβερνούν κανονικοί άνθρωποι, αναδεικνυόμενοι αξιοκρατικά από τα σπλάχνα του λαού, ώστε η Πατρίδα να είναι σε στιβαρά εθνικά χέρια.
Για να το ξαναπώ απλά, η Δεξιά ή θα είναι λαϊκή ή θα πάψει να υπάρχει. Φτάνει πια με τα κακομαθημένα τους. Ας πάνε να κάνουν μια κανονική δουλειά.
