Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Εγώ πάντως το παραδέχομαι και αισχύνομαι γι’ αυτό, κοκκινίζω, αλλά δεν φαίνεται από τα γένια.. Μηδέν ιατρικές και επιδημιολογικές γνώσεις.
Ούτε βεντούζες δεν ξέρω να ρίχνω. Έχω όμως φίλους, ακόμη και αποφοίτους λυκείου, dj, υδραυλικούς, του Παντείου, αγροτοκτηνοτρόφους, της Φιλοσοφικής, ταξιτζήδες, τους οποίους αγαπώ και δεν αστειεύομαι, που τα παίζουν στα δάχτυλα, μαζί με τη Γεωπολιτική και τη Μασονοεβραιολογία. Ακούνε τι λέει ο Τσιόδρας και τον κόβουν φέτες με αναφορές σε βιβλιογραφία του facebook, προφητείες και εμπειρική γνώση από τόσους φίλους ενός φίλου, που τους πρόσφεραν ακόμη και χρυσά δουβλόνια από τη Μεγάλη Αρμάδα, για να δεχτούν να γραφτεί ο κορωνοϊός ως αιτία θανάτου για τη θεια τους στο Μπισκίνι Ηλείας, που ανέβηκε να κλαδέψει την ελιά και έπεσε από τη σκάλα σε μια κοτρόνα με το κεφάλι. Τους διαβάζω ευλαβικά και οικτίρω την άγνοιά μου. Θα τους ζητήσω, αν χρειαστεί, να μου φτιάξουν κάνα δόντι ή να ρυθμίσουν το ζάχαρο της μάνας μου. Χωρίς έξοδα για πτυχίο και ιατρείο και λόγω γνωριμίας στο facebook, πιστεύω θα κάνουν καλύτερες τιμές και θα μου βγάλουν και τον ωροσκόπο μου.
Θέλω επίσης να πάρω τηλέφωνο έναν φίλο που έχω στο Ισραήλ και να του ζητήσω τον λόγο για να τον ζητήσει με τη σειρά του από τους ραβίνους, που άλλη δουλειά δεν έχουν μόνο μέρα νύχτα μαζί με τον Μπιλ Γκέιτς απεργάζονται δεινά, ιούς και υγρά τσιπάκια σε εμβόλια για να εμποδίσουν αυτή τη βουβή επανάσταση που σιγοβράζει σε πληκτρολόγια που κολλάνε από χυμένο γλυκό φραπέ με γάλα στην Ελλάδα. Γιατί να το ξέρετε, όλα στημένα και δήθεν είναι. Χιλιάδες χιλιάδων κομπάρσοι παριστάνουν τους νεκρούς από την Ιταλία, τη Μαδρίτη, το Παρίσι ως το Λονδίνο. Είναι όλοι στο κόλπο, η ηγεσία των ΗΠΑ, ο Τζόνσον, ο Μακρόν, ο Ισπανός ο πώς τον λένε που συγκυβερνά με τον άπλυτο με τη βίλα, ο πρωθυπουργός των Φρατέλων, όλοι συνωμότες, και σέρνουν και τον Κυριάκο, που είναι γνωστός γαύρος και μασόνος. Μερικοί λένε και Εβραίος, αλλά δεν το νομίζω, Χανιώτες και Αρβανίτες δεν κόβουμε τίποτα, δεν πετάμε τίποτα, όλα είναι χρήσιμα.
Και στα οικονομικά είμαι σκράπας, διότι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η κυβέρνηση και οι «αγκόσμιοι εξουσιαστές» στις κυβερνήσεις όλων των χωρών να θέλουν να ρίξουν την οικονομία τους σε ύφεση, την κοινωνία σε ανεργία, κατάθλιψη και οργή, να καταστρέψουν ολόκληρους οικονομικούς κλάδους, να έχουν υστέρηση εσόδων, άρα να μην μπορούν να κάνουν κοινωνική πολιτική, να αδυνατούν να εκπληρώσουν τις κρατικές υποχρεώσεις, να πετσοκόψουν μισθούς και κοινωνικές παροχές και να εισπράξουν οργή, πριμοδοτώντας με ψήφους τους αντιπάλους τους. Και όλα αυτά επίτηδες, με πρόσχημα μια «γριπούλα», και να κάνουν λοκ ντάουν, τα παλιοτόμαρα, ενώ με όλα ανοιχτά θα πιλαλάγαμε με τις κοτσίδες ξέπλεκες στα λιβάδια. Και τι πειράζει που δεν θα έρθουν οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι, Άγγλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Ιταλοί κ.λπ. Άμα ήμασταν ανοιχτά, κάποιος θα ερχόταν. Νησιά Σαμόα, Γουινέα Μπισάου, Τόγκο, τόσοι καλοί άνθρωποι υπάρχουν.
