Το πρόταγμα των πολιτικών πρωτοβουλιών του έθεσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στο πλαίσιο ομιλίας του στη συνεδρίαση της Εκλογικής Επιτροπής της Πολιτικής Συμμαχίας.
Τα κυριότερα σημεία της παρέμβασής του:
“Έχουμε μπροστά μας έναν αγώνα όμορφο αλλά και δύσκολο. Που θα τον δώσουμε όλοι μαζί. Και που θα αποδειχτεί τελικά νικηφόρος. Ομιλία στη συνεδρίαση της εκλογικής επιτροπής της Προοδευτικής Συμμαχίας.
Απέναντί μας έχουμε τον συνασπισμό του παλιού, του τοξικού, του φθαρμένου. Τη μαύρη συμμαχία όλων εκείνων των κύκλων, των κυκλωμάτων, των τριγώνων της διαπλοκής, των συμφερόντων και των πολιτικών τους εκφραστών, που έχει βαλθεί να ξεθεμελιώσει ό,τι καταφέραμε μέχρι σήμερα.
Τον Σεπτέμβρη του 2015, είπαμε στον ελληνικό λαό ότι θα ματώσουμε αλλά θα βγάλουμε την Ελλάδα από τα μνημόνια, με τη κοινωνία όρθια, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Τη δέσμευσή μας τη τηρήσαμε.
Τηρήσαμε τη δέσμευσή μας μειώνοντας κατά 10% την ανεργία, επαναφέροντας τα εργασιακά δικαιώματα, μειώνοντας την αδήλωτη εργασία, προστατεύοντας την πρώτη κατοικία, αυξάνοντας τα επιδόματα κοινωνικής προστασίας, στηρίζοντας Παιδεία και Υγεία.
Για να κερδίσουμε τη ψυχή και την καρδιά των ανθρώπων, πρέπει να διώξουμε τον φόβο που σπέρνει η Δεξιά και τα τοξικά ΜΜΕ, να αναπτερώσουμε την ελπίδα. Να συνεγείρουμε ξανά τα εκατομμύρια των συμπατριωτών μας, που θέλουν μια Ελλάδα της Δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης”.
Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργού
Αλέξη Τσίπρα
στη συνεδρίαση της Εκλογικής Επιτροπής
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Φίλες και φίλοι
Σας ευχαριστώ όλους και όλες από καρδιάς, που είσαστε σήμερα εδώ στην πρώτη συνεδρίαση της ευρείας Εκλογικής Επιτροπής εν όψει της κρίσιμης μάχης, της αναμέτρησης που έχουμε μπροστά μας των ερχόμενων ευρωπαϊκών εκλογών την 26η του Μάη. Και θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους εσάς που, μετά από ένα ενθαρρυντικό ξεκίνημα της καμπάνιας μας αποδεχτήκατε το κάλεσμα, είπατε ΝΑΙ στο κάλεσμα της ενότητας, στο προσκλητήριο της μάχης, στο προσκλητήριο της συμμετοχή στην πλατιά αυτή επιτροπή, σ’ αυτό το επιτελείο μάχης της Προοδευτικής μας Συμμαχίας.
Θέλω ευθύς εξαρχής να σας πω ότι ο στόχος μας βεβαίως και είναι αυτές οι εκλογές. Αλλά ο στόχος μας είναι να αφήσουμε ένα σημαντικό, ένα ισχυρό, ένα προοδευτικό αποτύπωμα στις πολιτικές διεργασίες στον τόπο μας. Και υπ’ αυτήν την έννοια αυτή, η Εκλογική Επιτροπή έχει ως πρώτιστο καθήκον να οργανώσει την εκλογική μάχη για τις 26 του Μάη, αλλά να δημιουργήσει κι εκείνες τις παρακαταθήκες μέσα από τη δουλειά της, την παρέμβασή της στις τοπικές κοινωνίες, δημιουργώντας χώρους υποδοχής για όλους τους προοδευτικούς πολίτες. Σε ένα μεγάλο ταξίδι κοινής πορείας, συμπόρευσης, που δεν αφορά μονάχα την εκλογική αναμέτρηση της 26η του Μάη. Αλλά κοιτά στο μέλλον, κοιτά στις απαραίτητες εκείνες μαζικές διεργασίες, που πρέπει να δημιουργηθούν, θέλουμε να δημιουργηθούν, για να διαμορφώσουν τους όρους μιας προοδευτικής διακυβέρνησης για τον τόπο την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα των μνημονίων, την επόμενη μέρα της κρίσης, καθώς ήδη βρισκόμαστε σ’ αυτήν την επόμενη μέρα και ήδη έχουμε το πλεονέκτημα που δεν είχαμε τα προηγούμενα 4 χρόνια να μπορούμε να σχεδιάζουμε χωρίς την επιβουλή άλλων δυνάμεων, χωρίς την επιβολή μέτρων και παρεμβάσεων στο σκληρό δημοσιονομικό πλαίσιο της πειθαρχίας, καθώς η Ελλάδα και η οικονομία ανασαίνουν. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει μπροστά. Επανέρχομαι όμως στο θέμα της εκλογικής μάχης, διότι αυτός είναι ο πρώτος στόχος και ένας στόχος κρίσιμος. Είναι ένας στόχος που πρέπει να κλείσουμε την Κερκόπορτα σε κείνες τις δυνάμεις που θέλουν να ανατρέψουν αυτή την προοπτική για την χώρα.
Θέλω να σας πω ότι έχουμε μπροστά μας έχουμε έναν αγώνα όμορφο αλλά και δύσκολο.
Που θα τον δώσουμε βεβαίως όλοι μαζί, χέρι με χέρι. Και εξ αυτού του λόγου είμαι βέβαιος, αισιόδοξος, ότι θα αποδειχτεί τελικά νικηφόρος.
Είπα ότι είναι ένας αγώνας όμορφος, γιατί εμείς που ανήκουμε, με τις διαφορετικές μας καταγωγές, σ΄ αυτό που ονομάζουμε μεγάλη παράταξη της δημοκρατίας και της προόδου, παρά τις διαφορές μας, αλλά και όλα όσα μας ενώνουν, ζούμε και αναπνέουμε για τους αγώνες, τις μάχες, τις αντιπαραθέσεις, την επαφή με τις πιο ζωντανές δυνάμεις του λαού μας.
