Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πρώτη ενόχληση για την κυβέρνηση η συγκέντρωση του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά. Δεν της άρεσε παρά το γεγονός ότι τηρήθηκαν όλα τα μέτρα προστασίας. Δεύτερη ενόχληση για την κυβέρνηση η συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή τη μέρα που συζητιόταν το σχέδιο νόμου για το περιβάλλον.
Στην περίπτωση αυτή δεν της άρεσε ούτε η συγκέντρωση ούτε η διάταξη των διαδηλωτών. O Kυριάκος Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή καυτηρίασε τη συμμετοχή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, δυσφόρησε γιατί όπως είπε δεν τηρήθηκαν τα μέτρα προστασίας, έκανε λόγο για άθλια εικόνα και κάλεσε κόμματα και συνδικαλιστικούς φορείς να σέβονται τις υποδείξεις των ειδικών.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση των αρίστων δεν γουστάρει τις διαμαρτυρίες. Δεν τις γούσταρε και πριν από την πανδημία, αλλά δεν μπορούσε να τις απαγορεύσει. Ομως δεν το βάζει κάτω και γι’ αυτό ετοιμάζει σχέδιο με αυστηρούς όρους και σιδερένιες προϋποθέσεις που θα πρέπει να τηρούνται ευλαβικά ώστε μια πορεία να είναι νόμιμη. Διαφορετικά; Θα… μιλήσουν τα ΜΑΤ.
Η καταστολή στην υπηρεσία των ταξικών προτεραιοτήτων της Δεξιάς. Στις μέρες μας με την πανδημία παρούσα (για πόσο καιρό ακόμη κανείς δεν ξέρει) πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι είναι μια χρυσή ευκαιρία να επεκτείνουν το καθεστώς εξαίρεσης στα έσχατα όριά του.
Οι διαδηλώσεις και οι πορείες απαγορεύονται για λόγους δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση όμως νομοθετεί κανονικότατα και απαιτεί συμμόρφωση προς τας υποδείξεις των ειδικών, ασχέτως αν οι επιλογές της βλάπτουν σοβαρά την κοινωνία, παραβιάζουν το Σύνταγμα, καταργούν πολιτικά δικαιώματα, ευνοούν σκανδαλωδώς τους κομπραδόρους και τους ατσίδες της γαλάζιας παράταξης, υπονομεύουν τον δημόσιο χαρακτήρα επιχειρήσεων αναφοράς (π.χ. της ΔΕΗ, δηλαδή της εταιρείας που επί ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται πως ήταν στο χείλος του γκρεμού και η νέα κυβέρνηση την… έσωσε αυξάνοντας τα τιμολόγια και παραχωρώντας κερδοφόρα τμήματά της στους ατσίδες της αρπαχτής που βαφτίζεται υγιής επιχειρηματικότητα).
Με λίγα λόγια, το μήνυμα στους πολίτες είναι σαφές: «Εσείς από τους καναπέδες σας επιτρέπεται να φωνάζετε όσο θέλετε, αλλά δεν θα κουνάτε ρούπι γιατί καραδοκεί ο ιός, και εμείς θα κάνουμε τη δουλειά που ξέρουμε: αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, δωράκια στους έχοντες και φωτογραφικές διατάξεις υπέρ των ημετέρων».
Οι εξουσίες αξιοποιούν τις έκτακτες συνθήκες για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους. Το κάνει ο ομοτράπεζος του κ. Μητσοτάκη, Ορμπαν, στην Ουγγαρία (έχει αυτοανακηρυχθεί απόλυτος μονάρχης), το κάνει και ο μέντορας του Ελληνα πρωθυπουργού, Μακρόν, στη Γαλλία, όπου ισχύουν ακόμη τα μέτρα που επιβλήθηκαν μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις. Τα φαινόμενα που προκάλεσαν τους περιορισμούς μπορεί να εξαφανιστούν, κάποιες από τις εκπτώσεις στα δικαιώματα πρέπει να μείνουν, κατά την άποψή τους, μπας και έχουμε υποτροπή.
Καλλιεργώντας τον φόβο προσπαθούν να εξασφαλίσουν τη συναίνεση των πολιτών. Στο ερώτημα «ελευθερία ή ασφάλεια;» απαντούν χωρίς πολλή σκέψη: «προέχει η ασφάλεια». Στην ίδια γραμμή κινείται και η ελληνική κυβέρνηση. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.
Οι άνθρωποι είναι συνεπείς με την ιδεολογία τους: θεωρούν τον συνδικαλισμό περιττή πολυτέλεια (εκτός αν ελέγχεται από την κυβέρνηση και την εργοδοσία), θέλουν τα κόμματα να εξαντλούν τη δραστηριότητά τους στη Βουλή (όπου οι παράλληλοι μονόλογοι είναι τόσο πληκτικοί που δεν τους παρακολουθούν ούτε οι οικογένειες των βουλευτών) και στα μέσα ενημέρωσης (όπου οι διευθυντικές ελίτ των δικτύων δίνουν ελάχιστο χρόνο στους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης), χαρακτηρίζουν τις διαδηλώσεις, τις συγκεντρώσεις και τις πορείες οχλοκρατικές εκδηλώσεις που φλερτάρουν με την παραβατικότητα. Το μοντέλο που έχουν στο μυαλό τους και κάνουν τα πάντα για να το εφαρμόσουν είναι αυτό της κολοβής δημοκρατίας.
Ανάγωγα
Οσοι πίστεψαν ότι με τη μετακίνηση του Σόιμπλε από το υπουργείο Οικονομικών στην κορυφαία θέση του γερμανικού Κοινοβουλίου θα άλλαζε η οικονομική γραμμή της πλουσιότερης και ισχυρότερης χώρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πρέπει να απογοητεύτηκαν διαβάζοντας την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Καρλσρούης. Τι κι αν όλα τριγύρω αλλάζουνε. Στη Γερμανία όλα τα ίδια μένουν.
