Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, στη Βουλή για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά του Αν. Υπ. Υγείας
κ. Παύλου Πολάκη
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Βρισκόμαστε, σήμερα, εδώ για να συζητήσουμε ένα γεγονός που απασχολεί εδώ και αρκετές μέρες την ελληνική κοινωνία. Είναι στο δικό της θυμό που ανταποκρινόμαστε, όχι μόνο από δημοκρατικό καθήκον, αλλά κι από ανθρώπινη ευαισθησία. Γιατί η χυδαία επίθεση ενός υπουργού της κυβέρνησης απέναντι σε έναν μαχητή της ζωής προκάλεσε, δικαίως, την οργή των πολιτών. Η απάνθρωπη στάση ενός υπουργού Υγείας απέναντι σε έναν νέο επιστήμονα, συνάδελφό του, με αναπηρία, δεν έχει προηγούμενο. Η αυταρχική συμπεριφορά ενός βουλευτή που, αντί να απολογείται και να ζητά συγνώμη, καταφεύγει σε ύβρεις, ξεσηκώνει το φιλότιμο των Ελλήνων. Κι όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σπεύδει να καλύψει όλα αυτά, και μάλιστα με απόλυτο τρόπο, τότε το ζήτημα αποκτά άλλη διάσταση. Αφορά συνολικά το ήθος και το ύφος της εξουσίας, όπως την ασκούν αυτοί που την κατέχουν σήμερα.
Είναι υποχρέωση μας να ενεργοποιήσουμε όλα τα κοινοβουλευτικά όπλα για να αναδείξουμε το θέμα αυτό. Υποχρέωσή μας όχι μόνο απέναντι στον Στέλιο, αλλά και απέναντι στην ίδια τη Δημοκρατία η οποία πλήττεται από τέτοιες συμπεριφορές και, τελικά, διαβρώνεται όταν αυτές επαναλαμβάνονται και γίνονται πολιτική πρακτική. Για αυτά θα μιλήσουμε σήμερα αλλά και τις επόμενες μέρες.
Θυμίζω τα γεγονότα που μας έφεραν μέχρι εδώ: Στις 20 Απριλίου, ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Στέλιος Κυμπουρόπουλος, με μία δημόσια ανάρτησή του, δηλώνει το αυτονόητο: Ότι ο ίδιος ως γιατρός, ως άτομο με πολύ σοβαρά κινητικά προβλήματα, από τη θέση του ευρωβουλευτή, δεν θα διεκδικήσει φιλανθρωπίες και χάρες, αλλά ίσες ευκαιρίες. Τι μας λέει ο Στέλιος; Ότι τα μόρια, τα επιδόματα δεν αρκούν, αποτελούν απαραίτητα θετικά μέτρα, αλλά είναι αμυντικά μέτρα. Και ότι οι άνθρωποι με τεράστιες δυσκολίες σαν την δική του, αυτό που χρειάζονται είναι κοινές αφετηρίες με τους υπολοίπους, αλλά και κοινές ευκαιρίες σε όλη τη ζωή τους. «Διεκδικώ το αδύνατο» έγραφε ο Στέλιος με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Και τότε, εντελώς απρόκλητα, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας δημοσιεύει το ΦΕΚ του νόμιμου διορισμού του Στέλιου Κυμπουρόπουλου ως ψυχιάτρου. Και τι τού ζητά με το γνωστό του αγοραίο ύφος; «Αφού δεν θέλεις χάρες, ας στεκόσουν και εσύ στην ουρά για το ΕΣΥ όπως οι άλλοι γιατροί». Είχε το θράσος μάλιστα, να πει, ο κ. Πολάκης στον Στέλιο ότι θα έπρεπε να ντρέπεται, αποσιωπώντας, μάλιστα, ότι αυτός ο αριστούχος της Ιατρικής πέρασε 7 αξιολογήσεις πριν ασκήσει το δικαίωμά του στην εργασία ως ΑμεΑ. Διαστρεβλώνει όμως ταυτόχρονα και την ουσία της θέσης του. Γιατί άλλο έλεγε ο Στέλιος: Έλεγε ότι δεν αρκούν οι θετικές διακρίσεις, αλλά ότι χρειάζεται μία συνολική αλλαγή κουλτούρας απέναντι στην αναπηρία.
