Το Κίνημα Αλλαγής είναι ένα καζάνι που βράζει, και η συγκεκριμένη διαπίστωση προκύπτει αβίαστα, περίπου ως αυτονόητη συνέπεια των νέων ισορροπιών που διαμόρφωσε για τον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου.
Η ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το Κίνημα Αλλαγής θυμίζει την αντίστοιχη ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις, στα πρώτα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, και στον… επίγονο του Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ανησυχούν ότι μπορεί να έχουν την άσχημη τύχη του κόμματος του Ιωάννη Ζίγδη.
Θέμα ηγεσίας δεν έχει ανοίξει ακόμη, αρκετοί ωστόσο πιέζουν παρασκηνιακά τον Νίκο Ανδρουλάκη να κάνει το μεγάλο βήμα «προτού να είναι πολύ αργά». Εκπρόσωπος της γενιάς των 40άρηδων, και με ισχυρά ερείσματα στην κοινωνική βάση του Κινήματος Αλλαγής, εκτιμάται ότι είναι ο μοναδικός που μπορεί να φρενάρει την ολική άλωση του χώρου από τον Αλέξη Τσίπρα.
Ή να… διαπραγματευτεί για το μέλλον, υπό άλλους όρους, σύμφωνα με όσους θεωρούν μη αναστρέψιμες τις εξελίξεις.
