Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης συμμετείχε χθες σε σειρά δράσεων που διοργάνωσε η Νέα Δημοκρατία για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος υπό τον τίτλο «Υμηττός-Γινόμαστε Εθελοντές». Ο κ. Μητσοτάκης αρχικά μίλησε σε παιδιά από τα παιδικά χωριά SOS και από παιδικό σταθμό του Βύρωνα που επισκέφθηκαν τις εγκαταστάσεις του ΣΠΑΥ με στόχο να μάθουν τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και τους τρόπους που μπορούμε όλοι -«μικροί και μεγάλοι» όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μητσοτάκης- να βοηθήσουμε για αυτόν τον σκοπό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας με τα παιδιά, έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στην προστασία των δασών και έκανε ξεχωριστή αναφορά στις συνθήκες που ευνοούν την εξάπλωση της φωτιάς. Εξήγησε επίσης στα παιδιά καλές πρακτικές για την εξοικονόμηση ενέργειας -όπως το να κλείνουμε τα φώτα, να μην σπαταλάμε νερό, να κάνουμε ανακύκλωση- που αν όλοι τις υιοθετήσουμε στην καθημερινότητα μας, θα συμβάλλουμε αποφασιστικά στην προστασία του περιβάλλοντος. Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης προέτρεψε τους νεαρούς ακροατές του να μην διστάζουν να κάνουν αυστηρές παρατηρήσεις στους γονείς τους, όταν βλέπουν ότι εκείνοι δεν είναι αρκετά «επιμελείς» σε όλα αυτά που έμαθαν από την επίσκεψή τους στον Υμηττό.
Στη συνέχεια, ο κ. Μητσοτάκης είχε συνάντηση με εθελοντές δασοπυροσβέστες με τους οποίους είχε εκτενή συζήτηση για τους τρόπους με τους οποίους θα πρέπει να ενισχυθεί ο εθελοντισμός. Όπως του είπαν χαρακτηριστικά, υπάρχουν περίπου 550 πιστοποιημένοι εθελοντές δασοπυροσβέστες στην Αττική και θα πρέπει το κράτος αφενός να μην βάζει εμπόδια και αφετέρου να δίνει κίνητρα, ώστε η προσπάθεια που καταβάλλουν να αποδίδει στον μέγιστο βαθμό. Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας σημείωσε ότι δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε η παρακαταθήκη που άφησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 για την ανάπτυξη του εθελοντικού κινήματος και δεσμεύθηκε να λύσει άμεσα πρακτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εθελοντές δασοπυροσβέστες, όπως πχ. το γεγονός ότι υπόκεινται σε ελέγχους στα διόδια, ενώ προσπαθούν να φτάσουν με τα οχήματά τους στις εστίες της φωτιάς.
Διαβάστε περισσότερα για τη συνάντηση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας με τους εθελοντές δασοπυροσβέστες εδώ.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας συμμετείχε στη συνέχεια σε δράση για τον καθαρισμό και το πότισμα δενδρυλλίων στον Υμηττό και ολοκλήρωσε την επίσκεψή του για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος με μία σύντομη ομιλία του στην οποία ανέπτυξε τις βασικές προτεραιότητες της Νέας Δημοκρατίας για την προστασία του περιβάλλοντος. Μεταξύ άλλων ανέδειξε τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν για τη προστασία των δασών και την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών που θα είναι αρμόδιες τόσο για την αποτροπή όσο και για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών.