Το θέμα, όπως θα ανέμενε κανείς, προκαλεί πολιτική θύελλα: Ο Ιατρικός Σύλλογος καταδικάζει τον κ. Πολάκη. Η Ομοσπονδία ΑμεΑ τον καταδικάζει, τον καταγγέλλει για ρατσισμό. Ακόμη και ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ Αντώνης Ρέλλας τάσσεται στο πλευρό του Στέλιου. Την άμεση αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας ακολούθησε σύσσωμη η δημοκρατική αντιπολίτευση. Βουλευτές, ανάμεσά τους ο κ. Φίλης, τον βλέπω σήμερα παρόντα, καταγγέλλουν «έλλειψη δημοκρατικού ήθους». Και άλλοι πάλι διαχωρίζουν ανοιχτά, δημόσια, την θέση τους από τον κ. Πολάκη, κάνοντας λόγο πότε για λάθος, πότε για ολίσθημα, πότε για ωμό και ακραίο κυνισμό, πότε για ωμή έλλειψη ανθρωπιάς. Η υπόθεση -με δική μας πρωτοβουλία- φτάνει στη Βουλή, όπου εγώ ο ίδιος ανακοινώνω ότι η Νέα Δημοκρατία θα καταθέσει πρόταση δυσπιστίας κατά του συγκεκριμένου υπουργού.
Δεν χρειάζεται να πω ότι οπουδήποτε στον πολιτισμένο κόσμο η διαδικασία αυτή θα ήταν περιττή. Γιατί από την πρώτη στιγμή ένας τέτοιος πολιτικός θα είχε πάει στο σπίτι του. Εδώ όμως, Τσίπρας και Πολάκης είναι ένα και το αυτό. Ο Πρωθυπουργός όχι μόνο δικαιολόγησε τη συμπεριφορά του, αλλά έσπευσε να ταυτιστεί απόλυτα και συνειδητά μαζί του. Σηκώθηκε, εδώ -αρκετά εκνευρισμένος, πρέπει να πω, μετά την παρέμβαση μου- να μας πει ότι στηρίζει τον κ. Πολάκη, ότι «τα κάνει αυτά γιατί είναι αψύς και Σφακιανός» και ότι «την μομφή εναντίον του, εγώ την θεωρώ μομφή κατά της κυβέρνησης». “Αψύς”, “Σφακιανός”, Πρόσεβαλε, έτσι, όλους τους Κρητικούς.
Κυρίες και κύριοι, συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, πηγαίνω στα Σφακιά από μικρός. Έχω πολλούς φίλους εκεί, ποιος σας είπε ότι οι Σφακιανοί, οι Χανιώτες, οι Κρητικοί είναι σαν τον κ. Πολάκη; Τι σχέση έχει η Κρητική λεβεντιά και η περηφάνια με έναν θρασύδειλο πολιτικό τραμπούκο; Πάνω από όλα, όμως, η επιλογή του κ. Τσίπρα να πάρει -ακόμα μια φορά- στην πλάτη του τον κ. Πολάκη βάζει ξανά, εσάς -όλους τους βουλευτές της συμπολίτευσης- να αναμετρηθείτε με την πολιτική, αλλά και με την προσωπική σας αξιοπρέπεια.
Έτσι όμως, ο Πρωθυπουργός έδειξε, για άλλη μια φορά, το πραγματικό του πρόσωπο. Και επιβεβαίωσε πλήρως αυτό το οποίο λέμε εδώ και καιρό: ότι ο Τσίπρας είναι Πολάκης. Δεν υπάρχει ύφος Πολάκη. Υπάρχει μόνο ήθος Τσίπρα. Το είπα και προχθές. Ο κ. Τσίπρας μου θυμίζει κάτι ρωσικές κούκλες, τις μπάμπουσκες. Τις ανοίγεις και πέφτεις όλο πάνω σε νέες μεταμφιέσεις. Μέχρι που καταλήγεις κάποια στιγμή στην τελευταία κούκλα, αυτή δεν ανοίγει άλλο. Αυτή η κούκλα έχει το πρόσωπο του Παύλου Πολάκη.