Εμείς δεν υπάρχουμε για να κάνουμε πολιτική πίσω από κλειστές πόρτες, σε στούντιο, αλλά σε επαφή με τους πολίτες και με τον ελληνικό λαό. Διότι στην ιστορία αυτού του τόπου,πάντοτε, οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις είχαν τη δυνατότητα να μεγαλουργήσουν όταν δεν κλείνονταν στον εαυτό τους ή πίσω από κλειστές πόρτες, δοκιμαστικούς σωλήνες ή στούντιο, αλλά στηρίζονταν στον ελληνικό λαό, στην καθημερινή επαφή με τους πολίτες.
Ο αγώνας μας, όμως, πρέπει να το ξέρουμε και να μην έχουμε αυταπάτες, είπα πριν, θα είναι και δύσκολος. Όχι γιατί δεν έχουμε δίκιο. Το δίκιο είναι με το μέρος μας. Αλλά γιατί,είναι προφανές, απέναντί μας έχουμε τοξικό επικοινωνιακό συνασπισμό.
Μιασκοτεινή συμμαχία όλων εκείνων των κύκλων, των κυκλωμάτων, των τριγώνων, των συμφερόντων, και των πολιτικών τους εκφραστών, που έχουν βαλθείνα ξεθεμελιώσουνόλα όσα καταφέραμε μέχρι σήμερα. Με μοναδικό στόχο να γυρίσουν ξανά στη νομή της εξουσίας, παρά του ότι έχουν τις βασικές, τις τεράστιες ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας και εν τέλει να γυρίσουνκαι τη χώρα πίσω.
Πίσω, στις ίδιες μεθόδους, στις ίδιες σκοτεινές διαδρομές, στα ίδια πρόσωπα, στον ίδιο πολιτικό… πολιτισμό.
Ποιοι είναι αυτοί, νομίζω πως όσοι βρισκόμαστε σ’ αυτήν την αίθουσα το ξέρουμε καλά.
Είναι, βεβαίως, ο κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ., με την ακραία και επικίνδυνη,ακραία δεξιά στροφή της, και βεβαίως τη βαθιά αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη ατζέντα.
Και φυσικά πίσω από τον κ. Μητσοτάκη και τη Ν.Δ. είναι οι όλοι χορηγοί του.Που ελέγχουν ένα μεγάλο μέρος των επίσημων μέσων ενημέρωσης και έχουν μετατρέψει τα παρασιτικά κανάλια και τις εφημερίδες τους,υπό την έννοια ότι έχουν τεράστιο κόστος λειτουργίας χωρίς έσοδα, μ’ αυτή την έννοια παρασιτικά, τα έχουν μετατρέψει σε εργοστάσια παραγωγής και διακίνησης μιας τοξικής προπαγάνδας και πολλές φορές ψεύτικων ειδήσεων.
Όμως εγώ σήμερα θα ασχοληθώ με την ουσία της πολιτικής και όχι με τους παραγωγούς των ψεύτικων ειδήσεων. Άκουσα λοιπόν χθες τον κ. Μητσοτάκη ο οποίος πήγε να μιλήσει σε μια λέσχη θεωρητικών του νεοφιλελευθερισμού, δεν θυμάμαι πώς ακριβώς λέγεται, Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά εν πάση περιπτώσει, είναι μία λέσχη, εγώ δεν το λέω υποτιμητικά, είμαστε ιδεολογικά αντίπαλοι, θεωρητικών του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι κατά καιρούς έχουν προτείνει, και είναι αξιέπαινοι διότι έχουν το θάρρος της γνώμης τους και το λένε καθαρά, τις σκληρότερες των προτάσεων που έχουν ακουστεί στη χώρα μας από τους εκπροσώπους του ΔΝΤ. Μία από αυτές για παράδειγμα, πέραν των ωραίων απόψεων που έχουν για την εργασία, και για την ανάγκη πλήρους απελευθέρωσής της, ήταν να άρουμε το μεγάλο βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης στις πλάτες του ελληνικού λαού χρηματοδοτώντας από τον δημόσιο κορβανά από ένα έως τρία χιλιάρικα ετησίως για να πηγαίνουν τα παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία. Ενδιαφέρουσες απόψεις. Άκουσα λοιπόν εκεί τον κ. Μητσοτάκη να λέει ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση πρέπει να είναι η αναμέτρηση ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα.
Και θέλω σήμερα, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, να σηκώσω το γάντι.
Για να δούμε λοιπόν τις αλήθειες μας.
Ο κ. Μητσοτάκης, από τη μέρα που έγινε αρχηγός διαρκώς καταστροφολογεί. Μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα, προέβλεπε διαρκώς με βεβαιότητα όχι μόνο την πτώση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, διότι αυτό, εντάξει, είναι κάτι που αφορά την πολιτική κουζίνα, κυρίως προέβλεπε τη καταστροφή της οικονομίας εξαιτίας της αλόγιστης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Και βεβαίως μίλαγε, και συνεχίζει να μιλάει ότι αυτά τα χρόνια υπήρξαν τα χειρότερα μέτρα και η διάλυση της μεσαίας τάξης.
Όταν ο ίδιος και οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του πρώην ΠΑΣΟΚ είχαν συντρίψει την ελληνική κοινωνία σε περικοπές και φόρους ύψους 65 δισ. ευρώ από το 2010 έως το 2014.
Μιλάει για διάλυση της μεσαίας τάξης όταν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το ετήσιο εισόδημα μιας οικογένειας της μεσαίας τάξης, από το ‘11 ως το ‘14 μειώθηκε κατά 5.258 ευρώ. Από το ‘11 ως το ’14.
Ενώ τα δύσκολα έτη, όχι τώρα πουη οικονομία τρέχει με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, 2015 και 2016, άρχισε να αυξάνεται το ετήσιο εισόδημαμιας οικογένειας της μεσαίας τάξης κατά 146 ευρώ την πρώτη διετία, ποσό που σήμερα προφανώς και έχει πολλαπλασιαστεί χάρινστους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης στους οποίους επιστρέψαμε από το ΄17-’18 και μετά κοντά στο 2%, φέτος πάνω από 2,5%.
