Τ. Παππάς: Να… ανασάνουν κάπως οι φτωχοί

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

 

Τον Μπιλ Γκέιτς τον ξέρετε φυσικά. Είναι από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη. Την προηγούμενη δεκαετία ξεκίνησε με περιουσία που ξεπερνούσε τα 50 δισ. δολάρια (φτώχεια καταραμένη) και σήμερα είναι στα 113,7 δισ. δολάρια, σύμφωνα με τον σχετικό δείκτη του Bloomberg. Οπως αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο, η περιουσία του Μπιλ Γκέιτς βαίνει αυξανόμενη, ασχέτως του πόσα χρήματα διοχετεύει σε καλές πράξεις (η γενναιοδωρία των πλουσίων μπας και εξασφαλίσουν μια καλή θέση στον Παράδεισο), διότι επωφελείται από την άνοδο του χρηματιστηρίου και τις ευνοϊκές φορολογικές πολιτικές.

Ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο δηλώνει πως θέλει οι δισεκατομμυριούχοι να φορολογούνται περισσότερο. Ναι, καλά διαβάσατε. Ζητάει περισσότερους φόρους για τον ίδιο και για τους… ομοτέχνους του. Οχι βεβαίως τίποτα κομμουνιστικά πράγματα, μην πάει το μυαλό σας στο κακό, δεν έγινε ξαφνικά αποστάτης της τάξης του, αλλά γιατί να μη δώσουν μερικά δολάρια παραπάνω κάθε χρόνο για να κλείσουν στόματα και να σταματήσουν οι πληβείοι να τους κατηγορούν για απληστία. Αλλωστε, το έχει αποδείξει πως είναι από τους διορατικούς μπουρζουάδες.

Ξέρει πολύ καλά ότι δεν πρέπει αυτός και οι «συναγωνιστές» του να προκαλούν την κοινωνία γιατί μπορεί στα καλά καθούμενα να ξεπηδήσει από το πουθενά κανένας Ροβεσπιέρος και να λεηλατήσει τις αποκτημένες με κόπο και τίμιο ιδρώτα περιουσίες τους, να απαλλοτριώσει τις καταθέσεις τους (αν τις βρει) και να τους αναγκάσει να ζουν κυνηγημένοι κάτω από γέφυρες μόνο με νερό και παντεσπάνι. Χώρια που θα γεμίσουν οι πλατείες γκιλοτίνες. Θέλει λοιπόν να βάλει το χέρι στην τσέπη του (όχι πολύ βαθιά γιατί υπάρχουν καβούρια) και να προσφέρει το κατιτίς του για να ανασάνουν κάπως οι φτωχοί συμπατριώτες του.

Σε ανάρτησή του στο διαδίκτυο ο Μπιλ Γκέιτς ανέφερε πως οι νομοθέτες στις ΗΠΑ θα πρέπει να κλείσουν τα «παραθυράκια», να αυξήσουν τον φόρο ακίνητης περιουσίας και εκείνον που αφορά τα κεφαλαιακά κέρδη. Οπως σημειώνει, «κερδίζω δυσανάλογα πολλά χρήματα για τη δουλειά που κάνω, ενώ άλλοι άνθρωποι, δουλεύοντας το ίδιο σκληρά με εμένα, με δυσκολία τα φέρνουν βόλτα». Βουρκώνεις από ευγνωμοσύνη. Τόση συμπόνια είναι αξιοθαύμαστη.

Κάτι ανάλογο είχε δηλώσει πριν από μερικά χρόνια ένας άλλος μαικήνας, ο Μπάφετ. Αυτός είχε παραδεχτεί ότι υπάρχει ταξική πάλη, ότι η δική του τάξη κάνει κουμάντο (θα ανατριχιάζουν μ’ αυτές τις αριστερίστικες αρλούμπες ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αδωνις Γεωργιάδης) και είχε εκφράσει την έκπληξή του επειδή, όπως διαπίστωσε, πληρώνει λιγότερο φόρο από τη γραμματέα του. Υποκρισία; Ναι. Φόβος; Ισως.

Πάντως δεν έχουμε δει τέτοιου τύπου παρεμβάσεις από τους δικούς μας πλούσιους. Αυτοί ζητούν συνεχώς από τις κυβερνήσεις να μειωθεί η φορολογία τους («δεν βγαίνουμε, μάνα μου»), πολεμούν με λύσσα κάθε ιδέα για αύξηση των μισθών, καταγγέλλουν με πάθος τα αιτήματα των συνδικάτων για αξιοπρεπείς αμοιβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας, συστήνουν (στους άλλους) αυτοσυγκράτηση στις διεκδικήσεις, δοξάζουν τη λιτότητα (για τους άλλους), αποδοκιμάζουν τη ροπή προς την τρυφηλότητα (των άλλων), βδελύσσονται τη φοροδιαφυγή (σοσιαλιστές με περικεφαλαία) γιατί στερεί έσοδα από το κράτος.