Το φτωχό μου μυαλό με νομικά, λογοτεχνία, ιστορία και κάτι δικά μου για άλογα, σκυλιά, αμερικανικές μοτοσικλέτες και παλιά αυτοκίνητα το ταΐζω, αλλά πού να φτάσει αυτές τις πολυσύνθετες ελικοειδείς σκέψεις που γράφονται στα διάφορα «Διάβασέ το πριν το κατεβάσουν»!
Μέσα στην αβυσσαλέα άγνοιά μου, ίσως λόγω αυτής, καταλαβαίνω πως σε κρίσιμες στιγμές δεν μπορείς να αντιπολιτεύεσαι τη χώρα και να υιοθετείς συνωμοσιολογικές μπούρδες επειδή θυμώνεις με την πραγματικότητα. Πολύ περισσότερο όταν τα μεμέτια δίπλα μας, μέσα στην τριτοκοσμική εκατόμβη που τους έφερε ο Ερντογάν αποκρύπτοντας τα κρούσματα στη χώρα του, παρ’ όλα αυτά κλιμακώνουν όσο ποτέ την ένταση και είμαστε πιο κοντά από ποτέ στα τελευταία 46 χρόνια για να «αγκαλιαστούμε».
Μόνο η Αριστερά ως αντιπολίτευση θέλει την ύφεση, τη φτώχεια, την καταστροφή, θέλει πείνα, γιατί πιστεύουν στον ψυχανώμαλο εγκέφαλό τους πως η φτώχεια θα φέρει τη ριζοσπαστικοποίηση των μαζών και τη συσπείρωσή τους γύρω από το κόμμα και τα συνδικάτα και τελικά την επανάσταση ή τέλος πάντων τη θυμωμένη ψήφο στα συντρόφια, ώστε να ξαναγίνουν κουμανταδόροι οι κομισάριοι πάνω στα ερείπια.
Γιατί για τη Μarfin, για τα τέσσερα αθώα θύματα, νομίζονται πως λυπούνται; Όταν σας περνάει από το μυαλό, να θυμάστε την ειρωνική απάντηση Τσίπρα για τις μολότοφ, που δεν είναι ντε και καλά κακές, «εξαρτάται αν είσαι από τη μεριά που πέφτουν ή τη μεριά που τις ρίχνουν». Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως ηθικά είναι από τη μεριά που τις ρίχνουν. Τα ιδεολογικά του κοντοξάδελφα, οι παρακρατικές συμμορίες, που χαϊδεύει και υπερασπίζεται χρόνια τώρα, ψηφίζοντας ακόμη και κατά παραγγελία νόμους, ξέρουν πολύ καλά ποιοι το έκαναν. Απέξω ήταν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και διάφορες φυλές φρικιών, δεν ήρθαν δεξιοί Κλίνγκον να ρίξουν τις μολότοφ, δεν ήταν απέξω Λαιστρυγόνες που φώναξαν «Να καείτε ρε», που έβριζαν τους καιγόμενους ανθρώπους ως απεργοσπάστες. Ο αριστερός όχλος που εμπόδισε την Πυροσβεστική να φτάσει έγκαιρα χτυπώντας τα οχήματα ήταν δικός τους, δεν ήταν μέλη της Ν.Δ. ούτε της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ ούτε του Μπάαθ του Ιράκ ή περονιστές από το Τουκουμάν.
Ο «χώρος» ξέρει και δεν μιλάει. Θα περνάνε, θα βλέπουν την τιμητική πλάκα και θα γελάνε, ενώ ταυτόχρονα θα μιλάνε υποκριτικά για τα θύματα με υπονοούμενα πως μπορεί και να το έκαναν «ακροδεξιοί προβοκάτορες». Ξέρουν και φυσικά δεν θα απαντήσουν σε ευγενικές ερωτήσεις.
Θυμίζω δε σε άπαντες πως, όταν οι γνωστοί άγνωστοι, είτε μπαχαλάκηδες είτε ένα σκαλί παραπάνω, τρομοκράτες, παραμένουν ασύλληπτοι, είναι «ακροδεξιοί προβοκάτορες», «ασφαλίτες» κ.λπ. Όταν όμως ενίοτε τους μπαγλαρώνουν και βγαίνουν οι κουκούλες, είναι πάντα του «χώρου», αριστεριστές και αναρχικοί, με μια κουστωδία συριζαίων από πίσω για υποστήριξη. Ο πρωθυπουργός κάλεσε την Αριστερά, όμως από την αντίδραση φάνηκε πως στην ουσία κάλεσε τους λύκους να τιμήσουν τα αρνιά…
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, www.neadexia.gr
