Γράφει η Ρένα Δούρου
Κάθε Δευτέρα η Ρένα Δούρου σχολιάζει την επικαιρότητα μέσα από τη νέα στήλη της στο Tvxs.gr «Η Ρένα… δεν είναι οφσάιντ».
«Τον τελευταίο καιρό, στη διάρκεια του δεύτερου λοκντάουν, έχω, και από ό,τι διαπιστώνω, δεν είμαι και η μόνη, όλο και περισσότερα προβλήματα με το διαδίκτυο. Πέφτει κάθε λίγο και λιγάκι, όχι για πολύ, μερικά λεπτά, τόσο όσο να με πετάξει έξω από μια τηλεδιάσκεψη ή για να αρχίσει ο μικρός να διαμαρτύρεται ότι βρέθηκε εκτός διαδικτυακής τάξης… Δεν είναι θέμα αυτό; Γιατί τον λογαριασμό τον θέλουν να πληρώνεται στην ώρα του. Τι γίνεται όμως με το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών;». Το εύλογο ερώτημα της φίλης Μαρίνας στο messanger απλά επιβεβαίωσε μια κατάσταση που βιώνουμε όλο και πιο συχνά και περισσότερες /οι. Προφανώς για λόγους υπερφόρτωσης δικτύων… Όμως… Κατά πόσο δικαιολογείται, τώρα, που βρισκόμαστε αναγκασμένοι να τηλεργαζόμαστε, να τηλεμαθαίνουμε, να τηλεσυνεδριάζουμε, να τηλεσυνεννοούμαστε, το δίκτυο να… πέφτει τόσο συχνά δημιουργώντας ένα σωρό απρόβλεπτα και προβλέψιμα προβλήματα…
Και να ήταν το μόνο που έχει καταρρεύσει…
Το δίκτυο των ταχυμεταφορών, έχει χάσει, εσχάτως, και τα δύο του συστατικά: ούτε ταχείες ούτε μεταφορές. Οι δικαιολογίες δεν λείπουν φυσικά: λοκντάουν, black Friday, εορταστική περίοδος. Και καλά αν, όπως εγώ, περιμένεις δύο βιβλία. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις αποστολής σημαντικών, για τη λειτουργία μιας επιχείρησης, εγγράφων, πολύτιμων φαρμάκων;
Γιατί άραγε οι εταιρίες του κλάδου δεν είχαν προετοιμαστεί ενόψει της προδιαγεγραμμένης κατάρρευσης; Γιατί δεν έγιναν οι στοιχειώδεις κινήσεις, πχ προσλήψεις, προσαρμογή των υποδομών στις λογικά επερχόμενες μεγαλύτερες ανάγκες; Γιατί δεν παρεμβαίνει η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων για τις καθυστερήσεις, ατασθαλίες στην παράδοση;
Γιατί ο πολίτης πρέπει να αισθάνεται ότι οι ανάγκες του δεν έχουν σημασία; Ότι δεν αποτελούν προτεραιότητα; Ειδικά μάλιστα σήμερα, περίοδο πολλαπλής δοκιμασίας; Ερωτήματα ρητορικά δυστυχώς…
Γιατί είναι φανερό ότι οι προτεραιότητες των πολιτικά και οικονομικά κρατούντων είναι διαφορετικές… Δεν αφορούν τις ζωές και τις αγωνίες των πολλών. Εκείνων που με κόπο πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι, εγκαταλελειμμένοι από μια ανέμελη κυβέρνηση που, όταν δεν ασχολείται με το που νοικιάζει το καλοκαίρι σπίτι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, νοιάζεται αποκλειστικά για την επικοινωνιακή αντιμετώπιση των πάντων. Και όχι για την ουσία και την ποιότητα της καθημερινότητας εκείνων που θεωρεί περισσότερο υποτελείς της παρά πολίτες. Μια κυβέρνηση δογματικά προσηλωμένη στην παντοδυναμία που δήθεν διαθέτει η αόρατη χείρ της αγοράς να διευθετεί τα πάντα. Τώρα αν παραγγείλατε, πληρώσατε και συνεχίζετε να περιμένετε τα φάρμακα / έγγραφα / εμπορεύματα / δώρα σας / κλπ, κακό του κεφαλιού σας, συμβαίνουν αυτά. Η ευθύνη βαραίνει εσάς ατομικά.
Όπως ατομικά βαραίνει η ευθύνη και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες του λιανικού εμπορίου. Που καλούνται τις επόμενες εβδομάδες να μετατραπούν σε ζογκλέρ, στήνοντας σε χρόνους dt ψηφιακά μαγαζιά για να ανταποκριθούν στο… «click away» που η επιτελική κυβέρνηση σχεδίασε άριστα στα… χαρτιά, με ένα σωρό προϋποθέσεις – ουρές 9 ατόμων, αναμονή 10 λεπτών, μόνο για καταστήματα με πρόσβαση στο δρόμο -, όρους που αφορούν με το ζόρι το 15% του κλάδου του λιανεμπορίου: Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και μαγαζάτορες, καλούνται να ανταγωνιστούν μεγάλες και οργανωμένες στο ψηφιακό εμπόριο αλυσίδες. Καλούνται να επιβιώσουν με σημαδεμένη τράπουλα. Τυχαίο;
ΥΓ: Ζούμε την πολλαπλή κατάρρευση κάθε είδους δικτύου προστασίας, από την υγεία ως την οικονομία, και η κυβέρνηση έχει φέρει έναν προϋπολογισμό που παραπέμπει περισσότερο σε… twilight zone παρά σε στιβαρό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, με σχεδιασμό της επόμενης ημέρας. Ή μήπως περί αυτού ακριβώς πρόκειται; Και η σημερινή καταιγίδα που ζούμε, να είναι η αυριανή κανονικότητα made by Kyriakos?