Μιλάει ο κ. Μητσοτάκης και μίλαγε διαρκώς για 4ο μνημόνιο, όταν πήραμε μία συμφωνία διεξόδου και ανάσας από το Γιούρογκρουπ για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, του δημόσιου χρέους που δίνει μία προοπτική, όπως το ονόμασε τότε το οικονομικό επιτελείο και ο Ευκλείδης, έναν καθαρό διάδρομο δεκαετίας που θα δώσει προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και μείωσης του δημόσιου χρέους.
Μίλαγε από τότε για 4ο μνημόνιο. Είχε κάνει σημαία του, για να δικαιολογήσει το 4ο μνημόνιο, την πολυπόθητη γι’ αυτόν περικοπή των συντάξεων το 2019, την είχε προεξοφλήσει.
Ακόμη όμως και όταν διαψεύστηκε, πράγμα το οποίο φαίνεται πως δεν περίμενε, και οι συντάξεις δεν περικόπηκαν εξαιτίας της πολύ θετικής πορείας της ελληνικής οικονομίας, ακόμα και τότε,συνέχιζε το ίδιο τροπάρι,τα ψέματα δηλαδή περί τετάρτου μνημονίου.
Ποια ήταν επιχειρηματολογία του για να συνεχίσει το ψέμα περί τετάρτου μνημονίου; ‘Ότι η Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι τυπικά βγήκε από τα μνημόνια, ουσιαστικά δεν θα καταφέρει ποτέ να επιστρέψει στις αγορές χρήματος διότι οι αγορές έχουν κλειστές τις πόρτες στην ελληνική οικονομία με τα πάρα πολύ υψηλά επιτόκια.
Και τι έκανε τότε; Θυμηθείτε, δεν είναι πολλά χρόνια πριν, είναι λίγους μήνες πριν.
Προεξοφλούσαν μαζί με τις άλλες Κασσάνδρες, τον κ. Στουρνάρα και τον κ. Σημίτη την πιστοληπτική γραμμή στήριξης και όχι την καθαρή έξοδο, η οποία πιστοληπτική γραμμή στήριξης θα ήταν ένα κεκαλυμμένο μνημόνιο διότι θα είχε και διάφορες υποχρεώσεις, δημοσιονομικής πολιτικής.
Χθες όμως ήταν μια ιστορική μέρα για την ελληνική οικονομία. Διότι χτες οι δεκαετείς αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων έπιασαν ιστορικό χαμηλό. Όχι χαμηλό δεκαετίας, ιστορικό χαμηλό. Από τη μέρα που άρχισε να μετριέται η δεκαετής καμπύλη των ομολόγων, από το 1997,3,29%.
Έλεγε λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης λίγους μήνες πριν, το φετινό φθινόπωρο, ότι είναι 4ο μνημόνιο γιατί έχουν κλειστές τις πόρτες οι αγορές στην ελληνική οικονομία. Και χτες πιάσαμε ιστορικό χαμηλό σε αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων, δηλαδή η ελληνική οικονομία δανείζεται φθηνότερα από ποτέ.
Για να δούμε λοιπόν ποιος είναι αυτός που λέει τις αλήθειες και ποιοι είναι αυτοί που χτίζουν την επιχειρηματολογία τους πάνω στο ψέμα.
Είπαμε στον ελληνικό λαό τον Σεπτέμβρη του 15, μετά από έναν δύσκολο και επώδυνο συμβιβασμό, ότι θα ματώσουμε αλλά θα καταφέρουμε να βγάλουμε την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία από τα μνημόνια οριστικά με την κοινωνία όμως όρθια, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Τη δέσμευσή μας τη τηρήσαμε.Και το σημαντικότερο δεν είναι ότι την τηρήσαμε. Το σημαντικότεροδεν είναι ότι τηρήσαμε το πρώτο σκέλος της δέσμευσης αυτής, δηλαδή την έξοδο από τα μνημόνια, το σημαντικότεροείναι ότι τηρήσαμε και το δεύτερο σκέλος, την έξοδο με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και με την κοινωνία όρθια.
Τηρήσαμε λοιπόν τη δέσμευση με 10 ποσοστιαίες μονάδες μείωσης της ανεργίας, από το 28% το 2014, σήμερα είναι κοντά στο 18%. Τηρήσαμε τη δέσμευση με την επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων, με μείωση της αδήλωτης εργασίας, με προστασία της πρώτης κατοικίας, με αύξηση των επιδομάτων κοινωνικής προστασίας, για το παιδί, για τη κατοικία για τους άνεργους, για τα χαμηλά εισοδήματα.Τηρήσαμε τη δέσμευση αυτή με στήριξη της παιδείας και της υγείας, με ελεύθερη πρόσβαση σε 2,5 εκατ. ανασφάλιστους συμπολίτες μας στο σύστημα υγείας.Αυτές είναι οι δικές μας αλήθειες.
Και σας καλώ να αναρωτηθείτε. Τι μας είχαν παραδώσει ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος με τον κ. Μητσοτάκη που ήταν τότε κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης το 2014;
Αλλά ακόμη και σήμερα,επιμένουν να στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους στο ψέμα.
Ακόμα και σήμερα μας λένε ότιέχουμε 4ο μνημόνιο, ακόμα και σήμερα μας λένε, την ώρα που είναι προφανές σε όλους ότι η οικονομία δανείζεται φθηνότερα, ότιη Ελλάδα έχει βγει από τη χαράδρα της χρεοκοπίας,ότι εμείς είμαστε αυτοί που φέραμε τη καταστροφήκαι καταστράφηκε η οικονομία.
Δεν ξέρω, συντρόφισσες και σύντροφοι, αν πράγματι έχει τύχη η πρότασηπου έχω δεχτεί εγώ με τον Ζόραν Ζάεφ να πάρουμε το Νόμπελ Ειρήνης για τις Πρέσπες, αλλά αν υπήρχε Νόμπελ άστοχων προβλέψεων και καταστροφολογίας για την οικονομίασίγουραθα το έπαιρνε ο κ.Μητσοτάκης.
Όμως, επιτρέψτε μου να μπω στην ουσία της προγραμματικής πρότασης του κ. Μητσοτάκη και όχι μόνο στο ψέμα πάνω στο οποίο στηρίζεται η προπαγάνδα που προσπαθεί να οικοδομήσει. Διότι χθες στη λέσχη του νεοφιλελευθερισμού, είπε και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.
