Του Μάνου Οικονομίδη
Twitter@EmOikonomidis
Facebook: Manos Oikonomidis
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019
Η χρονιά του… δράκου, μόλις ξεκίνησε. Το τελευταίο έτος πριν «γυρίσει σελίδα» η τρέχουσα δεκαετία, είναι το κατεξοχήν εκλογικό.
Κάλπες παντού. Για τις βουλευτικές εκλογές, για τις αυτοδιοικητικές εκλογές (διπλές, για Περιφέρειες και Δήμους), για τις ευρωεκλογές.
Σε… δουλειά να βρισκόμαστε, θα σχολίαζε κανείς, ειδικά στην περίπτωση κατά την οποία ο Αλέξης Τσίπρας επιλέξει να «πατήσει το κουμπί», και προκηρύσσοντας τις βουλευτικές εκλογές για τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών, τον Μάιο, να επιχειρήσει να εργαλειοποιήσει το χάος.
Σε κάθε περίπτωση, οι πολλαπλές κάλπες που θα στηθούν τους επόμενους μήνες, και ως το τέλος του 2019, προσφέρονται για διαδοχικές και αλληλοσυμπληρούμενες «επανεκκινήσεις».
Σε επίπεδο εθνικής αντιπροσώπευσης, στο ποιοί θα αποφασίζουν για τη γειτονιά μας, και στο ποιοί θα μας εκπροσωπούν στις Βρυξέλλες, εκεί όπου αποφασίζονται σήμερα όσα θα ζήσουμε αύριο.
Τα επιτελεία των κομμάτων θα… χρύσωναν όποιον μπορούσε να «διαβάσει» ρεαλιστικά και με συρρικνωμένο περιθώριο αστοχίας, τις τάσεις στην κοινωνία. Τα υπόγεια ρεύματα. Τον τροχό, που αρχίζει πάλι να κινείται.
Κάποιοι, με περισσότερο «ερασιτεχνική» προσέγγιση της πολιτικής, και κατά συνέπεια δεκτικοί στο να… παραμυθιάζονται, θεωρούν ότι κατανοούν πλήρως τι συμβαίνει στην κοινωνία, και επομένως μπορούν να προβλέψουν τη μελλοντική ψήφο των Ελλήνων.
Είναι τα εύκολα «θύματα» δημοσκόπων και πάσης φύσεως αναλυτών, καθώς οι τελευταίοι τους παρουσιάζουν ως συμπερασματική αλήθεια, αυτό που επιθυμούν να ακούσουν. Μικρή σημασία έχει, το κατά πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Υπάρχουν βεβαίως και οι άλλοι. Οι διστατικοί. Οι δύσπιστοι. Οι υποψιασμένοι. Εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι, μετά από σχεδόν 9 χρόνια μνημονιακής καταστροφής, η ελληνική κοινωνία έγινε περισσότερο απαιτητική, απρόσιτη, δυσερμήνευτη.
Και τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά γνωρίσματα προσέλαβε η εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων. Είναι πλέον εξατομικευμένη, ενώ επηρεάζεται από αθροιστικά περισσότερες παραμέτρους και παράγοντες, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Κάπως έτσι, οι βεβαιότητες έχουν προ πολλού παραδώσει τη θέση τους στις δεύτερες σκέψεις και την ανατροφοδοτούμενη «αναποφασιστικότητα». Και όσο περνάει ο καιρός, με τα δεδομένα να γίνονται περισσότερο σύνθετα, θα γίνεται περισσότερο δύσκολη και η πρόγνωση της ψήφου των Ελλήνων το 2019.
Όχι τόσο για το τι θα ψηφίσουν. Αλλά «γιατί» θα ψηφίσουν έτσι. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι, ειδικά σε επίπεδο βουλευτικών εκλογών, το 2020, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα υπάρχει η δυνατότητα της «διόρθωσης» της ψήφου τους. Ή ακόμη και της… ανάκλησής της.