Είχε δίκιο ο ΚΙΜΠΙ που τα έσουρνε το Σάββατο στον εγχώριο καπιταλισμό ο οποίος ανδρώθηκε «μέσα από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό με το κράτος, τον παρασιτισμό εις βάρος του δημόσιου πλούτου, τις σκανδαλώδεις συναλλαγές με το πολιτικό σύστημα, τις καιροσκοπικές τράμπες με το ξένο κεφάλαιο, τους αριβισμούς, τους μικρομεγαλισμούς, τους κανιβαλικούς ανταγωνισμούς, τις ανελέητες οικογενειακές διαμάχες, τα μικρά και μεγάλα εγκλήματα εις βάρος του κόσμου της εργασίας και του περιβάλλοντος».

Ανάγωγα

«Οι Ελληνες της διασποράς δεν είναι, πλέον, πολίτες δεύτερης κατηγορίας», είπε ο πρωθυπουργός στους ομογενείς αναφερόμενος στη δυνατότητα που έχουν να ψηφίζουν στον τόπο όπου μένουν. Οι πολίτες όμως της επικράτειας, που άλλο κόμμα θα ψηφίζουν και άλλο κόμμα θα παίρνει την έδρα λόγω του εκλογικού νόμου που θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνησή του, σε ποια κατηγορία άραγε ανήκουν;

Best Of

Κωστής Χατζηδάκης: Η Αντιπολίτευση δεν νοιάζεται για τα θύματα, αλλά για τις δημοσκοπήσεις

«Ο αντιπολιτευτικός οίστρος οδηγεί σε μία απεγνωσμένη και έξαλλη...

Προλαβαίνει ο Μητσοτάκης να… κλωνοποιήσει τον Βορίδη;

Ο πρόλογος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας της συζήτησης της πρότασης...

Προκόπης Παυλόπουλος: Να διαδραματίσει η Ευρώπη τον ρόλο που της αναλογεί

Στην ομιλία του με τίτλο «Πρόσφατες εξελίξεις της Μεταναστευτικής...

Κωστής Χατζηδάκης: Το μεταρρυθμιστικό έργο μας συνεχίζεται

Από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και...

Newsletter



spot_img

Δείτε επίσης...

“Σκοπός της τραγωδίας είναι η κάθαρση”…

Ο τέως Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών, βρίσκεται εκ των...

Το “κόκκινο τείχος”. Στο 5% (ξανά) το προβάδισμα Τραμπ έναντι του Μπάιντεν

Οι δημοσκοπήσεις, στις ΗΠΑ πάντα, λένε την αλήθεια. Πάντα....

Μαρία Δεναξά: Στη Γαλλία αναζητούν… ανέργους για το πολεμικό μέτωπο

Του Λάζαρου Καλλιανιώτη   Με ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό της στο...

Μανώλης Κοττάκης: Οι διπλές εκλογές τον Ιούνιο ίσως είναι η λύση

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης Πηγή: newsbreak.gr Η κυβέρνηση έσπευσε να ανακοινώσει ότι δέχεται...

Δημήτρης Καμπουράκης: Εδώ βασιλεύει η έξυπνη ατάκα

Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης Πηγή: liberal.gr Εγώ θα επιμείνω να μην...
Υστερόγραφα Team
Υστερόγραφα Team
Η δημοσιογραφική ομάδα των Υστερόγραφων... κάνει παιχνίδι

“Σκοπός της τραγωδίας είναι η κάθαρση”…

Ο τέως Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών, βρίσκεται εκ των πραγμάτων στο κέντρο της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών. Ως το κεντρικό πρόσωπο του δράματος, και...

Το “κόκκινο τείχος”. Στο 5% (ξανά) το προβάδισμα Τραμπ έναντι του Μπάιντεν

Οι δημοσκοπήσεις, στις ΗΠΑ πάντα, λένε την αλήθεια. Πάντα. Αρκεί να διατηρεί κανείς την ψυχραιμία, την υπομονή και την οξυδέρκεια να τις διαβάζει και...

Μαρία Δεναξά: Στη Γαλλία αναζητούν… ανέργους για το πολεμικό μέτωπο

Του Λάζαρου Καλλιανιώτη   Με ανάρτηση στον προσωπικό λογαριασμό της στο Twitter, η Μαρία Δεναξά σχολίασε με νόημα την... αγγελία εξεύρευσης στρατιωτών, από το καθεστώς Μακρόν...