Άλλωστε, ο κ. Τσίπρας φρόντισε να επιβεβαιώσει αυτόν τον στενό δεσμό, κάνοντας μαζί του διακοπές τις ημέρες του Πάσχα. Με τον κ. Πολάκη έκανε διακοπές. Ούτε με τον κ. Ξανθό, που είναι ο πολιτικός του προϊστάμενος και βουλευτής Ρεθύμνου, ούτε με τον κ. Σταθάκη. Πάντα με τον κ. Πολάκη. Το ερώτημα λοιπόν αφορά όλους εσάς, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και δήθεν ανεξάρτητοι που στηρίζετε την κυβέρνηση. Είστε και εσείς όλοι σας Πολάκηδες; Αυτό τελικά θα φανεί στην κοινοβουλευτική διαδικασία η οποία ξεκινάει σήμερα. Αν είστε, δηλαδή, με τους πολλούς ή αν είστε με τους Πολάκηδες. Αν είστε με την ανθρωπιά, με την αλληλεγγύη, με την αξιοσύνη, με την αξιοκρατία, ή με τον αυταρχισμό και τη φασίζουσα αλαζονεία. Θα σας το πω όπως το αισθάνομαι, κύριοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω ότι και εσείς αξίζετε καλύτερα από τον κ. Πολάκη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Καταθέτουμε πρόταση δυσπιστίας κατά του Παύλου Πολάκη γιατί με την πολιτική του συμπεριφορά έχει υπερβεί κάθε δημοκρατικό όριο. Στην αρχή, μπορεί κάποιοι να τον θεωρούσαν απλά γραφικό, όταν φωτογραφιζόταν με τα πιστόλια του. Μερικοί ίσως και να τον ανέχτηκαν όταν ομολογούσε ότι εξαπατούσε την εφορία ως δήμαρχος. Και άλλοι, πάλι, μπορεί να γελούσαν μαζί του με τις ανορθόγραφες μαντινάδες του και με τα «κόπι πάστε» που εκστόμιζε. Όμως το ποτήρι όχι απλά γέμισε, ξεχείλισε. Το παράδειγμά του πια είναι και τοξικό και επικίνδυνο. Και η δημόσια συμπεριφορά του δεν είναι πια θέμα αισθητικής, είναι θέμα δημοκρατικής τάξης.
Καταθέτουμε πρόταση δυσπιστίας κατά του Παύλου Πολάκη, όχι μόνο γιατί είναι ανάξιος υπουργός, που απέτυχε στην Υγεία, όπως αποδεικνύουν τα διαλυμένα νοσοκομεία, οι διορισμοί των κομματικών του φίλων παντού. Θυμίζω, ότι είχε τοποθετήσει και ως διοικητή νοσοκομείου ιδιοκτήτη συνεργείου αυτοκινήτων. Και θυμίζω ότι είναι εκείνος που εξέθεσε τη χώρα στην Ευρώπη, όταν επιτέθηκε με αναίδεια στον Ευρωπαίο Επίτροπο Υγείας, επειδή έκανε το προφανές και τον εγκάλεσε όταν είδε τον υπουργό Υγείας της Ελλάδος να καπνίζει, σε κλειστό χώρο. Καταθέτουμε πρόταση δυσπιστίας κατά του Παύλου Πολάκη γιατί προσωποποιεί τον κυνισμό και τη χυδαιότητα στη δημόσια ζωή. Είναι ο πολιτικός που παρανομεί, πυροβολώντας, κρατώντας διπλά βιβλία, ακυρώνοντας διαγωνισμούς με το έτσι θέλω. Είναι ο πολιτικός που συνεχίζει δικαστικές μάχες ακόμη και με ανθρώπους που δεν βρίσκονται πια στη ζωή. Που απέκρυψε μαζί με τον κ. Τσίπρα τα θύματα που ήξερε ότι υπήρχαν στο Μάτι το βράδυ της 23ης Ιουλίου. Και που τώρα έβαλε στο στόχαστρό του έναν αγωνιστή της ζωής, έναν άνθρωπο που με το παράδειγμά του, με τη μαχητικότητά του -όχι τώρα, θυμίζω, αλλά από τότε που ήταν αριστούχος μαθητής στο σχολείο- εμψυχώνει όχι μόνο αυτούς που έχουν τις ίδιες δυσκολίες με αυτόν, εμψυχώνει όλους μας. Και το μάθημα που μας δίνει ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος είναι ότι δεν το βάζουμε ποτέ κάτω. Ότι όλα μπορούν να αντιμετωπιστούν αν υπάρχει θέληση. Καταθέτουμε, λοιπόν, πρόταση δυσπιστίας κατά του Παύλου Πολάκη γιατί ενσαρκώνει την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό.
