Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Αδέρφια, τόσο χρόνο που θα περάσουμε μέσα, είναι ευκαιρία να κάνουμε ταμείο. Να δούμε ξανά τι αξίζει και δεν αξίζει σε αυτή τη ζωή.
Να δείξουμε την αγάπη μας στους δικούς μας και να στοχαστούμε ψύχραιμα για το κοινό μας σπίτι, την Πατρίδα. Δεν είναι καταπληκτικό πόσες ιδεοληψίες εξαερώθηκαν μέσα σε λίγες ημέρες; Ανθρωποι που μέχρι χτες μας κούναγαν το δάχτυλο και μας βρίζανε «φασίστες» και «ρατσιστές» τώρα θέλουν άπαρτο κάστρο την Πατρίδα.
Περιμένετε λίγο να μαθευτούν τα πραγματικά θύματα του κορονοϊού στην Τουρκία και θα δείτε μέχρι πρότινος μέλη του Ρουβίκωνα και την ίδια τη Μέρκελ να θέλουν να πάνε στον Έβρο να φυλάξουν βάρδια μην μπουκάρουν οι βασιβουζούκοι του Ερντογάν. Ο Χάρος είναι πολύ πειστικό επιχείρημα. «Όταν σου γνέφει με το ένα χέρι και με το άλλο κρατάει το δρεπάνι, ξεχνάς στο λεπτό τις θεωρητικές παπάτζες που πούλαγες στα κοινωνικά δίκτυα και στις παρέες».
Τώρα όλα αρχίζουν και το ποτήρι είναι πάντα μισογεμάτο. Θα τα καταφέρουμε. Οφείλουμε καταρχάς και τούτο ποιείν και κείνο μη αφιέναι. Και την εισβολή των κατσαπλιάδων στα σύνορα να σταματήσουμε, και την πανδημία να νικήσουμε. Άμεσα να λύσουμε το θέμα της καλύτερης θαλάσσιας εποπτείας, να μην ξαναπεράσει πλοίο σαν αυτό που προφανώς επίτηδες προσάραξε στην Τζια. Δεν τους θέλουμε, είναι επικίνδυνοι.
Άλλωστε όποιος λέει το αντίθετο και ακόμη ευαγγελίζεται ανοιχτά σύνορα τρώει πολιτικές φάπες και, αν επιμείνει, έρχονται κι οι κανονικές από ένα κοινωνικό σώμα που δεν σηκώνει πια την εγκληματική και βρόμικη πολιτική μιας παράδοξης συμμαχίας του κράτους συμμορία με δουλεμπόρους, αναρχοαριστερούς, την Ύπατη Αγυρτεία και τη χρυσοκάνθαρη ευρωγραφειοκρατία. Οι απίθανες φάτσες σχεδόν αποκλειστικά μαντράχαλων, που φωνάζουν «Αλλάχ ακμπάρ» και επιτίθενται στον φράχτη των συνόρων μας σαν μεσαιωνική ορδή, αφύπνισαν ακόμη και ηλιθίους, έκαναν να το βουλώσουν όλοι αυτοί οι ΜΚΟτζήδες και οι τάχα ψυχοπονιάρηδες της Αριστεράς.
Κακοποιούς ισλαμιστές έχουμε απέναντί μας, και δη όργανα εχθρικής δύναμης, εντεταλμένα όργανα της οποίας συμμετέχουν στις επιθέσεις, αφού καθημερινά διαπράττουν σωρεία αδικημάτων, με φθορές δημόσιας περιουσίας, απόπειρες ανθρωποκτονίας με εμπρηστικές βόμβες, σωματικές βλάβες και προσπαθούν να εισβάλουν στην επικράτειά μας.
Είμαστε σε νόμιμη άμυνα και οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα απέναντι σε αυτούς τους ανεπιθύμητους εγκληματίες και τους καθοδηγητές τους, ό,τι άλλο κι αν σκαρφιστούν στη θάλασσα, στη στεριά και στον αέρα. Όλοι αυτοί που πάνε και σκάνε κάθε τόσο με τα μούτρα πάνω στο τείχος των αστυνομικών, των στρατιωτικών μας και της επικουρίας τους από την Ευρώπη, όλοι μα όλοι μαζί δεν αξίζουν μια τρίχα ενός νόμιμου πολίτη της χώρας μας.
Η συντριπτική πλειονότητα σκουπίζει τα παπούτσια της πάνω στα προδοτικά ράκη των τουρκόφρονων επιχειρημάτων μιας αρρωστημένης μειονότητας, που τώρα έχει λουφάξει, αλλά για να απαλλαγεί η χώρα πρέπει να την εξοβελίσουμε πια στο περιθώριο. Όποιοι έχουν το θάρρος από την Αριστερά να αναγνωρίσουν τον αγώνα λαού και κυβέρνησης σε αυτόν τον διμέτωπο αγώνα δικαιούνται να μιλούν για εθνική ενότητα και να ασκούν καλόπιστη κριτική. Όσοι λίγοι ψάχνουν να βρουν και πάλι ψεύτικα επιχειρήματα για να πλήξουν την εθνική προσπάθεια και να υπηρετήσουν το μικροκομματικό συμφέρον μιας παρέας Αποστόλων του Μαρασμού και του Ερντογάν θα πάνε οριστικά στον κουβά της Ιστορίας.
