Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
«Eγώ, αξιότιμε κύριε πρόεδρε, κύριοι εφέτες, κύριε εισαγγελεύ, είχα βγει στην ταράτσα να ρεμβάσω με κάτι συντρόφους, καλά παιδιά, του κονσερβατουάρ όλοι και φιλειρηνισταί, Χάρε Κρίσνα κι ένας Πυργιώτης.
Είχαμε ανάψει μια τζιβάνα τρίφυλλη, φαρμακευτικής καννάβεως, Ζωνιανή, καθότι ουχί πατριώτης αλλά βαθέως τυγχάνω τοπικιστής, το προυσαλίδικο με χαλάει, η αλβανική χειρότερα και με την υδροπονική ερεθίζονται οι αιμορροΐδες μου. Ζαχάρωνα, κύριος, τις κεραίες και κάτι βρακιά στην απέναντι πολυκατοικία. Φορούσαμε τα μαύρα μας, που αδυνατίζουν, τις κουκούλες μας, διότι είχε δριμύ ψύχος, είχε προειδοποιήσει κι ο Αρνιακός 22 βαθμούς και είμαι κρυουλιάρης, τα κράνη μας, διότι μηχανή δεν έχω, αλλά ξεκίνησα από το κράνος, να το συνηθίσω και θα πάρω και μηχανή, κι οι σύντροφοι φορούσαν τα δικά τους για συμπαράσταση.
Και που λέτε, εκεί που ήμασταν στην ντάγκλα, νομίμως, εγώ έχω και χαρτί από ομοιοπαθητικό, μόνον η κάνναβη με ανακουφίζει από τον καπιταλισμό και τον εθνικισμό, ξαφνικά και αιφνιδίως και στο μπαμ δηλαδή, δεν θα το πιστέψετε, σας τ’ ορκίζομαι στον ανδρισμό του Καρανίκα, σκάνε μύτη τρεις Λαιστρυγόνες και δυο ρακούν, καβάλα σε Αρπυιες με σβάστικες στα φτερά τους, και αφήνουν στην ταράτσα τσουβάλια πέτρες, μάρμαρα, ρόπαλα, μολότοφ και αντιασφυξιογόνες μάσκες. Εμείς μείναμε κόκαλο, αθώοι σαν μωρά στην αγκαλιά της μάνας τους μετά τον θηλασμό. Δεν είχαμε ξαναδεί τέτοια πράγματα. Εμείς μόνο “ΕφΣυν” διαβάζουμε και συζητούμε πολιτισμένα για την Κροστάνδη και άλλα επίκαιρα θέματα.
Τα αμολάνε τα συμπράγκαλα, με σαφώς ενοχοποιητική πρόθεση, μας κοίταξαν ειρωνικά οι Λαιστρυγόνες και τα ρακούν και φρρρρρρτ πετάξανε μακριά καβάλα στις Αρπυιες, οι οποίες κουτσούλισαν και έναν σύντροφο. Είχαμε μείνει κόκαλο, ενεοί κι εκείνη τη στιγμή μπουκάρουνε οι μπασκίνες, εεε… τα όργανα δηλαδή, και με πρωτοφανή σκαιότητα, ούτε καλησπέρα δεν είπαν, αρχίσανε να μας τραβολογάνε, κύριε πρόεδρε. Βοά η σκευωρία, να μας ενοχοποιήσουν με όργανα του φασιστικού παρακράτους τους Λαιστρυγόνες και τα ρακούν, απόδειξη και οι σβάστικες στις Αρπυιες. Δεν μπορεί να ενοχοποιείται η ρέμβη στ’ αψηλά, κύριε πρόεδρε».
Φαντασιακή απολογία, στερούμενη, φυσικά, κάθε σοβαρότητας, σκοπίμως, αφού στόχος δεν είναι παρά η χλεύη των ανοησιών που ακούμε, όταν η Αριστερά υπερασπίζεται το παρακράτος της, όμως σε διάφορα γεγονότα τα πολιτικά επιχειρήματα που ακούμε δεν είναι περισσότερο σοβαρά.
Μέχρι τώρα, όποτε γίνονται επεισόδια, όπου τα πλημμελήματα και τα κακουργήματα πάνε σύννεφο, όταν οι κουκουλοφόροι δεν συλλαμβάνονται, η Αριστερά λέει πως είναι «ασφαλίτες προβοκάτορες». Όμως, όταν συλλαμβάνονται και τους βγάζουν τις κουκούλες, είναι πάντα «σύντροφοι», του χώρου μεσοτοιχία με τον ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ ασφαλίτες, και αυτομάτως σπεύδει όλο το σύστημα να τους δικαιολογήσει και να τους υπερασπιστεί.