Δεν υπάρχει προηγούμενο υπουργού που να απειλεί δικαστές για να φυλακίσουν αντιπάλους του ώστε να μείνει ο ίδιος στην εξουσία. Ούτε έχει υπάρξει άλλος πολιτικός που απείλησε ότι θα θάψει «τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη» εκπροσώπους του Τύπου. Και είναι και ο μόνος, βέβαια, ο οποίος είχε την πρωτοβουλία να καταγράψει παράνομα στο τηλέφωνο τη συνομιλία του με τον κεντρικό τραπεζίτη για δάνειο το οποίο πήρε με τουλάχιστον ύποπτους όρους. Όλα αυτά δεν αντιμετωπίζονται ούτε με προσχηματικές θρασύδειλες ανασκευές, ούτε φυσικά καταφεύγοντας θρασύδειλα στη βουλευτική ασυλία. Διότι ο πολλά βαρύς κ. Πολάκης κρύβεται πίσω από το άρθρο 86 και τη βουλευτική ασυλία όταν του ασκούνται δημόσιες κατηγορίες. Κάνει αυτή την κατάχρηση, βέβαια, με την συνενοχή πάντα της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
Όταν ο «νταής» Πολάκης επιτίθεται στον γιατρό Στέλιο Κυμπουρόπουλο, ναι, είναι χυδαίος και άξεστος. Όταν προσβάλλει έναν ήρωα της ζωής που βρίσκεται πάνω σε καροτσάκι, τότε είναι άθλιος και άνανδρος. Όταν, όμως, μία τέτοια πρωτοφανή συμπεριφορά την ενστερνίζεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, τότε η απειλή υπερβαίνει την κομματική αντιπαράθεση. Τότε έχουμε μπροστά μας το «τέρας» για το οποίο μιλούσε ο Μάνος Χατζιδάκις, δηλαδή το πρόσωπο του φασισμού, με το οποίο μια κοινωνία δεν μπορεί ποτέ να συμβιβαστεί. Γι΄ αυτό και καταθέτουμε την πρόταση μομφής: Γιατί ο Πολακισμός δεν έχει θέση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Η Ελλάδα αξίζει καλύτερα. Οι Έλληνες αξίζουμε καλύτερα. Είμαστε καλύτεροι, δεν μας εκφράζουν αυτές οι συμπεριφορές. Ο συγκεκριμένος υπουργός ενσαρκώνει, σε όλη του την πολιτική διαδρομή, το ανατριχιαστικό σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» και «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Στα μάτια του, ο Στέλιος, ο κάθε Στέλιος, δεν είναι απλά ένας πολιτικός αντίπαλος. Είναι κάτι χειρότερο: Είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος. Είναι απλά κάποιος ο οποίος δεν είναι μαζί του, και, το κυριότερο: είναι ένας άξιος άνθρωπος. Δηλαδή, διαφορετικός από τον ίδιο. Άρα επειδή είναι διαφορετικός, είναι και εχθρός. Όμως ακριβώς αυτή η οχύρωση στη μετριότητα, αυτή η παρερμηνεία του ωμού ως λαϊκού και η προβολή της παρανομίας ως δήθεν αυθεντικότητας, αυτά είναι τα συστατικά του αυταρχισμού. Γιατί η ταύτιση της αξιοσύνης με τον ελιτισμό εμποδίζει τελικά την πρόοδο.
Κι όπως η βία αποτελεί τελικά το όριο που χωρίζει την άγρια ζούγκλα από την οργανωμένη κοινωνία, έτσι και ο αυταρχισμός του Πολάκη είναι τελικά το σύνορο με την ίδια τη Δημοκρατία. Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν, τις λέξεις. Ο Πολακισμός είναι φασισμός. Γι’ αυτό και μια δημοκρατική Βουλή οφείλει να τον καταδικάσει, για λόγους αρχής, για λόγους ουσίας. Στο άθλιο αυτό τελευταίο επεισόδιο, συρρικνώνεται όλη η αντιδημοκρατική διχαστική αντίληψη αυτών που ηγούνται του ΣΥΡΙΖΑ, και θέλουν να διαχέεται το πολιτικό μίσος στην κοινωνία διότι το αντιλαμβάνονται ως μέσο επιβολής των επιδιώξεών τους.
