Γράφει ο Στέλιος Σοφιανός
Ωστε υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ; Η προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την πανδημία έδειξε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εδώ. Ή εκεί. Ή όπου θέλει και μπορεί. Εδωσε, πάντως, σημεία ζωής, ακούστηκε, κέρδισε πρωτοσέλιδα και προβολή, χάρη (βεβαίως…) στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα και την ευθεία επίθεση προς τον Πρωθυπουργό. «Είστε ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας», κατηγόρησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια απότομη όξυνση του πολιτικού «διαλόγου» από την πλευρά του.
Δικαίως θα αναρωτηθείτε: Μα, είναι δυνατόν ο Τσίπρας να μιλάει για πολιτικούς απατεώνες; Ο Τσίπρας της «κωλοτούμπας» με το δημοψήφισμα και των capital controls; Και για ποιο λόγο κατηγορεί τον Μητσοτάκη ως «πολιτικό απατεώνα»; Διότι, όπως είπε, ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε ανάπτυξη και «έφερε» ύφεση — λες και ο νυν Πρωθυπουργός φταίει για τον κορονοϊό και την κατρακύλα της (παγκόσμιας) οικονομίας.
Σωστά όλα αυτά, αλλά μη νομίζετε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα γνωρίζει και δεν τα σκέφτεται. Οι τίτλοι μένουν, οι ατάκες επίσης, ελάχιστοι ενδεχομένως ανέτρεξαν στην «αιτιολόγηση» αυτού του χαρακτηρισμού από τον Τσίπρα. Όσοι το έκαναν διαπίστωσαν ότι: ως προς την ουσία ο Τσίπρας δεν είπε κάτι καινούργιο: η ομιλία του ήταν μια καλοραμμένη παράθεση όσων, ειδικά το τελευταίο διάστημα, έχουν καταλογίσει στην κυβέρνηση στελέχη της αντιπολίτευσης, δημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, απλοί πολίτες, πολιτικοί social media infuencers και trolls.
Κάποια σωστά, κάποια όχι, άλλα απλώς τρολαρίσματα… ως προς τον ακραίο χαρακτηρισμό, κάθε άλλο παρά αυθόρμητος ήταν. Ο Τσίπρας ανέβηκε στο βήμα έχοντας προσχεδιάσει τι θα πει, πότε θα το πει, γιατί θα το πει. Οσοι είδαν, άκουσαν, διάβασαν το “πολιτικός απατεώνας”, αυτό κράτησαν, αυτό επικρότησαν, ειρωνεύτηκαν, αποδοκίμασαν. Και αυτό ήταν που πρωτίστως ενδιέφερε τον ίδιο: να ακουστεί.
Σε ποιους, όμως, απευθύνθηκε ο Αλέξης Τσίπρας; Σίγουρα στους ψηφοφόρους του. Σίγουρα επίσης στους δυσαρεστημένους από επιλογές της κυβέρνησης (ανάμεσά τους και δικοί της ψηφοφόροι). Βεβαίως προς τους βουλευτές του και το λεγόμενο «εσωκομματικό» ακροατήριο: σε μια περίοδο έντονης εσωστρέφειας και της πρώτης αμφισβήτησής του, ο Αρχηγός βγήκε μπροστά και «έδειξε τα δόντια του». Προς όλους τους παραπάνω, αλλά και προς κάποιους ακόμη…
Το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας εκατοντάδες διαδήλωσαν στο Σύνταγμα, μπροστά από τη Βουλή, κατά της χρήσης μάσκας στα σχολεία —παρόμοιες συγκεντρώσεις έγιναν και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Αναφέρθηκε και σε αυτούς ο Αλέξης Τσίπρας, χαρακτήρισε το κίνημα κατά της μάσκας «κοινό εχθρό» αλλά κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι το έχει «εκθρέψει» με τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις στις αποφάσεις και επιλογές της. «Δεν μπορείτε να λέτε “ψεκασμένο” όποιον σας κάνει κριτική», τόνισε. Και κάπως έτσι, έκλεισε το μάτι (αν δεν έκλινε και το γόνυ) και προς τους «ψεκασμένους» (ή μη). Ο καλός ο μύλος άλλωστε…
Ο πρώην πρωθυπουργός γνώριζε ότι δύσκολα θα έβρισκε καλύτερο χρονισμό για να «επιστρέψει» και να κάνει αυτό που πολύ καλά γνωρίζει: να λαϊκίσει. Για τα δικά του δεδομένα έδωσε πολύ χρόνο στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους υπουργούς του χωρίς να αξιοποιήσει το επικοινωνιακό «ταλέντο» του. Δεν ήταν δική του επιλογή. Αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή κρίση η κυβέρνηση πήρε πρωτοφανείς αποφάσεις και, με την έκβασή τους, έκανε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να κρύβονται τους πρώτους μήνες της πανδημίας.
Η ίδια κυβέρνηση, τους έδωσε σήμερα τον χώρο και τον χρόνο να μιλάνε, να φωνάζουν, να υβρίζουν. Υπερβολικά; Ακραία; Χυδαία; Ισως. Αλλά όπως καμία κυβέρνηση στον πλανήτη είναι λογικό να μην έχει αποφύγει λάθη στη διαχείριση της πανδημίας, έτσι και καμία αντιπολίτευση δεν θα μείνει επ’ άπειρον στο περιθώριο – όσο «διαλυμένη», «τεμπέλα» ή «ανίκανη» και αν είναι.
Ο Τσίπρας, όπως κάθε έμπειρος πολιτικός, γνωρίζει ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού έχει κοντή μνήμη. Και επίσης, ότι λαό που υποφέρει, δεν τον κατηγορείς. Με τον χειμώνα να αναμένεται και στα μέρη μας «βαρύς», κάτι μου λέει ότι ακόμη δεν έχουμε δει (ή ακούσει) τίποτα, μπροστά σε αυτά που θα ακολουθήσουν. Μέσα και έξω από τη Βουλή. Μακάρι να κάνω λάθος.
ΥΓ: «Τσίπρας» και «απατεώνας». Βάλτε σήμερα αυτές τις δύο λέξεις στην αναζήτηση στο Διαδίκτυο. Θα δείτε ότι τα αποτελέσματα δεν έχουν καμία σχέση με ό,τι έβγαζε το Google search έως την περασμένη Δευτέρα (μαντεύετε τι…).