Προανήγγειλε,με δυο λόγια,την επαναφορά του εργασιακού μεσαίωνα. Είπε, προφανώς για να τον ακούσουν αυτοί που ήθελε να τον ακούσουν στο ακροατήριο, αλλά και ο ΣΕΒ, διότι τις θέσεις του αναπαράγει, ότι στα εργασιακά είμαστε αποφασισμένοι να αποφύγουμε πισωγυρίσματα που θα ανέκοπταν τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης. Εδώ έχουμε ένα καλό νέο: παραδέχεται τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση της απασχόλησης για πρώτη φορά, αλλά μιλά για πισωγυρίσματα που θα ανακόψουν αυτή τη μείωση και την αύξηση της απασχόλησης.
Και σε ένα κοινό που, όπως σας είπα πιο πριν, έχει προτείνει την απόλυτη απελευθέρωση των απολύσεων και τη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της μείωσης του εργασιακού κόστους.
Και τι ήθελε να πει με αυτές τις φράσεις; Ποια είναι τα πισωγυρίσματα;
Ήθελε να πει προφανώς ότι πισωγύρισμα για τον κ. Μητσοτάκη είναι η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ήθελε να πει προφανώς ότι πισωγύρισμα για τον κ. Μητσοτάκηπου μπορεί να ανατρέψει την μείωση της ανεργίας είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 11% που έγινε πριν από λίγους μήνες. Όταν αυτοί μέσα σε μια νύχτα τον είχαν μειώσει κατά 22 μονάδες.
Αυτά είναι τα πισωγυρίσματα για τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη του κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. Και τα είπε αυτά τη μέρα που το υπουργείο Εργασίας ανακοίνωσε μια ιστορική αλλαγή στο καθεστώς των απολύσεων μετά από έναν αιώνα στη πατρίδα μας.
Μπαίνει τέλος στις καταχρηστικές πρακτικές των εργοδοτών με τις αναιτιολόγητες απολύσεις.Απαιτείταιο πλέον βάσιμος λόγος για την εγκυρότητα της απόλυσης. Και μπαίνει ανάχωμα στις αυθαίρετες μετατροπές συμβάσεων, ενώ παίρνονται μέτρα προστασίας για τους κούριερ, για τους εργαζόμενους στο delivery.Αυτά είναι τα πισωγυρίσματα κατά τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία του κ. Μητσοτάκη, τα οποία ζητάει και θέλει να αποτρέψει.
Εμείς όμως βρισκόμαστε εδώ για να πούμε ένα πράγμα. Το μόνο πισωγύρισμα που θα αποτραπεί, αρχής γενομένης από την ευρωπαϊκή κάλπη στις 26 του Μάη, και με αποκορύφωμα στην εθνική κάλπη, στην ώρα της, το ερχόμενο φθινόπωρο, το μόνο πισωγύρισμα που θα αποτραπεί είναι τοπισωγύρισμα της επιστροφής των ακραίων νεοφιλελεύθερων και της ακραίας δεξιάς στη διακυβέρνηση του τόπου. Αυτό είναι το μόνο πισωγύρισμα που θα αποτραπεί.
Βασικός στόχος μας, λοιπόν,σηκώνοντας το γάντι της αναμέτρησης ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, βασικός στόχος μας στην εκλογική αυτή μάχη θα πρέπει να είναι να φτάσει η αλήθεια και ο ορθός λόγος, η επιχειρηματολογία δηλαδή, σε κάθε πολίτη, σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά. Αυτός είναι αν θέλετε ο βασικός στόχος της προσπάθειάς μας. Να μιλάμε με λιγότερα συνθήματα και με περισσότερα επιχειρήματα. Να αναλύουμε, να συγκρίνουμε και να προτείνουμε.
Και βεβαίως η αλήθεια δεν αφορά μονάχα την οικονομία, για το τι άφησε πίσω της μια καταστροφική διαχείριση και πώς η χώρα, η οικονομία, έχουν πια βγει από αυτή την δραματική κατάσταση. Η αλήθεια αφορά και τη συμφωνία των Πρεσπών και τις θετικές της επιπτώσεις και στη Βόρεια Ελλάδα και στην αναβάθμιση του κύρους της Ελλάδας και του ηγετικού της ρόλου στα Βαλκάνια. Η αλήθεια έχει να κάνει βεβαίως και με την ουσία των ευρωπαϊκών εκλογών, τα πραγματικά διακυβεύματα, οι κίνδυνοι και οι δυνατότητες, οι κίνδυνοι που υπάρχουν μπροστά μας αν υπάρξει ενίσχυση των συντηρητικών δυνάμεων και της ακραίας δεξιάς που εκπροσωπούνται από τον ανθέλληνα κ. Βέμπερ τον οποίον υποστηρίζει ο κ. Μητσοτάκης και θέλει να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν, ο οποίος ζητούσε επιμόνως την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη.
Η αλήθεια έχει να κάνει και με τις πιέσεις που ασκήθηκαν και που αφορούσαν την υπονόμευση κάθε διαπραγματευτικής προσπάθειας της χώρας αυτή την κρίσιμη περίοδο, η αλήθεια έχει να κάνει όμως και με τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η χώρα μπροστά και θα αξιοποιηθούν μονάχα με μια προοπτική συνέχειας μιας προοδευτικής διακυβέρνησης.
Η αλήθεια για μας, για τα όσα καταφέραμε μέσα σε τεράστιες δυσκολίες, αλλά βεβαίως η αλήθεια και για τις δυνατότητες που ακόμα υπάρχουν και για τη δουλειά που πρέπει να γίνει, προκειμένου οι πολλοί που εκπροσωπούμε, οι δυνάμεις της κοινωνίας καιτης εργασίας να έχουν μια καλύτερη προοπτική την επόμενη μέρα.
Ακούω όμως φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, τις τελευταίες μέρες, να μας κατηγορούν όχι μόνο ότι δήθεν καταστρέψαμε την Ελλάδα, εμείς που βγάλαμε την χώρα από τα μνημόνια, αλλά κυρίως να μας κατηγορούν για σκανδαλολογία.
Και μας ειρωνεύονται ότι το σκάνδαλο του φαρμάκου δεν είναι το μεγαλύτερο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, δεν ξέρω, ίσως αυτοί που έχουν το knowhowνα γνωρίζουν ότι υπήρξαν, ότι διέπραξαν και μεγαλύτερα σκάνδαλα.
