Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019
Το πολιτικό σύστημα, και ειδικότερα η προβληματική εκδοχή του ως άτακτο άθροισμα κομματικών ανησυχιών, διατηρεί στη χώρα μας, ακόμη και μετά από μια δεκαετία βαθιάς παρακμής, μια ενδογενή παθογένεια, που το εμποδίζει να συντονίσει τον βηματισμό του με την κοινωνία.
Δεν ξενίζει, ούτε αιφνιδιάζει η παραπάνω αυτοεπιβεβαιούμενη πραγματικότητα. Τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν είναι θιασώτες των παρατηρήσεων. Δεν διορθώνονται. Δεν τους αρέσουν τα δύσκολα. Βολεύονται με την πραγματικότητα που τους κάνει να αισθάνονται καλύτερα. Ακόμη κι αν η πραγματικότητα αυτή «υπάρχει» μόνο στον φαντασιακό κόσμο των ιδίων, των συνεργατών τους, και όσων έχουν κάτι να κερδίσουν ως παρέα πρόθυμων και παθιασμένων χειροκροτητών.
Το σχετικό δράμα το ζήσαμε έντονα και αφόρητα στα χρόνια της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων. Φυσικά υπήρχε η σχετική προδιάθεση και στο παρελθόν, ίσως και αντίστοιχες συμπεριφορές, τότε όμως, το τίμημα που κλήθηκε να πληρώσει η κοινωνία-δέκτης των συνεπειών της ανεπάρκειας του πολιτικού συστήματος, δεν ήταν τόσο βαρύ και ασήκωτο.
Το πολιτικό σύστημα και τα κομματικά επιτελεία δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι συμβαίνει στην κοινωνία, μετά από την άδικη και αχρείαστη κρίση των Μνημονίων. Καταφεύγουν στο αυτονόητο αποκούμπι των δημοσκοπήσεων, και εκεί τα πράγματα γίνονται χειρότερα, με δεδομένη τη συνεπή τάση της κοινωνίας να… κάνει πλάκα με τους δημοσκόπους, και την παράλληλη στρέβλωση της μεθοδολογίας των μετρήσεων, που δεν εξελίχτηκε, δεν προσαρμόστηκε στις προτεραιότητες της εποχής, δεν βρήκε τρόπους να παρακάμψει τις… μη αλήθειες των απαντήσεων των πολιτών που ερωτώνται.
Η κάλπη των ευρωεκλογών του Μαϊου που έχουμε μπροστά μας, είναι το πρώτο αναπόφευκτο ραντεβού ενός πολιτικού συστήματος κατώτερου των περιστάσεων, με την κοινωνία που κακοποιήθηκε και φτωχοποιήθηκε από τη δική του υστέρηση και ανεπάρκεια.
Η «σιωπηλή πλειοψηφία» την οποία συχνά επικαλείται η πολιτική ανάλυση, είναι εδώ, παρούσα, αποφασισμένη και στοχοπροσηλωμένη. Να στείλει μήνυμα προς όλους. Αδιαφορώντας για το τίμημα αναφορικά με τις… χαριτωμένες φιγούρες από μικρά και περιθωριακά κόμματα, που θα βρεθούν να μας εκπροσωπούν στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η τιμωρητική ψήφος των ευρωκλογών, θα είναι το… teaser trailer για τις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν. Προφανώς και το πολιτικό σύστημα δεν προλαβαίνει μέχρι τότε να διορθωθεί. Η ξεχασμένη και παραμελημένη κοινωνία ωστόσο, δείχνει να απολαμβάνει την εγωιστική αγωνία όσων εδραίωσαν στον δημόσιο λόγο και την πολιτική αντιπαράθεση, την αποκρουστική κακοφωνία της τυφλής σύγκρουσης, του μίσους και του εθνικού διχασμού.
Το βράδυ των ευρωεκλογών, το πολιτικό σύστημα δίνει ραντεβού με την… άγαρμπη πτώση από τα σύννεφα.
