Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Τα σχετικά σχόλια δεν έλειψαν. Όσο μελαγχολικά κι αν ήταν. Στη σκιά της ιστορικής απόφασης για την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, είναι απορίας άξιον πόσοι… αντιφασίστες εμφανίστηκαν ξαφνικά στην πατρίδα μας.
Όλοι θέλησαν να βρεθούν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, και να εκδηλώσουν τη βαθιά ικανοποίησή τους για την απόφαση.
Φυσικά, η Χρυσή Αυγή δεν προέκυψε στη ζωή μας ξαφνικά. Την ψήφισαν αρκετές χιλιάδες Ελλήνων. Σχεδόν μισό εκατομμύριο. Και με την ακραία, εγκληματική, επικίνδυνη και αποκρουστική ρητορική της φλέρταραν ανά διαστήματα και συγκυριακά, περισσότεροι. Ακόμη και επώνυμοι. Στη δημόσια σφαίρα, την πολιτική, τα ΜΜΕ.
Η Δημοκρατία φυσικά είναι το πολίτευμα της ανοχής. Της συγχώρεσης. Της αμνησικακίας. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι… ξεχνάμε. Κανείς δεν έχει ξεχάσει. Και δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Γιατί αλλιώς δεν θα απαλλαγούμε από τον «χρυσαυγίτη» μέσα μας. Ή δίπλα μας.
