Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Επιτέλους είπαν πολλοί, βρέθηκαν ορισμένοι ηγέτες ευρωπαϊκών κρατών που αποφάσισαν να πάνε κόντρα στην επιθυμία της Γερμανίας και των πρόθυμων συμμάχων της, δηλαδή της ομάδας των λεγόμενων ενάρετων χωρών του Βορρά, και ζήτησαν με επιστολή τους στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, την έκδοση ευρωομολόγου για να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της πανδημίας.
Ευτυχώς είπαμε εδώ στην Ελλάδα, που ανάμεσα στους… απείθαρχους ήταν και ο Ελληνας πρωθυπουργός στον οποίο δεν αρέσει, όπως έχει αποδείξει αρκετές φορές στο παρελθόν, να συμπεριφέρεται ως ανυπάκουος και προτιμά να είναι προβλέψιμος και να μη δημιουργεί προβλήματα στους εταίρους με διεκδικήσεις.
Αλλωστε ήταν αυτός που είχε καταγγείλει τον Αλέξη Τσίπρα ως επικίνδυνο λαϊκιστή την περίοδο που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με την ιδιότητα του πρωθυπουργού φλέρταρε επιμόνως με τη ρήξη. Οσοι γνωρίζουν τη λειτουργία του γερμανικού πολιτικού συστήματος, είχαν προεξοφλήσει την άρνηση της Μέρκελ να συναινέσει. Επεσαν μέσα. Και η καγκελάριος της Γερμανίας και ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας και ο ηγέτης της Αυστρίας εξέφρασαν τη σφοδρή αντίρρησή τους.
Το ίδιο έπραξε και ο εκλεκτός τους, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού (γερμανικής) Σταθερότητας Κ. Ρέγκλινγκ, ο οποίος ανέλαβε να γειώσει την πρόταση των εννιά δηλώνοντας ότι για την έκδοση του ευρωομολόγου θα χρειαστούν δυο με τρία χρόνια (τέτοια ταχύτητα!) και αντιπρότεινε κάτι άλλο που ουδείς κατάλαβε τι ακριβώς, αλλά όλοι κατάλαβαν ότι αυτό το ακαθόριστο «άλλο» θα συνοδευτεί με μνημόνιο, χαλαρότερο μεν απ’ αυτά που έχουμε γνωρίσει, αλλά σίγουρα μνημόνιο.
Ως εδώ καμία έκπληξη. Οπότε, τι μπορεί να γίνει; Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας στο άρθρο του στη Le Monde σημειώνει ότι «λύσεις υπάρχουν, όπως είπε ο Κέινς κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου. Πολιτική βούληση να αφήσουμε πίσω τις παλιές ιδέες, δεν γνωρίζω αν υπάρχει.
Σε κάθε περίπτωση, τα κράτη-μέλη που συνυπέγραψαν την κοινή επιστολή προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ζητώντας το ευρωομόλογο, πρέπει να είναι έτοιμα να συνεχίσουν την επόμενη διαπραγμάτευση, όχι μόνο για να καταγράψουν τη διαφωνία τους, αλλά για να επιβάλουν ευρωπαϊκή λύση. Και αν η Ανγκελα Μέρκελ, τελικώς, προτιμήσει τα θετικά σχόλια του γερμανικού Τύπου, από την ηγετική υπέρβαση για την ενότητα της ευρωζώνης, τότε οι χώρες αυτές δεν πρέπει να διστάσουν να κάνουν τα επόμενα βήματα μαζί.
Ενα ευρωομόλογο χωρίς τη Γερμανία και την Ολλανδία δεν θα είναι, βεβαίως, το ίδιο ισχυρό, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα υπόλοιπα κράτη-μέλη μαζί, αντιπροσωπεύουν άνω των 2/3 του ΑΕΠ της Ε.Ε. Αρκεί να έχουν τη βούληση να προχωρήσουν μπροστά».
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ ανέφερε ότι «είναι μηδενικές οι πιθανότητες να υποχωρήσει η Γερμανία» και συμπλήρωσε ότι «η μόνη απάντηση στον εκβιασμό της Γερμανίας και της Ολλανδίας είναι η κοινή στάση των εννέα χωρών του Νότου, δηλαδή να θέσουν βέτο στον προϋπολογισμό της Ε.Ε».
Ενδιαφέρουσες προτάσεις και οι δυο. Ωστόσο και η μία και η άλλη για να προχωρήσουν πρέπει να συμφωνήσει η Γαλλία που είναι η ισχυρότερη χώρα στην «ομάδα των εννιά». Αν χωρίς τη Γερμανία ένα ευρωομόλογο δεν θα είναι το ίδιο ισχυρό, όπως σωστά λέει ο κ. Τσίπρας, είναι βέβαιο ότι χωρίς τον Μακρόν η ομάδα των διαφωνούντων θα έχει περιορισμένη δύναμη. Η Γαλλία απ’ ό,τι φαίνεται το ξανασκέφτεται.
Ο υπουργός Οικονομικών Μπρινό Λεμέρ δήλωσε ότι «δεν πρέπει να έχουμε εμμονή με την έκδοση κορονο-ομολόγου» και πρότεινε ένα νέο κοινό ταμείο με διάρκεια ζωής έως δέκα χρόνια. Τελικώς, αν η Γαλλία την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια από το «μέτωπο των εννιά» για να μη στενοχωρήσει τη Γερμανία, θα αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι έχει εγκαταλείψει κάθε ιδέα να επιστρέψει στη θέση του συνοδηγού στην αμαξοστοιχία της Ευρώπης και βολεύεται με τον ρόλο του αχθοφόρου των αποσκευών των Γερμανών και των συγγενών τους.
Ανάγωγα
Μια απορία την έχω και λέω να τη μοιραστώ μαζί σας: Ας πούμε ότι ο Μαδούρο είναι δικτάτορας και καλά κάνει ο Τραμπ που τον επικηρύσσει με 15 εκατομμύρια δολάρια και καλά κάνουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη που του κάνουν τη ζωή αφόρητη με τις βαριές κυρώσεις και καλά κάνουν οι κυβερνήσεις της Δύσης, μαζί και η δική μας, που αναγνωρίζουν για πρόεδρο της Βενεζουέλας εκείνον τον καραγκιοζάκο που λέγεται Γουαϊδό. Αναρωτιέμαι ο Ορμπαν της Ουγγαρίας τι είναι;