Αλλά με την ευκαιρία αυτή θέλω εδώ να ξεκαθαρίσω ορισμένα πράγματα.Το «σεβόμαστε τη δικαιοσύνη και την αφήνουμε να κάνει τη δουλειά της», δεν μπορεί να είναι α λα καρτ. Δεν μπορεί όταν μας συμφέρουν, όταν μας ευνοούν οι αποφάσεις της δικαιοσύνης, να λέμε «σεβαστείτε τη δικαιοσύνη», αλλά όταν αυτές δεν μας ευνοούν, να λέμε «θα πάμε αίμα μέχρι τέλους τους δικαστές». Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Εμείς δικαστές δεν είμαστε, για αυτό και όταν βρεθήκαμε μπροστά σ’ αυτήν την πολύκροτη υπόθεση αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό που ορίζει ο νόμος, όχι για να χειριστούμε εμείς την απόδοση της δικαιοσύνης, οι πολιτικοί δηλαδή, και η Βουλή, αλλά οι φυσικοί δικαστές. Και αυτό που κάναμε ήταν να επιστρέψουμε την υπόθεση στους φυσικούς δικαστές και όχι να στήσουμε ειδικά δικαστήρια, όπως μας απειλούν τώρα οι εμπλεκόμενοι ότι θα πράξουν εναντίον ημών αν κερδίσουν την εξουσία. Μεγαλύτερος ρεβανσισμός και εκδικητικότητα από αυτήν την έκφραση δεν πρόκειται να υπάρξει.
Εμείς όμως έχουμε πολιτική κρίση. Όχι δικαστική, πολιτική. Και κρίνουμε.
Και λέμε ότι πράγματι το όργιο της υπερκοστολόγησης των φαρμάκων είναι τεράστιο διαχρονικό σκάνδαλο, η υπερτιμολόγηση δηλαδή της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα.
Οι ειδικοί λένε πάνω από 30 δις από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 μέχρι σήμερα. Αυτό δεν το αναγνωρίζουμε; Δεν το αποδεχόμαστε όλοι ότι συνέβη σ΄ αυτή την χώρα; Και ότι ήταν μία από τις αιτίες της χρεοκοπίας μας, μαζί με άλλες; Όταν φτάσαμε κάποια στιγμή το έλλειμμα να είναι το 15%, στο τέλος της διακυβέρνησης Καραμανλή; Δεν το αναγνωρίζουμε αυτό;
Όταν το 2011, τότε που κόβανε τις συντάξεις στο όνομα της μείωσης του ελλείμματος και υπήρχε αυτή η κοινωνική δυσαρέσκεια, η δίκαιη δυσαρέσκεια, διότι είχαμε περικοπές που δεν έχουν ιδωθεί πουθενά αλλού στην Ευρώπη, 40% σε συντάξεις και εισοδήματα, τότε, βγαίνουν σήμερα στη δημοσιότητα στοιχεία της δικογραφίας, ένα μέλος της επιτροπής φαρμάκου στέλνει έγγραφο στον τότε υπουργό και του λέει ότι το δελτίο τιμών που βγάζεις επιβαρύνει τη δαπάνη μισό δισ.ευρώ. Όταν, τότε, η επιλογή της τρόικαςγια τη μείωση της δημοσιονομικής δαπάνης, ήταν η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης.
Και στην επιστολή αυτή συγκρίνει τη δαπάνη εκείνη τη περίοδο, 2011, με τη Πορτογαλία και τη Σουηδία, χώρες με αντίστοιχους πληθυσμούς και βγάζει ότι η Ελλάδα έχει καπέλο 4,2 δις. μεγαλύτερη δαπάνη για το φάρμακο. Από τις χώρες με παρόμοιο πληθυσμό.
Αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο;
Και όταν η τρόικα βεβαίως ανάγκασε την κυβέρνηση τότε, όπως σας είπα, στη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, αλλά η Novartis κατάφερνε να βάζει νέα φάρμακα στην αγορά παρά τις απαγορεύσεις της τρόικας και να κρατά αμετάβλητα τα κέρδη της,
Αυτό δεν είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ;
Κι αυτά εν πάση περιπτώσει, δεν είμαστε δικαστές, επαναλαμβάνω, αλλά έχουμε δικαίωμα να ασκούμε πολιτική κριτική, αυτά έγιναν ή δεν έγιναν Όλοι παραδέχονται ότι έγιναν.
Ε λοιπόν αν έγιναν πως έγιναν; Από μόνα τους έγιναν; Δεν υπήρξαν κάποιες πολιτικές αποφάσεις και κάποιες υπογραφές υπουργικές που διευκόλυναν αυτή τη διαδικασία;
Κατά λάθος έγιναν όλα αυτά;
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι οι πολίτες που μας βλέπουν και μας κρίνουν όλους έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους, αλλά ζητάνε ένα πράγμα.
Ο ελληνικός λαός διψά για δικαιοσύνη
Και είναι ανάγκη, για να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου του ελληνικού λαού, που μάτωσε όλα τα προηγούμενα χρόνια και που συνεχίζει μεγάλο κομμάτι του να περνάει δύσκολα. Διότι κι εμείς πρέπει να έχουμε επίγνωση των δυσκολιών. Όταν η ανεργία έχει πέσει από το 28 στο 18, υπάρχει ένα 10% που βρήκε εργασία, αλλά ένα 18% που δεν έχει εργασία σήμερα.
‘Όταν λοιπόν έχουν συμβεί όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, ο ελληνικός λαός ζητάει να διερευνηθούν σε βάθος όλες εκείνες οι πολιτικές, οι αστοχίες, οι παραλείψεις, οι επιλογές που οδήγησαν τη χώρα στα βράχια.
Και να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Αν όμως από τη δική μας πλευρά η εκλογική μάχη που έχουμε να δώσουμε είναι μια μάχη δικαιοσύνης, για τους αντιπάλους μας απ’ ό,τι φαίνεται είναι μια μάχη παραγραφής.
Κι εγώ θέλω σ’ αυτό να σταθώ. Διότι το βασικό τους επιχείρημα τις τελευταίες μέρες δεν είναι το επιχείρημα τόσο όσο ξεκίνησαν της πολιτικής σκευωρίας, της άδικης στοχοποίησης, της αθωότητας, αλλά είναι το επιχείρημα της παραγραφής.
