Σε άρθρο της με τίτλο “Μάτια και αυτιά ερμητικά κλειστά” στη σημερινή Κυριακάτικη Kontranews, η Ρένα Δούρου τονίζει ότι “την ώρα που ο γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρεζ αλλά και οργανώσεις όπως η Oxfam, που δεν είναι… ΣΥΡΙΖΑ, καλούν τις κυβερνήσεις, να αφήσουν πίσω τους τον παλιό κόσμο και να αδράξουν την ευκαιρία και να οικοδομήσουν στη μετά – Covid εποχή, νέα ανθεκτικά συστήματα στις κρίσεις, που να αντιμετωπίζουν τις ανισότητες, να προστατεύουν την εργασία, να διασφαλίζουν τα κοινωνικά δικαιώματα, να είναι φιλικά προς το περιβάλλον, η Ελληνική κυβέρνηση κρατά ερμητικά κλειστά τα μάτια και τα αυτιά της”, επιμένοντας “δογματικά στο χθες και στα αποτυχημένα και καταδικασμένα γιατροσόφια του νεοφιλελευθερισμού”.
“Δέκα τέσσερις μήνες διακυβέρνηση Μητσοτάκη, και χειρότερα δεν γίνεται. Και αυτή δεν είναι μια… υποκινούμενη από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, διαπίστωση. Αλλά το καθημερινό βίωμα χιλιάδων συμπολιτών μας. Από τους ανθρώπους της δημόσιας υγείας ως εκείνους της Τέχνης, από τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς ως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, όλοι και όλες που πλέον έχουν καταλάβει ότι δεν περιλαμβάνονται στο αφήγημα του Κέννεντι / Τσώρτσιλ / Μωϋσή”, σημειώνει η Ρένα Δούρου.
Την ίδια στιγμή “οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όπως τις σκιαγράφησε ο Αλέξης Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη είναι η αφετηρία για μια άλλη πορεία που μπορούμε να χαράξουμε όλοι και όλες μαζί, στο πλαίσιο της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης γιατί η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στο περιβάλλον δεν είναι υπόθεση ενός κόμματος ή ενός προσώπου. Είναι σήμερα οι μόνες εγγυήσεις για το αύριο των παιδιών μας”.
“Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δίνει έμφαση στην προστασία της Δημοκρατίας που συστηματικά απαξιώνει η κυβέρνηση, με νόμους που παραπέμπουν σε ένα εμφυλιοπολεμικό χθες, επαναφέροντας στο προσκήνιο τη διχαστική ιδεολογία μιας τοξικής Δεξιάς που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως… στρατόπεδο”.
Ακολουθεί το άρθρο της Ρ. Δούρου:
Μάτια και αυτιά ερμητικά κλειστά
Δέκα τέσσερις μήνες διακυβέρνηση Μητσοτάκη, και χειρότερα δεν γίνεται. Και αυτή δεν είναι μια… υποκινούμενη από την Αξιωματική Αντιπολίτευση, διαπίστωση. Αλλά το καθημερινό βίωμα χιλιάδων συμπολιτών μας. Από τους ανθρώπους της δημόσιας υγείας ως εκείνους της Τέχνης, από τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς ως τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, όλοι και όλες που πλέον έχουν καταλάβει ότι δεν περιλαμβάνονται στο αφήγημα του Κέννεντι / Τσώρτσιλ / Μωϋσή.
Έχουν καταλάβει ότι μια ιδεοληπτική, ταξική και επικίνδυνα τοξική κυβέρνηση κρατά τα ηνία της χώρας σε μια κρίσιμη συγκυρία: αυτή της πανδημίας. Μιας κρίσης που παγκοσμίως οδηγεί σε αναστοχασμό των βασικών αρχών του νεοφιλελευθερισμού, του ρόλου και της παντοδυναμίας των αγορών. Παγκοσμίως οι βεβαιότητες των νεοφιλελεύθερων κλονίζονται… Παγκοσμίως πλην… Λακεδαιμονίων. Γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιμένει δογματικά στο χθες. Στα αποτυχημένα και καταδικασμένα γιατροσόφια του νεοφιλελευθερισμού που θέλει μικρό και περιθωριακό Δημόσιο προς όφελος των ανεξέλεγκτων αγορών και ενός ιδιωτικού τομέα που κάνει την κρίση, ευκαιρία για λίγους και ισχυρούς. Του ιδιωτικού τομέα του “σκοιλ ελικικού” ή των επενδύσεων που βλέπουν το περιβάλλον ως εμπόδιο.
