Γράφει ο Τάσος Παππάς
Στο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (1-6-2020) ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Νίκος Αλιβιζάτος αναφερόμενος στα φαινόμενα αστυνομικής βίας σημείωνε ότι «θέλω να πιστεύω ότι η χώρα μας δεν ξεχωρίζει για την άμετρη χρήση αστυνομικής βίας, όσο για την κατά σύστημα παρακώλυση των ΕΔΕ και των λοιπών ανακρίσεων εντός του αστυνομικού σώματος.
Κάτι που οδηγεί στο να μην αποδίδονται ευθύνες. Η ατιμωρησία όμως αυτή έχει προφανείς παρενέργειες: διαιωνίζει τις απαράδεκτες και καταδικαστέες πρακτικές». Αυτός ο μηχανισμός που λειτουργεί απρόσκοπτα πολλά χρόνια –λίγες οι εξαιρέσεις, κυρίως όταν τα περιστατικά αστυνομικής βίας είναι κραυγαλέα και προκαλούν θανάτους ή σοβαρούς τραυματισμούς πολιτών– με την ατιμωρησία που επιφυλάσσει στους ένστολους δράστες, δημιουργεί και άλλες παρενέργειες, σημαντικότερη εκ των οποίων είναι η κλιμάκωση της αντίδρασης από την πλευρά οργανωμένων ομάδων.
Οταν οι κρατικοί υπάλληλοι αντιμετωπίζουν τους διαμαρτυρόμενους βάναυσα και δεν υφίστανται τις συνέπειες που προβλέπουν οι νόμοι και ο εσωτερικός κανονισμός, κάποιοι θα φοβηθούν, θα λουφάξουν και θα το σκεφτούν πολύ στο μέλλον αν θα σηκωθούν από τους καναπέδες τους για να διαδηλώσουν (σταθερή επιδίωξη της εξουσίας και των μηχανισμών καταστολής), κάποιοι όμως θα αποφασίσουν να αναβαθμίσουν τη δράση τους και δεν θα διστάσουν να εκφράσουν την οργή τους χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.
Ως γνωστόν η κρατική βία παράγει ως απάντηση τη βία, είτε με τη μορφή της αυτοάμυνας σε πρώτο χρόνο είτε με επιθετική δράση εναντίον των συμβόλων της εξουσίας σε μεταγενέστερη φάση. Στο ίδιο αποτέλεσμα οδηγεί και ο θεσμικός αυταρχισμός. Η αυστηροποίηση των ποινών διά της μετάταξης πλημμελημάτων στην κατηγορία των κακουργημάτων, ώστε να συνετιστούν οι απείθαρχοι και να υπηρετηθεί το δόγμα «περί νόμου και τάξης», όπως έχει αποδειχθεί δεν είναι αποτελεσματική πρακτική και επιπλέον υπονομεύει το κράτος δικαίου.
Στο κείμενό της «Περί βίας» (Επίκεντρο) η Χάνα Αρεντ έγραφε: «Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από την έλλειψη ευαισθησίας των κατεστημένων εξουσιών στις συχνά λεπτές διακρίσεις μεταξύ εγκλήματος και μη κανονικότητας, διακρίσεις που έχουν μεγάλη σημασία. Καθιστικές διαμαρτυρίες και καταλήψεις κτιρίων δεν είναι το ίδιο με εμπρησμούς ή ένοπλες εξεγέρσεις, και δεν πρόκειται απλώς για διαφορά βαθμού».
Στην κατάργηση αυτών των λεπτών διακρίσεων που επισημαίνει η Αρεντ στοχεύει η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ανέθεσε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τον έλεγχο των φυλακών, αντιμετωπίζει τους κρατούμενους με πρωτοφανή αναλγησία (περίπτωση Δημάκη), θεωρεί την επιείκεια αδυναμία, διακατέχεται από παρωχημένες αντιλήψεις για τον σωφρονισμό, προσπαθεί με αλλεπάλληλες επιχειρήσεις «Αρετή», σε ζωντανή σύνδεση για να καταναλώνουν θέαμα οι οπαδοί της, να εκκαθαρίσει τις εστίες αντίστασης, συλλαμβάνει στον σωρό, φορτώνει τους υπόπτους τον μισό ποινικό κώδικα. Ομως τζίφος, όπως ήταν αναμενόμενο.
Αν το θέμα ήταν τόσο απλό όσο νομίζει η σημερινή ηγετική ομάδα της κοινοβουλευτικής Δεξιάς, θα το είχαν λύσει με το κνούτο οι ένστολες εκδοχές της παντού στον κόσμο. Γεμάτη αλαζονεία διακήρυττε προεκλογικά ότι θα μηδενίσει την εγκληματικότητα, θα εξαφανίσει την παραβατικότητα και θα εξουδετερώσει την πολιτική ανυπακοή.
Οι αλαζόνες επιχειρώντας να φασκιώσουν την πραγματικότητα ξεφτιλίζονται. Και δεν το αντέχουν. Προχθές τα μέλη του «Ρουβίκωνα» βεβήλωσαν τα ιερά και τα όσια του καθεστώτος. Πέταξαν τρικάκια έξω από το μέγαρο Μαξίμου. Εγκλημα καθοσιώσεως! Η αντίδραση της κυβέρνησης;
Σε συλλήψεις μετατράπηκαν οι επτά από τις 16 προσαγωγές. Με ποια κατηγορία; Επικίνδυνες παρεμβάσεις στην οδική συγκοινωνία! Δυστυχώς για την κυβέρνηση δεν υπάρχει στον ποινικό κώδικα το αδίκημα της γελοιοποίησης του επιτελικού κράτους. Απορώ! Ξέχασαν να το προσθέσουν στην πρόσφατη αναθεώρηση των Κωδίκων;
Ανάγωγα
Τι καπνό φουμάρουν αυτοί που διαδηλώνουν καθημερινώς σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ, που συγκρούονται με την αστυνομία και την Εθνοφρουρά, που περικυκλώνουν τον Λευκό Οίκο και υποχρεώνουν τον πλανητάρχη να κρυφτεί στα υπόγεια του προεδρικού μεγάρου; Το βρήκε ο Τραμπ και μας το ξεφούρνισε: «Είναι ακροαριστεροί και αναρχικοί»! Η Δεξιά όταν στριμώχνεται αρχίζει το κυνήγι μαγισσών. Το έχουμε δει το έργο και στις εγχώριες οθόνες.