Οι έρημοι δρόμοι δείχνουν πως πια η συντριπτική πλειονότητα συμμορφώνεται με την ανελέητη πραγματικότητα. Τα μέτρα που παίρνονται από την κυβέρνηση αναντίρρητα υπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα και την ανάγκη της στιγμής και φαίνεται από σειρά αλλαγών πολιτικής πως και ο μεγάλος ένοχος, η Τευτονική Ε.Ε., αλλάζει στάση.
Είναι πλέον ώριμος ο πολιτικός χρόνος η Ε.Ε. να ξαναγίνει… Ευρωπαϊκή, να υπερασπιστούμε την κοινή αλλά και κάθε επιμέρους εθνική ταυτότητα, να πούμε σκασμός στις φωνές υπέρ της αντικατάστασης του πληθυσμού από αναφομοίωτους τριτοκοσμικούς μουσουλμάνους και να δημιουργήσουμε πολιτικές κινήτρων για να γεννηθούν περισσότερα Ελληνόπουλα, Ιταλόπουλα, Γαλλάκια κ.λπ., να υπερασπιστούμε τον χριστιανικό χαρακτήρα της Ευρώπης και να τελειώσουμε με τη δικτατορία των μειονοτήτων, υπαρκτών ή και ανύπαρκτων, που μόνο στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική και Ωκεανία ζουν με ασφάλεια και ευημερούν και οφείλουν να το εκτιμήσουν αυτό.
Κάθε κρίση είναι και ευκαιρία για προσωπική και συλλογική ανασύνταξη και, γιατί όχι, και αναγέννηση. Πολιτικές υπέρ μιας Ευρώπης των Εθνών, της οποίας υπερασπιζόμαστε τα σύνορα και θα σεβόμαστε τον πολιτισμό μας, είναι κοντά στη φύση των ανθρώπων, θα τις αγκαλιάσουν και θα τις υπηρετήσουν με ενθουσιασμό, ενώ ως τώρα, με κάθε αντίσταση να καθυβρίζεται ως «ακροδεξιά» και «ρατσιστική», ζητούσαν από τους λαούς κάτι αφύσικο: να αυτοκτονήσουν.
Το περιστατικό θα το διαβάσατε ίσως, το αναφέρει ο φίλος Σάββας Βλάσσης στον Δούρειο Ιππο. Τη Δευτέρα που μας πέρασε τρία στελέχη της COBRA, της Μονάδας Ειδικών Επιχειρήσεων της αυστριακής αστυνομίας, περιπολούσαν μαζί με τρεις άνδρες της δικής μας ΕΚΑΜ στον Έβρο. Συναντήθηκαν με περίπολο ειδικής μονάδας της τουρκικής αστυνομίας που από απόσταση λίγων μέτρων άρχισαν τις λεκτικές προκλήσεις. Ένας από τους Τούρκους, αναγνωρίζοντας το επίρραμα με την αυστριακή σημαία, ρώτησε στα αγγλικά έναν από τους Αυστριακούς κομάντος «Γιατί είστε εδώ; Δεν είναι εδώ η πατρίδα σας», για να λάβει άμεσα την απάντηση: «Είναι η πατρίδα μας. Είναι ευρωπαϊκά σύνορα». Οι μεμέτηδες το βουλώσανε και φύγανε.
Σημειωτέον πως οι Αυστριακοί αστυνομικοί συνοδεύονται από ένα ειδικό τεθωρακισμένο επιτήρησης συνόρων, το οποίο έχουν ονομάσει Prinz Eugen, δηλαδή Πρίγκιπας Ευγένιος, από τον Ευγένιο της Σαβοΐας, δεινό ιππέα και τροπαιούχο νικητή κατά των Οθωμανών κατά την πολιορκία της Βιένης το 1683, όταν μια πολυεθνική πανστρατιά υπό τον φοβερό Πολωνό βασιλέα Γιαν Σομπιέτσκι συνέτριψε τους πολιορκητές.
Τους πολέμησε νικηφόρα και στη Βούδα, τραυματίστηκε δυο φορές, απελευθέρωσε το Βελιγράδι το 1717, συνέτριψε τη στρατιά του Μεγάλου Βεζίρη, ενώ σε μια από τις νικηφόρες μάχες του κατά των μουσουλμάνων επιδρομέων απέσπασε και το λάβαρό τους ως τρόπαιο. Η αυστριακή επικουρία μας έχει ιστορική συνείδηση της αποστολής της απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Η Αυστρία, όπως και η Πολωνία, ανήκει στις χώρες του Βίζενγκραντ, τις οποίες βρίζαμε γιατί έκαναν αυτό που τώρα μας βοηθούν να κάνουμε και εμείς: να μην περάσει κανένας. Η ανάγκη διδάσκει, ας κρατήσουμε την πολύτιμη αυτή γνώση, ζητώντας μαζί με άλλους μια πανευρωπαϊκή πολιτική συντριβής της παράνομης μετανάστευσης. Είναι καιρός να επιστρέψουμε σε αυτό που τόσο αγαπούν οι Ευρωπαίοι, την ταυτότητά μας, και να υπερασπιστούμε το κοινό μας σπίτι…