Ακολουθεί η τοποθέτηση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας:
«Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα, που μου δίνει και εμένα την ευκαιρία να κάνω έναν πολύ σύντομο προσωπικό απολογισμό της σχέσης που έχω με τα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος. Μια σχέση που -δεν σας κρύβω- ότι πηγαίνει πίσω πάρα πολλά χρόνια και έχει βασικό σημείο αναφοράς τον πατέρα μου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος, σε άλλες εποχές, όταν τα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος δεν ήταν πολύ ψηλά στην πολιτική ατζέντα, είχε εντοπίσει ότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι απλά μια ηθική υποχρέωση την οποία έχουμε απέναντι στις επόμενες γενιές. Αλλά και μια πολιτική παρέμβαση η οποία συνδέεται άμεσα και άρρηκτα με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να μιλάμε στην πατρίδα μας για βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς να συνυπολογίζουμε ότι αυτή η βιώσιμη ανάπτυξη δεν πρέπει να είναι απλά μια λέξη κούφια χωρίς νόημα. Πρέπει να είναι μια έννοια στέρεη που να μπορεί να συνενώνει αρμονικά τις αναπτυξιακές επιταγές, τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης με την προστασία του περιβάλλοντος. Το περιβάλλον άλλωστε αποτελεί ένα από τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Από το 2004, που εξελέγην βουλευτής Β΄ Αθηνών, είχα πάντα ένα έντονο ενδιαφέρον για περιβαλλοντικά ζητήματα. Και έχω καταθέσει πάρα πολλές ερωτήσεις για τα περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει ακόμη η εκλογική μου Περιφέρεια, η Β’ Αθηνών. Τότε είχαμε γνωριστεί και με τον Νίκο, με την ιδιότητα του ως Δημάρχου στον Βύρωνα και ως Προέδρου του ΣΠΑΥ. Είχα ασχοληθεί με την προστασία των ορεινών όγκων του λεκανοπεδίου, με τα προβλήματα της διαχείρισης των απορριμμάτων, των ελεύθερων χώρων, με την ανακύκλωση. Και το 2007, είχα την ευκαιρία, ως Πρόεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, να αναδείξω μια σειρά από σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα και να βοηθήσω και το κόμμα μας, τη Νέα Δημοκρατία, να εντάξει έναν σύγχρονο περιβαλλοντικό λόγο στον πυρήνα των περιβαλλοντικών της θέσεων. Και αυτήν την στρατηγική εξακολουθώ να υπηρετώ με πολύ μεγάλη συνέπεια από τότε που ανέλαβα Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
Τα ζητήματα του περιβάλλοντος είναι πολύ μεγάλα, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ μικρά. Είναι ζητήματα παγκόσμιας κλίμακας, αλλά είναι και ζητήματα που αφορούν την τοπική ποιότητα ζωής σε κάθε γειτονιά. Και αν έχει συντελεστεί μια τεράστια αλλαγή -κυρίως στις νέες γενιές- είναι ότι τα ζητήματα αυτά -αυτή η υποχρέωση την οποία έχουμε να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας από μια ανάπτυξη η οποία κινδυνεύει να υπονομεύσει την ίδια τη ζωή μας σε αυτόν τον πλανήτη- αρχίζουν πια και αποκτούν μια ουσιαστική, μια μεγάλη δυναμική στην κοινωνία. Και πραγματικά η ελπίδα μου και η επιδίωξη μου είναι αυτό το σύγχρονο περιβαλλοντικό ρεύμα να εκφραστεί πολιτικά μέσα από τη Νέα Δημοκρατία. Μέσα από πολιτικές οι οποίες θα κάνουν αυτή τη σύζευξη μεταξύ μιας ανάπτυξης, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος, χωρίς ταυτόχρονα να κάνουμε εκπτώσεις σε βασικά ζητήματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος. Είναι κάτι το οποίο μπορούμε να το πετύχουμε με έξυπνες πολιτικές και βλέποντας το περιβάλλον μέσα από μια τελείως διαφορετική ματιά.