Κι εδώ επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια για να συνειδητοποιήσουμε το τι ακριβώς συμβαίνει, όχι τόσο όσον αφορά τη δήλωση, την οργιώδη αυτή καθαυτή δήλωση του κ. Αθανασίου, όσο όμως για άλλη μια φορά σε ότι αφορά την ουσία. Διότι στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση πριν από λίγους μήνες και κατά τις δύο ψηφοφορίες εμείς αναδείξαμε ως μείζον θέμα την αλλαγή αυτού του άθλιου νόμου περί ευθύνης υπουργών. Το άρθρο 86. Ώστε να σταματήσει να υπάρχει διακριτική μεταχείριση ανάμεσα στους πολιτικούς και στους απλούς πολίτες. Γνωρίζοντας βεβαίως ότι η αναθεώρηση του άρθρου 86 θα ισχύσει μετά τη δεύτερη διαδικασία από την αναθεωρητική Βουλή που θα προκύψει και γνωρίζοντας, όχι μόνον εμείς, αλλά και όλοι, οι πολιτικολογούντες και οι έχοντες σχέση με τα κοινά ότι εδώ υπάρχει ένα ζήτημα ερμηνείας του ίδιου του άρθρου 86, θελήσαμε να βάλουμε μια διευκρινιστική δήλωση η οποία βεβαίως και από τη στιγμή που θα ψηφιζόταν θα είχε ιδιαίτερη σημασία, αναδρομικής ισχύος σημασία, καθότι θα ενίσχυε την ήδη υπάρχουσα νομολογία στα ελληνικά δικαστήρια σε σχέση με το κρίσιμο αυτό θέμα, αν η δωροδοκία είναι ένα αδίκημα που εκπίπτει από τα καθήκοντα του υπουργού ή συμβαίνει επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του υπουργού.
Όλως παραδόξως, ενώ η Ν.Δ. και το πρώην ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝ.ΑΛ. σε όλους τους τόνους έλεγαν, βεβαίως κι εμείς θα ψηφίσουμε την αλλαγή του άρθρου 86, το οποίο πράγματι είναι κατάπτυστο, παρότι οι ίδιοι το είχαν θεσπίσει, μυστικά, στα μουλωχτά, κρυφίως, δεν είχαν την κουβέντα γι αυτό.. Φρόντισαν αυτή τη διευκρινιστική δήλωση να μην την ψηφίσουν. Και στην πρώτη ψηφοφορία να πάρει 179 και όχι 180, ώστε να χρειάζεται απλά 151 στη δεύτερη αναθεωρητική διαδικασία.
Τους κατήγγειλα στη Βουλή ότι το κάνουν επίτηδες, έχοντας στο μυαλό τους την υπόθεση της Novartis. Το αρνήθηκαν όλοι. Και με το που βγαίνει το πόρισμα της εισαγγελέως για την υπόθεση Novartisέρχεται ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Αθανασίου και αυτοαποκαλύπτονται.
Το ομολογούν μόνοι τους, δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς.
Ο κ. Βενιζέλος λοιπόν, ο οποίος έχει μια εξαιρετική δυνατότητα και ικανότητα, την οποία οφείλω να ομολογήσω, είναι ο άνθρωπος εκείνος που μπορεί με τεράστια ευκολία και με επάρκεια ρητορική να επιχειρηματολογήσει για τα ακριβώς αντίθετα επιχειρήματα. Μπορεί να επιχειρηματολογήσει και να μας πείσει ότι έξω αυτή τη στιγμή έχει ήλιο και 35 βαθμούς θερμοκρασία και την ίδια στιγμή να επιχειρηματολογήσει με επάρκεια και να μας πείσει ότι έξω έχει χιόνι και θερμοκρασία κάτω από το μηδέν. Δεν το λέω ειρωνικά, έχει εξαιρετικές ικανότητες.
Ο κ. Βενιζέλος, λοιπόν, βγήκε λίγες μέρες πριν να μας πει ότι το άρθρο του Συντάγματος που ο ίδιος συνέταξε καθορίζει με σαφήνεια ότι το αδίκημα της δωροδοκίας γίνεται όχι επ’ ευκαιρίας, αλλά γίνεται κατά την άσκηση των καθηκόντων. Αυτό που ο κ. Αθανασίου το είπε λίγο πιο λαϊκά και εκτέθηκε. Είπε ότι η μίζα είναι μέσα στα καθήκοντα του υπουργού.
Προσέξτε όμως. Ο κ. Βενιζέλος επιχειρηματολογούσε λίγα χρόνια πριν και αρθρογραφούσε, γιατί είναι και πολυγραφότατος, στην Ελευθεροτυπία το 2011 και έλεγε, άλλο οι εσφαλμένες και επιβλαβείς επιλογές που γίνονται με πολιτικά κριτήρια, αλλά χωρίς πολιτικό δόλο και προσωπικό όφελος, και άλλο τα άθλια φαινόμενα της δωροδοκίας ή της διακίνησης μαύρου χρήματος, η ποινική αντιμετώπιση των οποίων δεν παρεμποδίζεται από το άρθρο 86 του Συντάγματος.
Ποιον κ. Βενιζέλο εμείς να πιστέψουμε. Αυτόν που πριν το σκάνδαλο Novartis μας έλεγε ότι το άρθρο 86 δεν παρεμποδίζει τη δικαιοσύνη να διερευνήσει το θέμα της δωροδοκίας ή τον σημερινό, που μας λέει το αντίθετο;
Και πάμε και παρακάτω, στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης της Ν.Δ. για τη συνταγματική αναθεώρηση το ΄14 αναφορικά με το άρθρο ΄86, η Ν.Δ. τότε –βεβαίως ήταν δια χειρός Προκόπη Παυλόπουλου αυτή η αιτιολογική έκθεση- έλεγε άλλα απ’ αυτά που λέει σήμερα ο κ. Αθανασίου, που τα λέει και λίγο πιο λαϊκά. Έλεγε άλλα απ’ αυτά που λέει σήμερα ο κ. Αθανασίου σε σχέση με το ζήτημα της παραγραφής. Και έλεγε η αιτιολογική έκθεση της Ν.Δ., ότι πρέπει να υπάρξει μια αυστηρή οριοθέτηση και ανάλογος δραστικός περιορισμός των ποινικών αδικημάτων των μελών της κυβέρνησης που θεωρείται ότι τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους αδικήματα, έτσι ώστε σε αυτά να μην συμπεριλαμβάνονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο, που τελέστηκαν απλώς επ’ ευκαιρία άσκησης των καθηκόντων αυτών.
