Κύρια σημεία τοποθέτησης του Ευκλείδη Τσακαλώτου, Κοινοβουλευτικού Εκπρόσωπου και Συντονιστή Οικονομικού Κύκλου ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε εκδήλωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας
Συμμετείχα σήμερα σε εκδήλωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας με θέμα τη δημοσιονομική προσαρμογή και μακροοικονομική πορεία της Ελληνικής Οικονομίας την περίοδο 2010-2018. Σας παραθέτω τα κυριότερα σημεία της τοποθέτησής μου:
- Το γεγονός ότι το προπατορικό αμάρτημα της Ελληνικής κρίσης είναι ότι το 2010 μπήκαμε στα μνημόνια χωρίς να έχει προηγηθεί η αναδιάρθρωση του χρέους.
Γιατί κάθε φορά που οι θεσμοί και κράτη-μέλη παρέπεμπαν στο μέλλον την αναδιάρθρωση του χρέους οι επενδυτές παρέπεμπαν στο μέλλον της επενδυτικές τους αποφάσεις.
Γιατί πλέον είναι γνωστό και από διαρροές ότι το πρώτο μνημόνιο ήταν ουσιαστικά πρόγραμμα διάσωσης των τραπεζών του Βορρά.
Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο ήταν σημαντικό ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δέχτηκε την πρόταση των θεσμών το καλοκαίρι για ένα πρόγραμμα χωρίς αναδιάρθρωση χρέους, πήγε στο δημοψήφισμα και πήραμε σαφείς εγγυήσεις για το χρέος.
Και ήταν σημαντικό γιατί έτσι καταφέραμε να αφήσουμε το μαξιλάρι και έναν καθαρό διάδρομο για τα επόμενα 10 με 15 χρόνια, για το χρέος έτσι ώστε να έχουμε την δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να κάνουμε την ελληνική οικονομία βιώσιμη.
- Διαφώνησα με την άποψη που ακούστηκε ότι ήταν πολιτική επιλογή να κοπούν οι επενδύσεις παρά να κοπούν άλλες δαπάνες
Ο ένας λόγος που διαφώνησα ήταν ότι η μείωση των επενδύσεων δεν έγινε σκόπιμα. Δυστυχώς οι μηχανισμοί του Ελληνικού κράτους που είχαν χτιστεί τα τελευταία 40 χρόνια δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν την υλοποίηση του ΠΔΕ. Και δεν μπορούσαν γιατί χτίστηκαν με σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών συμφερόντων και όχι την αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων.
Ο άλλος λόγος είναι ότι αυτή η άποψη υπονοεί ότι έπρεπε να περικοπούν και άλλες κοινωνικές δαπάνες. Και με αυτό διαφωνώ κάθετα.
Για αυτό πρότεινα ότι σε κάθε περίπτωση οι επενδύσεις θα έπρεπε να εξαιρούνται από τους δημοσιονομικούς στόχους. Γιατί είναι ουσιαστικά αυτοχρηματοδοτούμενες.
- Το τρίτο σημείο αφορά τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών. Σημείωσα ότι θα έπρεπε να αναλυθούν σε βάθος οι επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων αυτών, το αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων σε κάθε προϊόν ξεχωριστά, αλλά κυρίως το αποτέλεσμα που είχε η απορρύθμιση της εργασίας στην εμβάθυνση της λιτότητας. Και πρέπει να γίνει κριτική στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας γιατί το αποτέλεσμα τους ήταν η μείωση των μισθών αλλά και η χειροτέρευση της ποιότητας των θέσεων εργασίας.
Και αυτά πρέπει να εξεταστούν γιατί το να μειωθούν οι μισθοί σε επίπεδα άλλων βαλκανικών χωρών ήταν δυστυχώς εκπεφρασμένος στόχος του ΔΝΤ. Το οποίο αξίζει να σημειωθεί ότι δεν πρότεινε μέτρα βάση των προβλέψεών του αλλά έκανε προβλέψεις βάση των μέτρων που ήθελε να προτείνει. Και για αυτό ήταν εμμονικό στην μείωση συντάξεων και αφορολόγητου ανεξαρτήτως των πραγματικών δεδομένων.
Έκλεισα την τοποθέτηση μου λέγοντας ότι ανεξαρτήτως από το εάν το 3ο μνημόνιο ήταν το τελευταίο και μάλιστα πέτυχε το στόχο για την αναδιάρθρωση του χρέους, κανένα μνημόνιο δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ποτέ success story. Και δεν θα μπορούσε γιατί τα μνημόνια συνοδεύτηκαν από μεγάλο κοινωνικό κόστος. Για αυτό οφείλουμε να κάνουμε τα πάντα για να μην ξαναβρεθούμε σε αυτή τη θέση.