Η αλήθεια βγάζει μάτι. Η Αριστερά τρέφεται από το αίμα, έχει τη βία στο πολιτικό DNA της. Το λένε άλλωστε όλα τους τα «ευαγγέλια» χωρίς Θεό, θεωρούν τη βία την ανώτατη μορφή πάλης, αναγκαίο συμβιβασμό την τήρηση της νομιμότητας. Η Αριστερά είναι υπέρ τής διά της βίας επιβολής των ιδεών της μειονότητας σε βάρος της πλειονότητας, υπέρ της βίας κατά πολιτικών αντιπάλων, δεν σέβεται σπίτια, οικογένειες, θεσμούς, εκκλησίες, τίποτα. Διότι γι’ αυτούς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Όταν βρίσκονται από κάτω, όταν τους πιάνει ο νόμος με τη γίδα της βίας και της ανομίας στην πλάτη, τότε ωρύονται για χούντες, φασισμό, κατάχρηση βίας, αστυνομοκρατία και όλοι, εκτός από τα μούτρα τους, είναι «φασίστες», «ρατσιστές», «ναζί» κ.λπ.
Ξαναθυμίζω πως έχουν εκπαιδευτεί στη χυδαιότητα των συκοφαντιών και ύβρεων κυρίως μεταξύ τους. Δίνουν τα ρέστα τους όταν κανιβαλίζουν ο ένας τον άλλον για το «γένος των αγγέλων», ενώ κανείς μη κομμουνιστής δεν σκότωσε ποτέ περισσότερους κομμουνιστές από τις ίδιες τις δικές τους ηγεσίες, όταν καθαρίζουν τους «ρεφορμιστές», «τροτσκιστές», «πράκτορες» κ.λπ.
Η βία λοιπόν, φυσική και λεκτική, είναι βασικό πολιτικό εργαλείο της Αριστεράς και πάντα επιθυμούν θύματα, ακόμη κι αν δεν το ομολογούν, διότι η ρητορική και η πρακτική τους είναι πάντα διχαστική, με λογική κοινωνικού πολέμου, και βασίζεται στο μίσος και στα κατώτερα ένστικτα, όπως η εκδίκηση και ο φθόνος. Γι’ αυτό, άλλωστε, πάντοτε η ειρήνη στις κοινωνίες όπου επικράτησε η Αριστερά ήταν προσωρινή και ειρήνη νεκροταφείου. Όταν δεν έχουν άλλον, τρώγονται μεταξύ τους σαν σκυλιά γύρω από κόκαλο.
Την προηγούμενη Κυριακή η Αστυνομία απέδειξε πως, όταν αφεθεί απερίσπαστη στο έργο της, με σωστό σχεδιασμό και στιβαρή ηγεσία, που βάζει πρώτο στόχο την τήρηση της νομιμότητας, τότε η ανομία ηττάται κατά κράτος.
Εύγε πρώτα απ’ όλα στο μάχιμο προσωπικό που ξεδόντιασε τους ολοκληρωτικούς τραμπούκους, εύγε στην ηγεσία τους για τον σχεδιασμό και την καθοδήγηση και φυσικά εύγε στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που τελεί ευόρκως ένα σπουδαίο καθήκον, πράττοντας τα αυτονόητα, που για χρόνια ήταν ζητούμενα.
Η κυβέρνηση ας πράξει το ίδιο στο Μεταναστευτικό: να σπάσει τον μαγνήτη της εγκληματικής «πολιτικής του καλωσορίσματος». Να κόψει το δωρεάν χρήματα, τα επιδόματα, τα τζάμπα σπίτια, τις ελεύθερες τσάρκες στους αιτούντες άσυλο. Μόνο τα απαραίτητα, τροφή, νερό, βασική περίθαλψη, κρατούμενοι σε κλειστά κέντρα, απ’ όπου θα φεύγουν μόνον οι αναγνωρισθέντες ως πρόσφυγες. Εκδίωξη κι αποκλεισμός των ΜΚΟ και, πάνω απ’ όλα, να εμποδίζουν τα όργανα της Πολιτείας να μπουν άλλοι. Όπως εύστοχα έγραψε ο Θάνος Τζήμερος, όταν πλημμυρίσει η μπανιέρα, πρώτα κλείνεις τη βρύση κι ύστερα πιάνεις τη σφουγγαρίστρα. Αλλιώς, αγαπητέ Κυριάκο, κάθε αληθές επίτευγμα στην οικονομία, στη φορολογία, στη δημόσια τάξη θα εξαερωθεί μαζί με τα ποσοστά της Ν.Δ.
Φυλάξτε τη χώρα, τα σύνορά της, προστατεύστε τους νόμιμους πολίτες της και η Ιστορία και η κάλπη θα σας ανταμείψουν. Αλλιώς το κενό θα καλυφθεί από άλλους…
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ,
www.neadexia.gr
