Τους σοβαρούς ανορθολογισμούς στις πολιτικές που αφορούν τη μείωση των δαπανών στην υγεία, ανέδειξαν ομιλητές στο Συνέδριο «Νοσοκομείο – Φάρμακο – Ιατροτεχνικός Εξοπλισμός» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 5 Ιουνίου.
Οι ομιλητές αναφέρθηκαν αφενός στις εμπειρίες από τα δημόσια Νοσοκομεία και τον τρόπο που αυτά διαχειρίζονται τη φαρμακευτική δαπάνη και αφετέρου στις αντιφάσεις που το ίδιο το καθεστώς κοστολόγησης περικλείει, αναιρώντας πολλές φορές τον ίδιο τον σκοπό του, δηλαδή τη μείωση του κόστους, χωρίς έκπτωση στην παροχή της θεραπείας στον ασθενή. Ειδικά για τον τρόπο που επιβάλλεται το clawback, ο όρος «βραδυφλεγής βόμβα» ήταν αυτός που έκανε έντονη αίσθηση και σε ομιλία αλλά και στα «πηγαδάκια» των χώρων του Συνεδρίου.
Σημαντική ήταν η παρέμβαση του Προέδρου της ΕΚΑΠΥ (Εθνικής Κεντρικής Αρχής Προμηθειών Υγείας, ο οποίος αφού αναφέρθηκε στον τρόπο που ανασυγκροτείται οργανωτικά ο φορέας με την νέα κάθετη δομή και στα πλεονεκτήματα της κεντρικοποιημένης προμήθειας φαρμάκου, τόνισε χαρακτηριστικά ότι οι κλειστοί προϋπολογισμοί δεν διασφαλίζουν τη μείωση των δαπανών, αλλά ίσως απλά μόνον ένα εξορθολογισμό.
Aπό τους ομιλητές δόθηκε επίσης έμφαση στην έλλειψη καινοτομίας στην Ελλάδα, την ώρα που υπάρχουν θεραπείες που δίνουν ίαση στον ασθενή, μια διαδικασία και εξέλιξη στην οποία ως χώρα πρέπει να συμμετάσχουμε.
Στο συνέδριο αναλύθηκε επίσης η εξέλιξη της φαρμακευτικής δαπάνης από το 2012 έως το 2018 και αναφέρθηκε ότι λειτουργούν τρία κανάλια προϋπολογισμών, ενώ τονίστηκε εμφατικά ότι η εισαγωγή του clawback συνεπάγεται αύξηση των αγορών από τα νοσοκομεία. Το Clawback δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός μείωσης δαπανών, αλλά μόνο ως μεταβίβαση πληρωμών, ελέχθη χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα αποτελεί τελικά ένα πληθωριστικό μέτρο, το οποίο θα οδηγήσει σε αδιέξοδο.
Όπως τονίστηκε στις ομιλίες, χρειάζεται μια νέα εθνική στρατηγική για την πολιτική των νοσοκομειακών δαπανών. Η λογική «δεν πειράζει, θα πληρώσει η βιομηχανία» είναι παραπλανητική και κοντόφθαλμη, γιατί απλά πολύ σύντομα δεν θα υπάρχει κανείς να πληρώσει τις τεράστιες υπερβάσεις και όλο αυτό θα γίνει πρόβλημα της πολιτείας με τελικό θύμα τον ασθενή και τα δημόσια οικονομικά.
«Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο, που δεν επιτρέπεται σε μια φαρμακοβιομηχανία να μειώσει μόνη της την τιμή ενός φαρμάκου» ανέφεραν ομιλητές και προσέθεσαν ότι χρειάζεται μια συνολική επανεξέταση του συστήματος clawback – rebate, καθώς απαιτείται εισροή νέων χρημάτων.