Δεν είναι σήμερα η ώρα να σας παρουσιάσουμε αναλυτικά το πρόγραμμά μας για το περιβάλλον, το έχουμε εξάλλου ήδη κάνει και θα χρειαζόμασταν πάρα-πάρα πολύ χρόνο για να μιλήσουμε για όλες τις σημαντικές περιβαλλοντικές προτεραιότητες τις οποίες έχουμε. Θα πω όμως δυο λόγια για το ζήτημα που αφορά την προστασία των ορεινών όγκων του λεκανοπεδίου, μιας και σήμερα βρισκόμαστε εδώ στον Υμηττό. Είναι μια απόλυτη πολιτική προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης. Το λέω αυτό διότι οι ορεινοί όγκοι του λεκανοπεδίου είναι οι αιμοδότες οξυγόνου, καθώς 4 εκατ. συμπολιτών μας κατοικούν στο λεκανοπέδιο. Άρα, η προστασία τους και η προστασία του δασικού πλούτου του Υμηττού, της Πεντέλης, της Πάρνηθας, ό,τι έχει μείνει στο Ποικίλο Όρος, πρέπει να είναι απόλυτη πολιτική προτεραιότητα. Και πρέπει να είναι μια προτεραιότητα η οποία αντιμετωπίζεται μέσα από ένα πλέγμα ουσιαστικής συνεργασίας μεταξύ κεντρικού κράτους, Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, Πυροσβεστικής, Περιφέρειας, δήμων, συνδέσμων όπως ο ΣΠΑΥ και φυσικά των εθελοντικών οργανώσεων που τόσο σημαντικό έργο επιτελούν στην προσπάθεια τους να προστατεύσουν τον δασικό μας πλούτο. Θέλω με αυτή την ευκαιρία να ευχαριστήσω -για άλλη μια φορά- τους εθελοντές δασοπυροσβέστες οι οποίοι όχι μόνον τα καλοκαίρια, αλλά και τον χειμώνα είναι πάντα παρόντες σε αυτήν την εθελοντική υπηρεσία την οποία προσφέρουν στο κοινό καλό. Και συνδράμουν πάντα την Πυροσβεστική, τους δήμους με μία εξαιρετική επιχειρησιακή ετοιμότητα. Και πάντα με προθυμία βγαίνουν πρώτοι στην γραμμή για την αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια άλλη ματιά σε όλα αυτά τα ζητήματα. Έχουμε δεσμευτεί ότι η ουσιαστική ανασύνταξη της Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας θα αποτελέσει πρώτη πολιτική προτεραιότητα. Ζήσαμε φοβερές καταστροφές τα τελευταία χρόνια, στο Μάτι, στην Μάνδρα. Καταστροφές οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν, τουλάχιστον, προληφθεί και οι οποίες απέδειξαν ότι δυστυχώς το κράτος μας, όταν καλείται να αντιμετωπίσει κρίσεις, στερείται βασικών δυνατοτήτων κεντρικού συντονισμού. Αποτέλεσμα είναι να είμαστε εξαρτημένοι από τυχαίους παράγοντες, εκεί που θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι με συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχεδιασμό για να αντιμετωπίζουμε πραγματικές κρίσεις που ξέρουμε ότι θα έρθουν. Γιατί αν γνωρίζουμε κάτι με βεβαιότητα, είναι ότι η κλιματική αλλαγή θα προκαλέσει ολοένα και πιο έντονα φαινόμενα, πιο έντονες πυρκαγιές, πιο έντονες πλημμύρες. Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι είμαστε μία σεισμογενής χώρα η οποία, ούτως ή άλλως, πρέπει να μάθει να ζει με τους σεισμούς. Αλλά πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει καταστροφές από φαινόμενα τα οποία γνωρίζουμε ότι κάποια στιγμή θα χτυπήσουν τη χώρα μας.
Είμαστε, λοιπόν, ασυγχώρητοι εάν αφήνουμε στην τύχη και χωρίς σωστή οργάνωση κρίσιμες υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στον πολίτη. Και δεν υπάρχει πιο κρίσιμη υποχρέωση του κράτους απέναντι στον πολίτη από το να προστατεύει τη ζωή και την περιουσία των πολιτών. Η αναδιάρθρωση, λοιπόν, της πολιτικής Προστασίας, η αντιμετώπιση αυτού του χάους των αρμοδιοτήτων που σήμερα δεν επιτρέπουν σε κανέναν να πάρει μια απόφαση, αυτά είναι ζητήματα που ήδη τα έχουμε σχεδιάσει και θα κληθούμε να τα εφαρμόσουμε πάρα πολύ σύντομα. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει ένας άνθρωπος την ευθύνη για μια εντολή εκκένωσης. Στη μάχη ένας πρέπει να είναι ο στρατηγός και όταν ο χρόνος πιέζει -και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει σε μια κρίση, σε μια πυρκαγιά το πόσο σημαντικό είναι να παίρνονται γρήγορα αποφάσεις- ένας πρέπει να παίρνει τις αποφάσεις και οι υπόλοιποι να τις υλοποιούν. Αν μιλήσετε στους εθελοντές δασοπυροσβέστες θα σας περιγράψουν απίστευτες ιστορίες γραφειοκρατικής τρέλας. Π.χ. δεν μπορούν πολύ συχνά τα υδροφόρα να περάσουν τα διόδια όταν πρέπει να πάνε να αντιμετωπίσουν μια πυρκαγιά εκτός των ορίων που είναι αρμόδιοι για να καλύπτουν. Και χάνουν οι άνθρωποι μισή ώρα στα διόδια να συνεννοούνται για το πως θα τα περάσουν την ώρα που μια φωτιά καίει. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Μπορούμε εύκολα με ανθρώπους οι οποίοι έχουν εμπειρία του προβλήματος, να ακούσουμε πραγματικά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι, να τις λύσουμε και να κάνουμε, επιτέλους, το κράτος μας πιο αποτελεσματικό, πιο επιχειρησιακό, πιο ευρωπαϊκό. Υπάρχουν πάντα συμφορές και τραγωδίες οι οποίες θα ξεπερνούν, μερικές φορές, τη δυνατότητα οποιουδήποτε κράτους να αντιδράσει. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το χειρότερο και να κάνουμε πάντα το καλύτερο που μπορούμε. Ας είμαστε ειλικρινείς: Ως κράτος, συνολικά, δεν έχουμε κάνει το καλύτερο για να αντιμετωπίζουμε τέτοιου είδους καταστροφές.
Θα κλείσω με μια αναφορά στην πολύ όμορφη συζήτηση την οποία είχα με τα πιτσιρίκια τα οποία ήρθαν σήμερα εδώ για να κάνουν την περιβαλλοντική τους επιμόρφωση στον Υμηττό. Με μια μεγάλη νότα αισιοδοξίας ότι η νέα γενιά, τα νέα παιδιά τα οποία μεγαλώνουν, είναι η καλύτερη ελπίδα μας. Αυτοί οι οποίοι θα μας διαδεχθούν, θα έχουν μια αυξημένη περιβαλλοντική ευαισθησία για τις μεγάλες προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζουμε. Και γι’ αυτό επιμένω και πάρα πολύ ότι μέσα στη συνολική μας περιβαλλοντική πολιτική πρέπει να ξαναδούμε με μια φρέσκια ματιά συνολικά τη περιβαλλοντική εκπαίδευση. Γίνονται πολλά ωραία πράγματα και στα σχολεία μας και μέσα από εθελοντικές οργανώσεις με τη συμμετοχή και των δήμων, αλλά τα νέα παιδιά είναι η ελπίδα, πολύ συχνά, για να αλλάξουν συμπεριφορές και οι γονείς. Αν τα νέα παιδιά εξοικειωθούν με την ανακύκλωση θα μπορέσουν τελικά να επιβάλλουν στους γονείς τους ότι η ανακύκλωση είναι πια μία συνήθεια η οποία πρέπει να μπει σε κάθε σπίτι. Και μετά με την κατάλληλη υποστήριξη από τους δήμους, με τη διευκόλυνση στο πως διαχειριζόμαστε τα διάφορα ρεύματα ανακύκλωσης, να γίνει πράξη σε πολύ μεγαλύτερη έκταση από ότι γίνεται σήμερα. Η κοινωνία των πολιτών είναι αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια και το γνωρίζει πάρα πολύ καλά και η Ξένια μέσα από την καινούρια Γραμματεία Ποιότητας Ζωής που έχουμε φτιάξει. Θέλουμε να έχουμε έναν ενεργό διάλογο με την κοινωνία των πολιτών, με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια την οποία κάνουμε για να ανατάξουμε τη χώρα, ο καθένας θα πρέπει να σκεφτεί και να αναλογιστεί -ειδικά τα νέα παιδιά- τι παραπάνω μπορεί να κάνει σε αυτή τη συλλογική προσπάθεια. Και ο καθένας να κάνει αυτό που του αναλογεί. Και σίγουρα αν σκεφτεί κανείς με αυτή τη ματιά για το τι είναι αυτό που του αναλογεί, μπορούμε κεντρικό κράτος, τοπική αυτοδιοίκηση, κοινωνία των πολιτών -υπό την προϋπόθεση ότι θα δουλέψουμε οργανωμένα- να κάνουμε πολύ περισσότερα. Διότι αξίζουμε καλύτερα και αξίζουμε καλύτερα και στα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος».