Και ο ίδιος ο κ. Αθανασίου σήμερα λέει άλλα.
Αλλά και ο κ. Φορτσάκης ένα χρόνο πριν, αρθρογραφώντας στην Καθημερινή, μιλούσε για την ανάγκη μιας διακομματικής πρωτοβουλίας ούτως ώστε να ξεκαθαριστεί ότι πράξεις που σχετίζονται με τα καθήκοντα, όπως για παράδειγμα η δωροληψία, είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας της κοινής τακτικής ποινικής δικαιοσύνης, ούτως ώστε να μπει ένα τέλος στην προνομιακή αντιμετώπιση των πολιτικών.
Και έρχομαι λοιπόν εγώ, φίλες και φίλοι, να διερωτηθώ. Είναι αυτή η γραμμή την οποία υιοθετεί ο κ. Μητσοτάκης; Είναι η γραμμή της παραγραφής;
Και δεν πρόκειται εδώ μονάχα για νομικούς ακροβατισμούς. Εδώ πρόκειται, κατά την άποψή μου, για ένα μίγμα νομικών ακροβατισμών αλλά και θρασύτατων απειλών.
Οι θρασύτατες απειλές, επαναλαμβάνω έχουν να κάνουν με την απειλή, ότι αν υφαρπάξουν την ψήφο του ελληνικού λαού, όχι μόνο θα αθωώσουν τους εαυτούς τους,
αλλά και θα οδηγήσουν και τους πολιτικούς τους αντιπάλους στα δικαστήρια για εσχάτη προδοσία.
Γιατί τα λέω αυτά;
Τα λέω αυτά σήμερα διότι πρέπει να εξοπλιστούμε με επιχειρήματα. Πρέπει να έχουμε ανάλυση και πρέπει να είμαστε σε θέση να αποδείξουμε με επιχειρήματα ότι έχουμε απέναντί μας τον πιο κυνικό πολιτικό λόγο, τον πιο ξεδιάντροπο πολιτικό λόγο, τον πιο ανερμάτιστο πολιτικό λόγο.
Διότι δεν μπορούν να μας λένε σήμερα οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, όχι ψηφίστε μας για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, να κάνουμε καλύτερα πράγματα, αλλά ψηφίστε μας για να μην υπάρξει κάθαρση στο σκάνδαλο της Novartis, για να μπει στο αρχείο το σκάνδαλο ΚΕΕΛΠΝΟ.
Για να χαριστούν τα θηριώδη χρέη και τα θαλασσοδάνεια στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Και για να αποδοθούν αθώοι στην κοινωνία όσοι λεηλάτησαν, ταπείνωσαν, κατακερμάτισαν τη χώρα και τα δημόσια ταμεία, αλλά και ταυτόχρονα και κατήγοροι να γίνουν αυτοί.Όχι μόνο αθώοι. Και τιμωροί, και δήμιοι. Και να γίνουν κατηγορούμενοι αυτοί που αφήνουν τη δικαιοσύνη να κάνει το έργο της.
Με αυτές λοιπόν τις σκέψεις, συντρόφισσες και σύντροφοι, σκέψεις βεβαίως που αντιλαμβάνεστε ότι αφορούν και σε έναν αναγκαίο κάθε φορά σχολιασμό της επικαιρότητας, θα ήθελα να επανέλθω στο κρίσιμο θέμα που έχουμε μπροστά μας, και είναι η οργάνωση της δουλειάς μας.
Ένας παλιός αγωνιστής έλεγε κάτι ενδιαφέρον, ότι η εκλογική αντιπαράθεση και η εκλογική αναμέτρηση δεν είναι μια διαδικασία όπου ψαρεύεις την ψήφο, τις ψήφους με τα δίχτυα, αλλά με την καθετή, για όσους ξέρουν από ψάρεμα. Δηλαδή, πρέπει να γίνει δουλειά, εννοούσε, σπίτι το σπίτι, άνθρωπο τον άνθρωπο, πρέπει να μιλήσουμε με τους ανθρώπους, πρέπει να επικοινωνήσουμε μαζί τους, πρέπει να ξαναβρούμε εκείνα τα χαρακτηριστικά της πολιτικής δουλειάς τα οποία ίσως τα έχουμε ξεχάσει το τελευταίο διάστημα, τα τελευταία χρόνια.
Κι εγώ θα πρόσθετα ότι εκλογές κερδίζεις όταν μπορείς να κερδίσεις την ψυχή και την καρδιά των ανθρώπων, και το μυαλό τους. Ας το έχουμε αυτό στο μυαλό μας.
Και για να κερδίσουμε τις καρδιές, τις ψυχές, τα μυαλά, πρέπει να έχουμε επιχειρήματα, πρέπει όμως να έχουμε και όραμα. Όχι μόνο για το σήμερα, αλλά και για το αύριο αυτού του τόπου.
Και βεβαίως να διώξουμε τον φόβο και το τοξικό κλίμα που διαμορφώνουν οι αντίπαλοί μας. Και να αναπτερώσουμε την ελπίδα που δοκιμάστηκε, δοκιμάζεται, αλλά είναι εδώ. Και να συνεγείρουμε για άλλη μια φορά τα εκατομμύρια των συμπατριωτών μας, που θέλουν την Ελλάδα της Δημοκρατίας και της κοινωνικής Δικαιοσύνης. Τα εκατομμύρια που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ το ΄15, αλλά, βλέπω και τον Γιάννη τον Ραγκούση εδώ, που είχε πει, τα τρία εκατομμύρια που ψήφισαν εναντίον της δεξιάς το 2009. Σ’ αυτόν το δημοκρατικό κόσμο πρέπει να απευθυνθούμε με την καρδιά, με την ψυχή, με το μυαλό, με μια δίψα για δουλειά, για δουλειά εμπνευσμένη, επίμονη, ψύχραιμη, συστηματική, από κάθε αριστερό, κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, κάθε ευαίσθητο πολίτη που ξέρει πόσα πολλά μπορούμε να κερδίσουμε αλλά και πόσα πολλά μπορούμε να χάσουμε αν αφήσουμε την Κερκόπορτα ανοιχτή.