Την ώρα που ο γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρεζ αλλά και οργανώσεις όπως η Oxfam, που δεν είναι… ΣΥΡΙΖΑ, καλούν τις κυβερνήσεις, να αφήσουν πίσω τους τον παλιό κόσμο και να αδράξουν την ευκαιρία και να οικοδομήσουν στη μετά – Covid εποχή, νέα ανθεκτικά συστήματα στις κρίσεις, που να αντιμετωπίζουν τις ανισότητες, να προστατεύουν την εργασία, να διασφαλίζουν τα κοινωνικά δικαιώματα, να είναι φιλικά προς το περιβάλλον, η Ελληνική κυβέρνηση κρατά ερμητικά κλειστά τα μάτια και τα αυτιά της. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα νέο μνημόνιο που θα πλήξει το μέλλον της πατρίδας μας – τις νέες γενιές -, επιλέγοντας ως πυξίδα την Έκθεση Πισαρίδη, που κηρύσσει πόλεμο στον κόσμο της εργασίας, υπονομεύοντας τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενοχοποιώντας τους ανέργους για την ανεργία τους. Τίποτε από αυτά δεν έτυχε αλλά πέτυχε εξαιτίας των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης – επιλογών δογματικών και καταστροφικών, με τους αριθμούς, της ύφεσης, της ανεργίας, να μιλούν από μόνοι τους και μάλιστα πριν από την πανδημία.
Απέναντι σε αυτή την επικίνδυνη για την κοινωνία κυβέρνηση, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, υπεύθυνα και ρεαλιστικά, από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, έχει καταθέσει ένα συνεκτικό και τεκμηριωμένο σχέδιο για τη διάσωση της οικονομίας, την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, τη μείωση των ανισοτήτων, τη στήριξη των εργαζομένων, των μικρομεσαίων. Το κρίσιμο σημείο που κάνει τη διαφορά, είναι ο ρόλος του κράτους που, στο σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, λειτουργεί καταλυτικά. Πρωταγωνιστεί στην οικονομία, την υγεία, την παιδεία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν είναι ο κομπάρσος για την εξυπηρέτηση συμφερόντων ημετέρων – όπως το θέλει η ΝΔ και το διαπιστώνουμε καθημερινά, από τις δεκάδες σκανδαλώδεις απευθείας αναθέσεις σε ημετέρους ως τις “χρυσές” κλίνες των ιδιωτικών ΜΕΘ…
Πάνω από όλα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δίνει έμφαση στην προστασία της Δημοκρατίας που συστηματικά απαξιώνει η κυβέρνηση, με νόμους που παραπέμπουν σε ένα εμφυλιοπολεμικό χθες, επαναφέροντας στο προσκήνιο τη διχαστική ιδεολογία μιας τοξικής Δεξιάς που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως… στρατόπεδο. Η αυταρχική αντιμετώπιση των νέων είναι ενδεικτική μιας… “αλλεργίας” που λέει πολλά. Στον αντίποδα, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, όπως τις σκιαγράφησε ο Αλέξης Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη είναι η αφετηρία για μια άλλη πορεία που μπορούμε να χαράξουμε όλοι και όλες μαζί, στο πλαίσιο της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης γιατί η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στο περιβάλλον δεν είναι υπόθεση ενός κόμματος ή ενός προσώπου. Είναι σήμερα οι μόνες εγγυήσεις για το αύριο των παιδιών μας. Είναι ο κοινός μας αγώνας για το μέλλον του τόπου.
