Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Υπάρχουν κάποιες στιγμές της συγκυρίας, που όταν “φυλακίζονται” σε εικόνα, καθρεφτίζουν εμβληματικά την πραγματικότητα, χωρίς… μισή λέξη επεξήγησης της αφήγησης που περιγράφουν.
Ο Ταγίπ Ερντογάν εγκαινίασε πρόσφατα τον νέο χώρο της Συμφωνικής Ορχήστρας της Τουρκίας, με την όπερα και την κλασική μουσική να έρχονται σε πρώτο πλάνο για τον “Ατατούρκ” της εποχής μας.
Είναι σαν να… διασκεδάζει αφόρητα με την εξοργιστική ανικανότητα της Ενωμένης Ευρώπης να τον αντιμετωπίσει όπως του αξίζει και να επιβάλλει στην Τουρκία ουσιαστικές κυρώσεις, που θα αναγκάσουν τον “σουλτάνο” να αλλάξει ρότα, και να εγκαταλείψει την προκλητική πολιτική του σε βάρος της χώρας μας.
Μια τέτοια αλλαγή, δεν προβλέπεται, τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον. Ακόμη κι αν οι Βρυξέλλες επέβαλαν κυρώσεις, αυτές θα ήταν… ασήμαντης χρησιμότητας και φυσικά θα προκαλούσαν ειρωνικά χαμόγελα στον Ταγίπ Ερντογάν.
Αυτή είναι η άβολη πραγματικότητα με την οποία καλούμαστε να συνυπάρξουμε. Μακριά από… εθνικά παραμύθια.
