Γράφει η Ρένα Δούρου
Η «Ρένα (δεν) είναι οφσάιντ». Όσο κι αν οι μηχανισμοί προπαγάνδας της ΝΔ επιχειρούν να μας κάνουν να αισθανθούμε «οφσάιντ», εμείς επιμένουμε να τους αντιγυρίζουμε: εντός πεδιάς κι εντός πολιτικής αντιπαράθεσης. Με μόνα «όπλα» μας όχι τίποτε χορτασμένα συστημικά ΜΜΕ αλλά τα… πληκτρολόγιά μας. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε και τούτη η στήλη. Αυτά τα σχολιαστικά σημειώματα στις αρχές κάθε εβδομάδας για τα «πάντα όλα»…
Η σύνδεση, από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, της υγειονομικής κρίσης λόγω της πανδημίας με το δήθεν άβατο της Αριστεράς που αποτελεί, μεταξύ άλλων, το Πολυτεχνείο καθώς και η αντισυνταγματική αναστολή του δικαιώματος του συνέρχεσθαι, συνιστούν πολλαπλή ύβρη. Ύβρη προς την Ιστορία, ύβρη προς την κοινωνία. Ύβρη προς όλους τους αντιστασιακούς. Ύβρη προς τη Δημοκρατία.
Δεν είναι θέμα Αριστεράς ή Δεξιάς. Είναι θέμα διαίρεσης του λαού, με όρους που θυμίζουν άλλες, σκοτεινές εποχές, με αφορμή μια επέτειο που σηματοδοτεί τον συλλογικό αγώνα των νέων για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
Ο Πρωθυπουργός αντί να ενώνει, όπως επιβάλλει η θέση του, επιλέγει (ξανά) να διχάσει. Συμπεριφέρεται, παραπέμποντας στη δεκαετία του 1950: επιδιώκει να πάρει ιδεολογική ρεβάνς από την Αριστερά! Έστω και σε βάρος των ίδιων των θεμελιακών παραδόσεων της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Αντί να λειτουργήσει συναινετικά, όπως άλλωστε τον κάλεσαν οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, του ΚΚΕ, του Μέρα25, έτσι ώστε φέτος ο εορτασμός του Πολυτεχνείου να λάβει χώρα με διαφορετικούς τρόπους, με την τήρηση των υγειονομικών κανόνων προστασίας.
Αντί να επιχειρήσει να προτείνει εναλλακτικές μορφές εορτασμού σε συνεννόηση με τα κόμματα και τους φορείς των αντιστασιακών, ο Κ. Μητσοτάκης θέλει… ιδεολογικό «ξεκαθάρισμα», φανταζόμενος «άβατα» της Αριστεράς . Η οποία, ας μην ξεχνάμε, κατά τον κ. Βορίδη, έχει «ελαττωματικές ιδέες» και για αυτό και δεν πρέπει να ξανάλθει ποτέ στην εξουσία.
Τι κι αν σήμερα η κοινωνία βαδίζει στη σκιά της φονικής πανδημίας, με ένα «επιτελικό» κράτος που δεν στηρίζει τη δημόσια υγεία, δεν στηρίζει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δεν προχωρά σε δωρεάν, μαζικά τεστ, δεν, δεν, δεν; Η κυβέρνηση εφαρμόζει το γνωστό «ποτέ μην αφήνεις μια κρίση να πάει χαμένη»… Έστω κι αν αυτό είναι σε βάρος του τόπου…
Γιατί ο κ. Πρωθυπουργός δεν προσπαθεί μόνο να αλλάξει την ατζέντα, να πλήξει την Αριστερά, να χαϊδέψει ένα ακροδεξιό ακροατήριο. Επιχειρεί να δημιουργήσει ρήγμα σε ένα κοινωνικό σώμα, πολλαπλά λαβωμένο που, μετά από την κρίση των μνημονίων, ζει την κρίση της πανδημίας. Και το μόνο που δεν χρειάζεται είναι (ξανά) η κρίση Δημοκρατίας!
ΥΓ: Ήμουν στην έκτη Δημοτικού όταν, χάρη στην εξαίρετη Δασκάλα μας, την κυρία Ελισάβετ, διαβάσαμε για πρώτη φορά το «Χρονικό των τριών ημερών», της Κωστούλας Μητροπούλου. Η κυρία Ελισάβετ μου ζήτησε να διαβάσω το κομμάτι της εκφωνήτριας. Αξέχαστη και καθοριστική εμπειρία.
«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο… Σας μιλάει ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων…» Φράσεις εμβληματικές, ιστορικές πλέον που όμως προκαλούν ακόμη αλλεργία στους επιγόνους της Χούντας, από όπου κι αν προέρχονται. Και που δεν χάνουν ευκαιρία για ευκαιρία, να μας θυμίζουν ότι είναι εδώ. Κάνοντας ακόμη και την πανδημία, εργαλείο ρεβάνς μιας μάχης που έχασαν κατά κράτος από τα παιδιά του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Η Ιστορία έγραψε και δεν ξεγράφει: και τις παρουσίες και τις απουσίες…
