Του Νίκου Φυλάγγελου
Η είδηση της απώλειας του Αντώνη Λιβάνη σκόρπισε θλίψη στον πολιτικό κόσμο. Και όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο πολιτικός κόσμος… βγήκε βόλτα στα social, με αναρτήσεις και δηλώσεις, για μια από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες του δημοσίου βίου, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Αξίζει να σταθούμε σε δυο, που ήταν από τους πρώτους. Τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα. Αμφότεροι πρώην πρωθυπουργοί, αμφότεροι αγαπημένα “παιδιά” του Αντώνη Λιβάνη, αμφότεροι… “παιδιά του Ανδρέα”.
Ο άνθρωπος που μας έβαλε στα Μνημόνια και εκείνος που φόρτωσε στην πλάτη μας ακόμη ένα, προτού υπογράψει την έξοδό μας από τα πράγματα, υπήρξαν ευνοημένοι του Αντώνη Λιβάνη.
Τον Γιώργο Παπανδρέου τον στήριξε και τον βοήθησε να γίνει… περισσότερο Παπανδρέου και λιγότερο Γιώργος, παραμερίζοντας δηλαδή τις φυσικές ατέλειες της προσωπικότητάς του.
Τον Αλέξη Τσίπρα τον πίστεψε και τον βοήθησε να ανοίξει περπατησιά στο συστημικό κομμάτι της Κεντροαριστεράς, διευκολύνοντας τη μετακίνηση των… 2/3 της κοινωνικής βάσης του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, στον ΣΥΡΙΖΑ.
Πέραν όλων των άλλων, ο Αντώνης Λιβάνης ήταν άνθρωπος της δράσης. Της πράξης. Του αποτελέσματος. Ακόμη κι όταν αναλάμβανε “επικίνδυνες αποστολές”, όπως με τα… “παιδιά του Ανδρέα”.