Και ναι, αν μας ρίχνουν το γάντι και λένε «η αλήθεια απέναντι στο ψέμα», ναι. Να το σηκώσουμε το γάντι. Να μιλήσουμε για τις μεγάλες αλήθειες, για τις μεγάλες επιτυχίες αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες, αλλά ταυτόχρονα να μιλήσουμε και για τις πολύ μεγάλες απειλές που θα έρθουν για τους πολλούς, αυτούς που θέλουμε να εκπροσωπήσουμε, αν επιστρέψει στη διακυβέρνηση του τόπου μια παράταξη η οποία χρεοκόπησε τη χώρα και που έχει πρόγραμμα να εξυπηρετήσει τις ελίτ και όχι τους πολλούς.
Και κλείνω λέγοντάς σας, την εποχή που έλεγε αυτός ο παλιός αγωνιστής να ψαρεύεις την ψήφο με την καθετή αλλά όχι με το δίχτυ,μία-μία, ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο. Δεν υπήρχαν οι νέες τεχνολογίες, ο νέος τρόπος επικοινωνίας.
Σήμερα το διαδίκτυο μπορεί να μετατρέψει την καθετή σε εργαλείο μαζικού ψαρέματος. Μπορεί λοιπόν αυτή η καθημερινή επαφή, η προσωπική μάλλον επαφή, να γίνεται με όρους μαζικούς και με όρους αδιαμεσολάβητους.
Τα συστημικά μέσα της ενημέρωσης έχουν όρια. Όλοι γνωρίζουμε όμως, και στις μεγαλύτερες εκλογικές αναμετρήσεις, στις μεγαλύτερεςχώρες οι μεγάλες ανατροπές έγιναν με την αξιοποίηση αυτού του μέσου, του μέσου του αδιαμεσολάβητου.
Θεωρώ λοιπόν ότι η προσπάθειά μας, η προσπάθεια να οργανώσουμε τις συμμαχίες μας, η προσπάθεια να δημιουργήσουμε έναν εκτεταμένο οργανωτικό ιστό φίλων, συμμάχων, συνοδοιπόρων, στην προσπάθειά μας αυτή μέσα από το διαδίκτυο μπορεί να βρει πάρα πολύ σημαντικά αποτελέσματα.
Και κυρίως μπορούμε μέσα απ’ αυτόν τον τρόπο να πλησιάσουμε εκείνους τους πολίτες που δεν έχουν σταματήσει να φανερώνουν την στήριξή τους στην ελπίδα, την στήριξή τους στη δημοκρατική και προοδευτική παράταξη του τόπου, που είναι η νέα γενιά.
‘Όλες οι μετρήσεις το αποδεικνύουν αυτό. Και νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, είναι να κάνουμε μια μεγάλη καμπάνια για να πείσουμε αυτόν τον κόσμο να πάει στην κάλπη. Και βεβαίως, να πείσουμε αυτόν τον κόσμο ότι δεν αρκεί μόνο η ψήφος και η στήριξή του, αλλά θέλουμε και τις ιδέες του, θέλουμε και τις απόψεις του, θέλουμε να τον γνωρίσουμε, να έρθει δίπλα μας. Και πού να έρθει δίπλα μας; Προφανώς όχι μονάχα στις μεγάλες συγκεντρώσεις, αλλά εκεί όπου υπάρχουν συλλογικότητες, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους εκπαίδευσης, στις γειτονιές, εκεί που μπορούν να υπάρξουν αντιστάσεις και κινήσεις διεκδίκησης για ένα καλύτερο αύριο.
Νομίζω λοιπόν ότι μπορούμε να κινηθούμε έτσι.
Μπορεί να σας φανεί υπερφίαλο, αλλά αξίζει τον κόπο να παραδειγματιστούμε από τη δουλειά που έκανε ο Τζέρεμι Κόρμπιν στους Εργατικούς τα τελευταία χρόνια, και κατάφερε, ένα κόμμα το οποίο ήταν ναι μεν απέναντι στους Συντηρητικούς αλλά είχε αρχίσει να γίνεται εξαιρετικά συντηρητικό ως προς τις ιδέες, τις απόψεις, την παραγωγή πολιτικής αλλά και τον τρόπο λειτουργίας του. Κατάφερε να το ανανεώσει, κατάφερε να το μαζικοποιήσει, κατάφερε να το αναστήσει, φτιάχνοντας δίπλα στον οργανωτικό ιστό τον παραδοσιακό του κόμματος, έναν ιστό πολλαπλάσιο φίλων, συνοδοιπόρων, υποστηρικτών, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα μαζικό κίνημα στην πορεία προς τις κάλπες που είχαν πριν δυο χρόνια, όπου οι δημοσκοπήσεις έδειχναν 25 μονάδες διαφορά υπέρ των Συντηρητικών, τελικά έφτασε να διεκδικήσει στα ίσα και για μισή μονάδα να χάσει τη νίκη από την κ.Μέι, για κακό των Βρετανών απ’ ότι φάνηκε, διότι μάλλον τα έχει κάνει θάλασσα. Αλλά αυτόν τον τρόπο δουλειάς πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να τον αντιγράψουμε
Εγώ είδα έναν ενθουσιασμό. Δεν θέλω να μείνω στο ότι ήταν μια μεγάλη συγκέντρωση στο Γαλάτσι Ήταν μια μεγάλη συγκέντρωση οκτώ χιλιάδων ανθρώπων και πλέον. Αλλά το βασικό δεν είναι αυτό. Το βασικό είναι ο ενθουσιασμός που είχε αυτός ο κόσμος που ήταν εκεί. Αυτόν τον ενθουσιασμό, λοιπόν, πρέπει να τον κάνουμε κινητήρια δύναμη. Δεν πρέπει να τον αφήσουμε να πάει χαμένος. Πρέπει να τον αξιοποιήσουμε. Και να γίνει ενθουσιασμός όλων μας στη μεγάλη προσπάθεια για να ξαναοικοδομήσουμε μια μεγάλη μαζική παράταξη, δημοκρατική, προοδευτική, που δεν θα κερδίζει μόνο εκλογικές νίκες, αλλά θα έχει και τη μεγάλη ευθύνη της πορείας του τόπου, της προοδευτικής διακυβέρνησης τα επόμενα χρόνια.
Περνάει όμως αυτό και από τις νίκες τις μεγάλες, τις εκλογικές, και τις έχουμε μπροστά μας.
Το μπορούμε και θα το καταφέρουμε.