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
«Αρχή άνδρα δείκνυσι». Ισχύει για τον Παύλο Πολάκη, όπως ισχύει και για τον κ. Τσίπρα. Το πρόβλημα μεταφέρεται, τώρα, σε σας σε κάθε βουλευτή ξεχωριστά. Θα προστατεύσετε την προσωπική σας αξιοπρέπεια; Όσοι, κ. Φίλη, καταδικάσατε την άθλια συμπεριφορά του υπουργού, θα καταπιείτε εδώ μέσα τα λόγια που είπατε; Και όσοι προσχωρήσατε πρόσφατα σε μια πλειοψηφία-κουρελού δεσμεύεστε πάντα από εκείνη τη δήλωση που έχετε υπογράψει; Θα δεχθείτε τώρα να γίνετε αχθοφόροι και της κυβερνητικής καρέκλας του Πολάκη για λίγο καιρό ακόμη;
Κάθε άνθρωπος και κάθε πολιτικός γράφει τη δική του ιστορία. Μην το ξεχνάτε. Ο καθένας μας πορεύεται στη ζωή και με τα δικά του μεγάλα ή μικρά ναι και τα δικά του μεγάλα ή μικρά όχι. Και επειδή είναι η πρώτη συνεδρίαση της Βουλής με την κυβέρνηση σε νέα σύνθεση, οφείλω να συγχαρώ και τον νέο υπουργό Τουρισμού. Φανταζόμουν ότι θα έκανε την πρώτη του εμφάνιση εδώ να απολαύσει λίγο έτσι τα υπουργικά έδρανα. Απολαύστε κ. Θεοχαρόπουλε τις λίγες εβδομάδες που θα μείνετε στο πόστο σας. Χαρείτε το, γιατί για να φτάσατε εκεί κάνατε πολλά: Ως αρχηγός ενός κόμματος διοριστήκατε βουλευτής άλλου κόμματος για να προσχωρήσετε τελικά στη δύναμη ενός τρίτου Κόμματος.΄Ολα αυτά για την καρέκλα φυσικά. Είστε ο μόνος υπουργός κυβέρνησης την οποία, προ μηνών, εσείς ο ίδιος είχατε καταψηφίσει.
Συγχαρητήρια και στον κ.Τσίπρα για τις πολύ ευρηματικές επιλογές του. Είναι φανερό ότι είστε πια σε μια κυνική λογική διαχείρισης της ήττας σας. Μετά τους ενοικιαζόμενους βουλευτές, καταφεύγετε τώρα και σε υπουργούς με χρονομίσθωση. Κάνατε τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι σαν Airbnb. Ένα μόνο μην ξεχνάτε: το συμβόλαιό σας λήγει στις 26 Μαΐου. Και η απομάκρυνσή σας από την εξουσία δεν είναι απλά προϋπόθεση για να πάει μπροστά η χώρα και να γίνει καλύτερη η ζωή των Ελλήνων. Είναι προϋπόθεση για να αποκατασταθεί η ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Είναι προϋπόθεση για να γίνει ξανά η Ελλάδα μια κανονική χώρα.
Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι εκλογές κρίνονται συχνά στα στοιχειώδη. Όσο πιο απλό είναι το δίλημμα, τόσο πιο καθαρό. Σε τέτοια διλήμματα είχατε ομολογουμένως, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, εξειδίκευση: “Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν”. “Με τις ελίτ ή με τον λαό”. “Με το παλιό ή με το νέο”. “Με την πρόοδο ή με τη συντήρηση”. Τώρα που όλα αυτά τα διλήμματα κατέρρευσαν, έμεινε ένα απλό δίλημμα με το οποίο οι πολίτες θα πάνε στην κάλπη: “Με την Ελλάδα των πολλών ή με τον ΣΥΡΙΖΑ των Πολάκηδων”;
Την απάντηση θα την δώσουν οι πολίτες το βράδυ της 26ης Μαΐου.
