Γράφει ο Τάσος Παππάς
Εξοργίστηκαν στην κυβέρνηση με την απόφαση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ να μη συναινέσουν στην εντολή για μετάθεση του εορτασμού της Πρωτομαγιάς και να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση, χωρίς όμως να παραβιάζουν τους υγειονομικούς κανόνες. Οι αρμόδιοι υπουργοί εκτόξευσαν απειλές για μηνύσεις, επιβολή προστίμων, ακόμη και για προσαγωγές των υπευθύνων. Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ανακοίνωσαν ότι θα φέρουν το θέμα στη Βουλή ζητώντας από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να τους πει (μάλλον να απολογηθεί) γιατί δεν διέλυσε, ως όφειλε εκ του νόμου, τη διαδήλωση (προφανώς με τον γνωστό τρόπο).
Μέσα ενημέρωσης της συντηρητικής παράταξης, που υπηρετούν με ζήλο το τρίπτυχο δόγμα πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, επιτέθηκαν (που λέει ο λόγος) στην κυβέρνηση επειδή επέτρεψε τέτοιου τύπου συγκεντρώσεις ενώ απαγορεύει τις συναθροίσεις πιστών στις εκκλησίες.
Γνωστοί δημοσιολόγοι της Δεξιάς χλεύασαν το κόμμα και το συνδικάτο μιλώντας για σταλινισμό, συγκρίνοντας τη διαδήλωση στο Σύνταγμα με τις στρατιωτικές παρελάσεις που κάνει κάθε τρεις και λίγο το απολυταρχικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας, λοιδόρησαν τους διαδηλωτές επειδή κρατούσαν πανό με το σύνθημα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» και σε μια επίδειξη γνώσεων (;) ισχυρίστηκαν ότι στον Περισσό είναι τόσο άσχετοι με την ιστορία του επαναστατικού κινήματος που δεν γνωρίζουν ότι έτσι λεγόταν η ομάδα που ιδρύθηκε στη Γαλλία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτή η φράση ήταν ο τίτλος του περιοδικού που εξέδιδε μέχρι το 1965 ο πολέμιος του σταλινισμού, φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης. Αποκαθιστώντας την τάξη, ο συνάδελφος Νίκος Μπογιόπουλος αναφέρει ότι η σωστή σειρά σ’ ό,τι αφορά το επίμαχο σύνθημα είναι η εξής: εμπνευστής ο Φρ. Ενγκελς, χρήστες η Ρόζα Λούξεμπουργκ και τριάντα χρόνια αργότερα ο Κ. Καστοριάδης. Ασήμαντη… λεπτομέρεια.
Μερικοί πάντως εξεπλάγησαν με την αντι-ΚΚΕ υστερία της Δεξιάς. Προφανώς θυμούνται κάποιους πατενταρισμένους αντικομμουνιστές που δήλωναν ότι «διαφωνούμε με την κοσμοθεωρία του ΚΚΕ, αλλά σεβόμαστε τους αγώνες του και την ιστορία του»! Τόση αβρότητα απέναντι στους ορκισμένους εχθρούς του συστήματος. Γιατί άραγε; Μα, επειδή τους εξυπηρετεί ο διμέτωπος του ΚΚΕ. Χτυπάει μεν το σύστημα, αλλά δεν χαρίζεται (κάθε άλλο μάλιστα) στους ρεφορμιστές (δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ), που τους αποκαλεί αριστερό δεκανίκι της άρχουσας τάξης. Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και η παράταξη που τα υπηρετεί φοβούνται τα «κόμματα του δρόμου».
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι από το 2015 «κόμμα του δρόμου», είναι κυρίως «κόμμα του Κοινοβουλίου». Ως τέτοιο μπορούν να το αντιμετωπίσουν με τη δύναμη πυρός που διαθέτουν στην περιοχή της ενημέρωσης. Το εξαφανίζουν συστηματικά από το προσκήνιο. Τα… ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης ούτε τις θέσεις του προβάλλουν ούτε τις καταγγελίες του για σκάνδαλα αναδεικνύουν και λειτουργούν σαν μηχανές αγιοποίησης του πρωθιερέα της κυβέρνησης.
Η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά, που έχει παράδοση συγκρουσιακού ακτιβισμού, δεν συνιστά σοβαρό πρόβλημα για τη Δεξιά. Δεν είναι υπολογίσιμο πολιτικό και εκλογικό μέγεθος λόγω της πολυδιάσπασής της. Οι αναρχικοί και οι ελευθεριακοί έχουν συκοφαντηθεί ως παραβάτες του κοινού Ποινικού Δικαίου.
Με το ΚΚΕ όμως τα πράγματα είναι πιθανόν να εξελιχθούν διαφορετικά. Φοβούνται στη Δεξιά ότι μπορεί να γίνει το σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους που θα πληγούν από την οικονομική πανδημία. Μπορεί; Εχει τις δυνάμεις να το κάνει. Το ερώτημα είναι αν θα το επιχειρήσει.
Ανάγωγα
Μαύρες είναι οι προβλέψεις που κάνουν στην κυβέρνηση για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Κάποιοι εισηγούνται δομικό ανασχηματισμό. Τι να σώσει όμως αυτός. Αλλοι προτείνουν πρόωρες εκλογές που αναγκαστικά θα είναι διπλές. Ακόμη κι αν τις κερδίσει η Δεξιά, η κατάσταση δεν θα αλλάξει. Υπάρχει, πάντως, και μια τρίτη ιδέα. Τη ρίχνω για ζύμωση. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας, μεγάλου ή μικρομέγαλου συνασπισμού. Τι λέτε;
